صحابی

این صفحه مدخلی از فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

صَحابى: مصاحب رسول خدا صلى اللّه عليه و آله.

صحابى منسوب به «صحابه» و صحابه برگرفته از «صُحبت» به معناى ملاقات، همنشينى و معاشرت است؛ ليكن در اصطلاح، صحابى مسلمانى را گويند كه رسول خدا صلى اللّه عليه و آله را ديده باشد. برخى اضافه كرده اند كه از آن حضرت روايت نيز كرده باشد.

برخى ديگر افزوده اند: يا رسول خدا صلى اللّه عليه و آله او را ديده باشد. گفته شده است: صد و چهارده هزار نفر از آن حضرت روايت كرده اند. از آن در اصول فقه و نيز به مناسبت در فقه استدلالى در ابواب مختلف سخن گفته اند.

زيارت صحابی

زيارت صحابه برگزيده رسول خدا صلى اللّه عليه و آله همچون سلمان، ابوذر، عمار و مقداد مستحب است.

مذهب صحابی

مراد از آن گفتار يا رفتار صحابه است، بدون آنكه مستند به قول يا عمل پيامبر صلى اللّه عليه و آله باشد. از ديدگاه فقهاى شيعه امامى، گفتار يا رفتار صحابه به خودى خود و به صرف صحابى بودن، بدون استناد به گفتار يا رفتار پيامبر صلى اللّه عليه و آله حجت نيست.

منابع

• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج5، ص46-45.