مروج الذهب (کتاب)

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

مُروج الذهب و معادن الجوهر

مروج الذهب یکی از کتابهای مهم تاریخی است که در نیمه اول قرن چهارم هجری توسط ابوالحسن علی بن حسین مسعودی،مورخ وجغرافی دان بزرگ شیعی تالیف شده است .این جهانگرد تیز بین و مورخ چیره دست حاصل یک عمر جهانگردی و مطالعه عمیق خود را در اندیشه و رفتار اقوام مختلف در این کتاب به رشته تحریر در آورده است.مروج الذهب از این جهت که شامل تاریخ ملل قدیم از جمله ایرانیان است و اطلاعاتی دقیق و کمیاب از خصایص زندگی این اقوام. به دست میدهد،از منابع معتبر مطالعات شرقی به شمار می رود و در نزد خاور شناسان اعتبار و حرمتی به سزا داشته از مهمترین منابع اساطیر و تاریخ قبل و بعد از اسلام ،خاصه ایران دروه ساسانی و تاریخ صدر اسلام ،محسوب می شود.

مسعودی

ابوالحسن علی بن حسین مسعودی، مورخ و جغرافی دان بزرگ اسلامی، در اواخر قرن سوم هجری، احتمالا حدود سال ۲۸۰ ق، در بغداد متولد شد. خانواده اش اصلا اهل کوفه بودند . نسبش به عبدالله بن مسعود ،صحابی بزرگوار پیامبر(ص) می رسد. شور و شوق دانش اندوزی او را از اوان جوانی به سیر و سفر در سرزمین های اسلامی کشاند. عراق و ایران و مصر و سوریه و فلسطین وارمنستان و هند و سیلان و عمان و سواحل شرقی افریقا را تا زنگبار و احتمالا ماداگاسکار زیر پا گذاشت. حتی از چین و مالزی هم دیدار کرد. ظاهرا جز اندلس (اسپانیا) و غرب افریقا ،تمام سرزمین های اسلامی را سیاحت کرده است. سرانجام در ۳۳۶ق در مصر مقیم شد و در جمادی الثانی ۳۴۵ق (سپتامبر ۹۵۶میلادی) در شهر فسطاط مصر درگذشت.مسعودی بی گمان شیعی مذهب بوده است . محققان معاصر عرب او را معتزلی شافعی می دانند. درباره شافعی بودن مسعودی ، ابن عماد(متوفی۱۰۹۰ق) در شذرات الذهب ، به تصریح می گوید که مسعودی شافعی جز مسعودی مورخ صاحب مروج الذهب است و شخص دیگری است. ظاهرا شبهه معتزلی بودن مسعودی نیز از آنجاست که بسیاری از اصول کلام معتزله با اصول عقاید شیعه مشترک است و معتزلیان در نکات بسیاری با شیعه هم سخن اند .علمای رجال شیعه از نجاشی (متوفی۴۵۰ق) تا زمان ما در کتب رجال خود مسعودی را شیعه دانسته اند. مهمترین دلیل شیعه بودن مسعودی دو کتاب موجود او _مروج الذهب و التنبیه و الاشراف_ است که عقاید او را آشکار میکند:به دنبال نام امامان ، علیه السلام می آورد و در هر باب فصلی جداگانه درباره زندگی و وفات امامان علیهم السلام باز می کند و از قیامهای شیعی با همدلی سخن می گوید.