آیه سیف

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

آیه 5 سوره توبه/9 را «آیه‌سیف»[۱] یا قتال گویند.[۲] این نام‌گذارى از آن رو است كه قرآن پس از انقضاى چهارماه، جنگ با مشركان را با شدت دستور داده، مگر این كه به دامن اسلام وارد شوند:

مشاهده آیه در سوره

فَإِذَا انسَلَخَ الأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُواْ الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدتُّمُوهُمْ وَخُذُوهُمْ وَاحْصُرُوهُمْ وَاقْعُدُواْ لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ فَإِن تَابُواْ وَأَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَآتَوُاْ الزَّكَاةَ فَخَلُّواْ سَبِيلَهُمْ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ

مشاهده آیه در سوره


برخى این آیه را در رأس آیات ناسخ دانسته‌اند؛ یعنى برآنند كه 124 آیه را نسخ مى‌كند.[۳] برخى گفته‌اند: ناسخ هر آیه‌اى است كه عفو و فدیه در آن ذكر شده؛ البته بعضى گفته‌اند: به آیه «فَإِمّا مَنًّا بَعدُ و إِمّا فِداءً» منسوخ است كه بر آزادى یا فدیه گرفتن دلالت دارد. (سوره محمد/ 47،4)[۴] ولى گویا هیچ كدام ناسخ یكدیگر نیست؛ زیرا پیامبر صلى الله علیه و آله از آغاز تا انجام، هم كُشت هم عفو كرد و هم فدیه ستاند.[۵]

پانویس

  1. الاتقان، ج‌ 2، ص‌ 45 و 47.
  2. بحارالانوار، ج‌ 19، ص‌ 114؛ التمهید، ج‌ 2، ص‌ 351.
  3. الاتقان، ج‌ 2، ص‌ 51‌.
  4. روض الجنان، ج‌ 9، ص‌ 176.
  5. روض الجنان، ج‌ 9، ص‌ 175.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 388