الساعة
«ساعة» در لغت به جزئى از زمان[۱] یا بخشی از اجزاى شبانه روز گفته مى‌شود؛[۲] و «السّاعَة» در اصطلاح قرآنی، نامِ زمانى است که انسانها [از قبرها] برمى خیزند و قیامت برپا مى شود. در قرآن کریم هر جا که این واژه آمده، مقصود زمانِ برپایى قیامت است.[۳] چنانکه می فرماید: «اِنَّ زَلزَلَةَ السّاعَةِ شَىءٌ عَظیم * یومَ تَرَونَها تَذهَلُ کلُّ مُرضِعَة عَمّا اَرضَعَت وتَضَعُ کلُّ ذاتِ حَمل حَملَها وتَرَى النّاسَ سُکارى وما هُم بِسُکارى ولکنَّ عَذابَ اللّهِ شَدید» (سوره حج/ ۲۲،۱ـ۲).
همچنین در آیه «اِقتَرَبَتِ السّاعَةُ وانشَقَّ القَمَر» (سوره قمر/۵۴، ۱)، بخش نخست آیه به گفته مفسران، به نزدیک شدن قیامت اشاره دارد.
تعبیر «اَشْراطُ السّاعة» نیز بر اساس آیه«فَقَد جاءَ اَشراطُها» (سوره محمد/۴۷،۱۸)، نشانه‌هایى است که پیش از قیامت یا در آستانه ظهور قیامت، واقع مى‌شوند.
پانویس
منابع
- فرهنگ قرآن، ج۱۵، ص۴۸۹.
- "اشراط الساعه"، دائرة المعارف قرآن کریم، على نصیرى، ج۳، ص۳۴۵-۳۵۴.
