خانه ابوایوب انصاری
در آغاز دهه دوم قرن پانزدهم هجرى، در جریان توسعه دوم سعودى تخریب شد و آن در جنوب شرقى مسجدالنبى قرار داشته و خانه حارثة بن نعمان كه بعدها به خانه امام صادق علیه‌السلام معروف شده در جنوب آن بوده و پیامبر خدا صلى اللّه علیه و آله هنگام ورود به مدینه به خانه او وارد شده است.
به معجزه آن حضرت مادر نابینایش، بینایى خود را بازیافت. پیامبر صلى الله علیه و آله و امیرمؤمنان علیه‌السلام تا پایان بناى مسجد در آنجا و خانه هاى اطراف آن، باقى ماندند.[۱]
این خانه در طول تاریخ تحولاتى را پشت سر گذاشت كه از آن جمله مى توان بناى مدرسه شهابیه براى مذاهب چهارگانه اهل سنت را نام برد و سرانجام در اواخر قرن سیزدهم هجرى در آنجا مسجدى ساختند و بر قسمت خارجى دیوار جنوبى آن سنگ نوشته اى نصب كردند كه بر آن با خط زرین نوشته شده بود: «هذا بیت موفد النبى صلى الله علیه و آله - فی سنة 1291 ه.» این خانه منزلگاه پیامبر خدا صلى الله علیه و آله مى باشد.
گفتنى است كه ابوایوب از اصحاب امیرمؤمنان علیه‌السلام نیز بوده و پس از بازگشت از صفین مى گفته است: پیامبر خدا صلى الله علیه و آله ما را به جنگ با گروه ناكثین (اصحاب جمل) قاسطین (سپاه معاویه) و مارقین (خوارج) دستور داد، با دو گروه نخست جنگیدم و با گروه سوم انشاء اللّه باید جنگ كنم.[۲]
پانویس
منابع
محمد محمدحسن شرّاب ، ترجمه حمیدرضا شیخی؛ فرهنگ اعلام جغرافیایى، تاریخى در حدیث و سیره نبوى.(مطلب نقل شده از جمله اضافات محمدرضا نعمتى بر این کتاب است)
