سوره قارعه
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
منبع: ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج27، ص: 242
نویسنده: فضل بن حسن طبرسی
سوره قارعه مکی است.
عدد آیات
این سوره شامل يازده آيه كوفى و حجازى، و هشت آيه بصرى و شامى است. اختلاف آيات آن در سه آيه است: «الْقارِعَةُ» اوّل كوفي است، «ثَقُلَتْ مَوازِينُهُ»، و «خَفَّتْ مَوازِينُهُ» هر دوى آنها حجازى و كوفى است.
فضيلت سوره
در حديث ابى بن كعب است كه هر كس آن را قرائت كند خداوند پرونده او را در روز قيامت به سبب آن سنگين نمايد.
عمرو بن ثابت از امام باقر عليه السلام روايت نموده كه فرمودند: هر كس سوره «القارعه» را تلاوت كند خداوند او را از فتنه دجال كه به او ايمان آورد، و از چرك دوزخ در روز قيامت در امان قرار دهد.
پیوست
