نصرالله شبستری

نام کامل	نصرالله زرگر شبسترى
زادروز	1293 شمسی
زادگاه	تبریز
وفات	1382 شمسی
مدفن	تبریز، قبرستان وادى رحمت
اساتید	آیت الله سید ابوالحسن اصفهانى، آیت الله آقا ضیاء الدین عراقى، آیت الله سید محسن حکیم و آیت الله میرزا باقر زنجانى
شاگردان	آیة الله شیخ محمد غروی، احمد کریمى اصل هشترودى ، سید شمس الدین مرعشى نجفى و سید مهدى مرعشى نجفى
آثار	دُّر یتیم یا زندگانى لقمان حکیم، هدیة الأقران الى اخبار لقمان الحکیم، مقدمه و تعلیقه بر آداب الصلاة (علاّمه مجلسى) و اللؤلؤ النضید فی شرح زیاره مولانا ابی عبدالله الشهید علیه السلام

آیت الله نصرالله زرگر شبستری (1333 - 1424 ق) (1293 - 1382 ش) از علمای اعلام و فقهای عالی مقام برخاسته از شهر تبریز است. حضرتش عالمی ربانی، فقیهی صمدانی، زاهد و پارسا، صاحب فضائل اخلاقی و خوش گفتار بوده و انس عمیق با قرآن و الفتی با دعا و مناجات داشت. از جمله آثار ایشان می توان به "اللؤلؤ النضید فی شرح زیاره مولانا ابی عبدالله الشهید علیه السلام" اشاره کرد

ولادت

در روز چهارشنبه نهم ربیع الآخر سال 1333 قمری برابر با چهارم اسفند 1293 شمسی، در كوى لیل آباد تبریز، در خانه صنعتگر متقی، جناب استاد میرزا عبدالله زرگر شبسترى، فرزندی به دنیا آمد که او را نصرالله نامیدند.

تحصیلات

نصرالله کودکی بود که دست در دست پدر راهی شبستر شد و به اشارت و هدایت آیت الله حاج میرزا كاظم شبسترى به حوزه علمیه رفت.

در سن بیست سالگى بود که برای ارتقای تحصیل و طی مراتب کمال به مدرسه علمیه طالبیه تبریز رفت. علوم مقدماتى و نیز بخشی از سطوح را در محضر برجستگان خطه تبریز آموخت و با بزرگان و فضلایی نظیر شیخ ابراهیم وحدت تبریزى همراه و ملازم بود.

هجرت برای رشد

ایشان ابتدا به مشهد و سپس به قم مهاجرت کرد و در فقه و اصول شاگردى آیت‌اللَّه حجت کوه کمرى را نمود. بعد از شش ماه در سال 1360 هجری قمری به نجف رفت و از محضر آیت‌اللَّه سید ابوالحسن اصفهانی و آیت‌اللَّه شیخ محمدحسین غروى و آیت‌اللَّه آقا ضیاءالدین عراقى و پس از آنان از آیت‌اللَّه حکیم و آیت‌اللَّه خویى و آیت‌اللَّه میرزا باقر زنجانى استفاده‌ى کامل نمود.

دوره‌ى فلسفه و حکمت را از آقا شیخ صدرا بادکوبه‌اى فراگرفت و بعد از هشت سال با اجازات عدیده اجتهاد و روایت، به تبریز بازگشت.

اجازات

جمعى از بزرگان علم و نام آوران میدان فکر و معاریف اندیشه دینی به ایشان اجازه نقل حدیث و اجتهاد دادند که از آن جمله اند:

1 . حاج ملاّ على واعظ خیابانى تبریزى .

2 . سید ابوالحسن اصفهانى .

3 . شیخ آقا بزرگ تهرانى .

4 . سید محسن حکیم .

5 . حاج میرزا على شیخ الاسلامى .

6 . شیخ محمّد صالح مازندرانى سمنانى .

7 . حاج میرزا محمّد تهرانى .

8 . شیخ محمّد باقر ساعدى خراسانى .

9 . سید محمّد رضا گلپایگانى .

10 . سید شهاب الدین مرعشى نجفى .

11 . سید مصطفى خوانسارى .

خود نیز به افرادى همچون , آیت الله سید ابوالحسن مولانا (سال 1411هـ. ق) و آیت الله سید عبداللطیف قرشى خویى اجازه روایى داد.

تدریس و تربیت

آيت‌الله «شبستری»، ساليان متوالی در سنگر تدريس، تبليغ و ارشاد مردم حضور داشت. او از نظر مقامات علمی در سطح والا و ارجمندی قرار دارد كه مرحوم استاد مطهری در كتاب «خدمات متقابل اسلام و ايران» از تحقيقات او بهره برده و با ذكر خير از وی ياد كرده ‌است. «عبدالرحيم عقيقی‌بخشايشی»، صاحب كتاب «مفاخر آذربايجان»، كتاب «شرح لمعه» را در تبريز، مسجد «راسته كوچه» در محضر وی تلمذ كرده ‌است و بيش از علمی، از روش اخلاقی و معنوی و تهجد و صفای باطن آن عالم بزرگوار و فقيه وارسته بهره جسته ‌است.
از شاگردان وى مى توان به شیخ احمد کریمى اصل هشترودى ، سید شمس الدین مرعشى نجفى و سید مهدى مرعشى نجفى اشاره کرد.

جلسات تفسیرى

آیت الله شبسترى بعد از بازگشت به تبریز ابتدا در مسجد سید على حکیم واقع در محلّه راسته کوچه ، و سپس با کسب اجازه از آیت الله حاج سید محمّد على انگجى در مسجد آیت الله انگجى به اقامه نماز پرداخت. وى با تشکیل جلسات تفسیر قرآن کریم جان تازه اى به فعالیت هاى تفسیرى شهر بخشید. روش تفسیر وى بیشتر کلامى ، تاریخى ، ادبى و روایى بود و بنا به اظهار خود از 28 تفسیر شیعه و سنى سود مى جست و بیشتر از همه به تفسیر على بن ابراهیم قمى نظر داشت.

آثار

«زندگانى حضرت لقمان حکیم» به نام «درّ یتیم»؛ «هدایة الاقران الى اخبار لقمان الحکیم» و مختصر آن «الکلمه الطیبه»، در نصایح لقمان حکیم؛ «اللولوء النضید فى شرح زیارة مولینا ابى عبداللَّه الشهید علیه السلام»؛ مقدمه و تعلیقات بر «آداب الصلاة» علامه مجلسى؛ کتاب «وفادار باشید».

منابع

• انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج3، ص301.