آیه 42 توبه

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

متن آیه

مشاهده آیه در سوره

«لَوْ كَانَ عَرَضًا قَرِیبًا وَسَفَرًا قَاصِدًا لاَّتَّبَعُوكَ وَلَكِن بَعُدَتْ عَلَیْهِمُ الشُّقَّةُ وَسَیَحْلِفُونَ بِاللّهِ لَوِاسْتَطَعْنَا لَخَرَجْنَا مَعَكُمْ یُهْلِكُونَ أَنفُسَهُمْ وَاللّهُ یَعْلَمُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ».

مشاهده آیه در سوره


ترجمه

اگر متاعی دست یافتنی بود یا سفری بود نه چندان دراز، از پی تو می آمدند ولی اکنون که راه دراز شده است پیمودنش را دشوار می انگارند و به خدا قسم می خورند که اگر می توانستند همراه شما بیرون می آمدند اینان تن به هلاکت می سپارند خدا می داند که دروغ می گویند.

شأن نزول

این آیه درباره منافقین آمده که بدون عذرى از جنگ تخلف می‌کردند و در جنگ‌ها شرکت نمى نمودند و خداوند نفاق آن‌ها را آشکار فرمود و نیز فرمود اگر کارى از کارهاى دنیوى بوده و منافعى نیز از آن می‌بود، هر آینه استقبال می‌کردند.[۱]

پانویس

  1. تفسیر کشف الاسرار.

منابع

پیوندها