هجوم مسلمانان به دمشق در عصر خلیفه اول: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
| − | مسلمانان در عصر خليفه اول (ابوبكر بن ابي‌قحافه) پس از پيروزي‌هايي كه در نبرد با [[مسيحيان]] و سپاهيان روم در جبهه‌هاي غرب و مناطق [[شام]]، همانند | + | مسلمانان در عصر خليفه اول ([[ابوبکر|ابوبكر]] بن ابي‌قحافه) پس از پيروزي‌هايي كه در نبرد با [[مسيحيان]] و سپاهيان روم در جبهه‌هاي غرب و مناطق [[شام]]، همانند أجنادين، بُصري و مرج صُفّر بدست آورده بودند، نيروهاي خويش را براي نبرد با مدافعان شهر بزرگ و تاريخي [[دمشق]] (مركز شام) متمركز كردند. آنان در شانزدهم [[محرم]] سال 14 قمري به دمشق هجوم آورده و آن را از چند سو به محاصره خويش درآوردند. |
| − | مدافعان شهر، تمامي درهاي شهر را بر روي مسلمانان بسته و در داخل شهر سنگربندي كرده و آماده نبرد با مسلمانان شدند. [[خالد بن وليد]] از سوي | + | مدافعان شهر، تمامي درهاي شهر را بر روي مسلمانان بسته و در داخل شهر سنگربندي كرده و آماده نبرد با مسلمانان شدند. [[خالد بن وليد]] از سوي ابوبكر، فرماندهي مسلمانان مبارز منطقه [[شام]] را بر عهده داشت و به مدت شش ماه، اين شهر را در محاصره خويش نگه داشت. |
| − | سرانجام با آنان معاهده‌اي بست و طي صلحنامه‌اي آن را به سوي مسلمانان گشود. در همان ايام، | + | سرانجام با آنان معاهده‌اي بست و طي صلحنامه‌اي آن را به سوي مسلمانان گشود. در همان ايام، ابوبكر از دنيا رفته و [[عمر بن خطاب]] جانشين وي گرديد. نخستين اقدامات عمر بن خطاب بركناري خالد بن وليد از فرماندهي سپاه شام و نصب [[ابوعبيده جراح]] به جاي وي بود. ولي ابوعبيده، به خاطر مصالحي امارت و فرماندهي خويش را تا پايان فتح دمشق پنهان نگه داشت. |
| − | فتح دمشق در ماه [[رجب]] سال چهاردهم قمري، در عصر | + | فتح دمشق در ماه [[رجب]] سال چهاردهم قمري، در عصر عمر بن خطاب به وقوع پيوست و اين واقعه، ضربه سنگيني بر امپراتوري روم شرقي وارد ساخت و زمينه مناسبي براي پيشرفت‌هاي بعدي مسلمانان گرديد.<ref> تاريخ [[دمشق]] ([[ابن عساكر]])، ج 2، ص 100؛ فتوح البلدان (بلاذري)، ص 165؛ تاريخ ابن خلدون، ج 1، ص 501.</ref> |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۲ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۱۳
|
تقویم هجری قمری |
| روز واقعه:16 محرم |
| سال 14 هجری قمری |
مسلمانان در عصر خليفه اول (ابوبكر بن ابي‌قحافه) پس از پيروزي‌هايي كه در نبرد با مسيحيان و سپاهيان روم در جبهه‌هاي غرب و مناطق شام، همانند أجنادين، بُصري و مرج صُفّر بدست آورده بودند، نيروهاي خويش را براي نبرد با مدافعان شهر بزرگ و تاريخي دمشق (مركز شام) متمركز كردند. آنان در شانزدهم محرم سال 14 قمري به دمشق هجوم آورده و آن را از چند سو به محاصره خويش درآوردند.
مدافعان شهر، تمامي درهاي شهر را بر روي مسلمانان بسته و در داخل شهر سنگربندي كرده و آماده نبرد با مسلمانان شدند. خالد بن وليد از سوي ابوبكر، فرماندهي مسلمانان مبارز منطقه شام را بر عهده داشت و به مدت شش ماه، اين شهر را در محاصره خويش نگه داشت.
سرانجام با آنان معاهده‌اي بست و طي صلحنامه‌اي آن را به سوي مسلمانان گشود. در همان ايام، ابوبكر از دنيا رفته و عمر بن خطاب جانشين وي گرديد. نخستين اقدامات عمر بن خطاب بركناري خالد بن وليد از فرماندهي سپاه شام و نصب ابوعبيده جراح به جاي وي بود. ولي ابوعبيده، به خاطر مصالحي امارت و فرماندهي خويش را تا پايان فتح دمشق پنهان نگه داشت.
فتح دمشق در ماه رجب سال چهاردهم قمري، در عصر عمر بن خطاب به وقوع پيوست و اين واقعه، ضربه سنگيني بر امپراتوري روم شرقي وارد ساخت و زمينه مناسبي براي پيشرفت‌هاي بعدي مسلمانان گرديد.[۱]
پانویس
منابع
موسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام
