هجوم به خانه حضرت زهرا سلام الله علیها

پس از شهادت رسول خدا(ص) در صفر سال یازدهم هجری ، عده بر خلاف بیعتی که با ایشان و امیرالمؤمنین امام علی (ع) در غدیر خم کرده بودند،خلافت را از مسیر اصلی خود خارج کرده و آن را غصب نمودند.عده ای از اصحاب با وفای رسول خدا(ص) به این عمل اعتراض کرده و در خانه حضرت زهرا (س) تحصن کردند،که با واکنش سخت غاصبان خلاوت روبه رو شدند. این واکنش جز هجوم به خانه حضرت زهرا(س) و آتش زدن در آن ، زدن دختر پیامبر (ص) و بستن دستان برادر پیامبر(ص)، نبود

تعریف هجوم به خانه حضرت زهرا(س)

هر مرتبه از حضور هواداران مسلّح خلیفه در اطراف درب خانه فاطمه علیهاالسلام ، به فرمان ابوبکر و با هدف اخذ بیعت از امیرالمؤمنین علیه السلام را ، «هجوم» مینامند.

بر اساس تعریف فوق، به مواردی از مراجعه هواداران ابوبکر به درب خانه فاطمه علیهاالسلام (به دستور مستقیم خلیفه و با هدف اخذ بیعت از حضرت امیر علیه السلام)، که در آن مراجعه ها ، «ارعاب، تهدید به احراق و عناصری از جنس خشونت» به کار نرفته است نیز، «هجوم» میگویند و این قبیل از هجوم ها و برخی دیگر، پیش از هجوم او و برخی، پیش از «هجوم اصلی»، رخ داده اند؛ را هجوم مقدماتی می نامند.

اما اگر به تعریف مذکور، قید «حمله» شامل «ارعاب، تهدید به احراق و اعمال عناصری از جنس خشونت» : را بیفزاییم، نقلهای «هجوم» به بیت فاطمه علیهاالسلام به دو گروه تقسیم میگردند.

1. هجوم اول که منجر به شکست تحصن شد.
2. «هجوم اصلی یا هجوم منجر به وقوع احراق و ایراد ضرب و جرح حضرت زهرا علیهاالسلام و خارج کردن به زور امیرالمؤمنین (ع)

تحصن در خانه حضرت زهرا(س)

پس از آنکه ابوبکر به خلافت رسید،عده از مهاجران و انصار و همچنین بنی هاشم برای نشان دادن اعتراض خود به عمل و اینکه خلاف آنچه که با رسول خدا(ص) در غدیر خم بیعت شده بود،در خانه دختر رسول خدا(ص) متحصن شدند.

موضوع خودداری علی(ع) و همراهان وی بیعت با ابوبکر و بست نشستن آنان در خانه فاطمه(س)، در کتاب های سیره، تاریخ، صحاح و مسانید، ادب، کلام و شرح رجال و معاریف، به حد تواتر روایت شده است و تردیدی در صحّت آن نیست. ولی چون نویسندگان کتابهای مزبور خوش نداشتند ازاتفاقاتی که بین متحصّنان و حزب پیروز رخ داده است پرده بردارند، به جز آن مقدار که ناخودآگاه از قلمشان تراوش کرده است، چیزی به دست نداه اند.برخی از این منابع عبارتند از :

• یعقوبی (متوفّای 292) در کتاب تاریخش، اشاره مختصری به حوادث هجوم اول نموده و چنین نقل میکند:

«و به ابابکر و عمر [خبر ] رسید که گروهی از مهاجرین و انصار همراه علی بن ابیطالب در خانه فاطمه دختر پیامبر خدا گرد آمده اند.»

• ابن قتیبه دینوری می نویسید :ّ«ابي بکر در پی عده اي بود که با او بیعت نکرده بودند و گرد علي تجمع کرده بودند، لذا عمر را به دنبال آنها فرستاد، چون عمر سر رسيد، آنان را صدا كرد ولى آنها اعتنايى نكرده و از خانه خارج نشدند.»
• امام المورخین محمد بن جریر طبری در کتاب خود آورده است که :«عمر بن خطاب به خانۀ على آمد، در حالى كه گروهى از مهاجران در آنجا گرد آمده بودند.
• ابن عبد ربّه:«ابوبكر به عمر بن خطاب مأموريت داد كه برود و آنان را(متحصنان) از خانه زهرا بيرون آورد.»
• ابو وليد محمد بن شحنه حنفي:«پس از سقیفه، جماعتی از اصحاب و بنی هاشنم مانند زبیر، عتبه بن ابی لهب، خالد بن سعید بن العاص، مقداد بن اسود کندی، سلمان فارسی، ابوذر غفاری، عمار بن یاسر و... از بیعت با ابوبکر سر باز زده و متمایل به ولایت علی در خانه وی جمع شدند»
• ابن ابی الحدید معتزلی :«بنی هاشم در خانه علی (ع) جمع شدند و زبیر با ایشان بود زیرا خود را از بنی هاشم می شمرد (چنان که علی (ع) فرمود زبیر همیشه با ما بود تا آنکه پسرش عبدالله بزرگ شد و او را از ما بر گرداند) پس عمر با گروهی به سوی خانه حضرت فاطمه رفتند»

همچنین خود عمر بن خطاب نقل می کند:« پس از این که خداوند،پیامبرش (صل الله علیه و آله) را به سوی خود فرا خواند،از گزارش هایی که به ما رسید یکی این بود که علی ( علیه اسلام ) و زیبر و همراهانشان از ما بریده اند و در مقام مخالفت با ما ، در خانه فاطمه ( سلام الله علیها) گرد آمدند.»

تمام این منابع که تماماً از اهل سنت هستند به ما می گویند که عده نسبت به انتخاب خلیفه اول معترض بوده و در اعتراض خود را به صورت تحصن در خانه وحی نشان دادند.

تحصن کنندگان در خانه حضرت زهرا(س)

مورّخان، در شمار کسانی که از بیعت با ابوبکر سرباز زدند و همراه با علی(ع) و زبیر در خانه حضرت فاطمه(س) بست نشستند، اشخاص زیر را نام برده اند:

• عباس بن عبدالمطلب
• عتبه بن ابی لهب
• سلمان فارسی
• ابوذر غفاری
• عمار بن یاسر
• مقداد بن اسود كندي
• بَراء بن عازِب
• اُبَی بن کعْب
• گروهی از بنی هاشم و مهاجران و انصار