حجر (فقه)

«حجر» در لغت، به معناى منع است و در فقه، «محجور» به کسى گفته مى شود که طبق قانون شرع، به عللى از تصرف در اموال خود منع شده باشد.

افرادى که از نظر شرعى، محجور و از تصرف در مال خود ممنوع مى باشند فراوانند، از جمله:

• ۱- مُفلس؛

• ۲- کودک تا وقتى که به حد بلوغ برسد و رشید شود؛

• ۳- مجنون؛

• ۴- سفیه: کسى که مال خود را بیهوده مصرف مى کند و توانایى نگهدارى و معامله با آن را ندارد.