ابوالبرکات کوفی: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | عمر | + | عمر بن ابراهيم بن محمد کوفی (۴۴۲-۵۳۹ق) از نوادگان زيد بن على بن الحسين علیه السلام از پيشوايان نحو و فقه و حديث در [[كوفه]] بود.<ref name=":0">أمالي ابن الشجري، مقدمةج1، ص: 21</ref> برخی مورخين او را زيدى مذهب دانسته اند. سمعانی از او نقل کرده که: «من زیدی مذهب هستم اما بر مذهب ابو حنیفه فتوا می دهم»<ref name=":2" /> |
| − | + | او تا زمانی که در کوفه بود از پدرش ابو علی و از دیگران عالمان آن زمان در کوفه بهره برد. <ref name=":3">تاريخ مدينة دمشق، ج43، ص: 543؛ أمالي ابن الشجري، مقدمةج1، ص: 21</ref> سپس همراه پدرش به سزمین شام سفر کرد و مدتی در آنجا سکونت کرد و از دانشمندان آن دیار کسب علم نمود. <ref name=":3" /> سپس به بغداد سفر نمود از أبا بكر الخطيب، و أبا الحسين بن النقور علم آموخت<ref>تاريخ مدينة دمشق، ج43، ص: 543</ref> | |
| + | |||
| + | و سپس در [[بغداد]] از حوزه درس ابوبكر خطيب و ديگران بهره گرفت <ref name=":1">الأنساب، سمعاني، ج6، ص: 366</ref> | ||
او از مشايخ عمادالدين طبرى است. | او از مشايخ عمادالدين طبرى است. | ||
| سطر ۱۶: | سطر ۱۸: | ||
*أبو سعد عبد الكريم بن محمد بن منصور التميمي السمعاني، الأنساب، سمعاني - حيدر آباد، چاپ: اول، 1382 ق. | *أبو سعد عبد الكريم بن محمد بن منصور التميمي السمعاني، الأنساب، سمعاني - حيدر آباد، چاپ: اول، 1382 ق. | ||
*صفدى، خليل بن ايبك، الوافي بالوفيات، 22جلد، دار النشر فرانز شتاينر - لبنان - بيروت، چاپ: 2، 1401 ه.ق. | *صفدى، خليل بن ايبك، الوافي بالوفيات، 22جلد، دار النشر فرانز شتاينر - لبنان - بيروت، چاپ: 2، 1401 ه.ق. | ||
| + | *ابن عساكر، على بن حسن، تاريخ مدينة دمشق و ذكر فضلها و تسمية من حلها من الأماثل أو اجتاز بنواحيها من وارديها و أهلها، 80جلد، دار الفكر - لبنان - بيروت، چاپ: 1، 1415 ه.ق. | ||
[[رده:علمای قرن پنجم]] | [[رده:علمای قرن پنجم]] | ||
نسخهٔ ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۰۵
عمر بن ابراهيم بن محمد کوفی (۴۴۲-۵۳۹ق) از نوادگان زيد بن على بن الحسين علیه السلام از پيشوايان نحو و فقه و حديث در كوفه بود.[۱] برخی مورخين او را زيدى مذهب دانسته اند. سمعانی از او نقل کرده که: «من زیدی مذهب هستم اما بر مذهب ابو حنیفه فتوا می دهم»[۲]
او تا زمانی که در کوفه بود از پدرش ابو علی و از دیگران عالمان آن زمان در کوفه بهره برد. [۳] سپس همراه پدرش به سزمین شام سفر کرد و مدتی در آنجا سکونت کرد و از دانشمندان آن دیار کسب علم نمود. [۳] سپس به بغداد سفر نمود از أبا بكر الخطيب، و أبا الحسين بن النقور علم آموخت[۴]
و سپس در بغداد از حوزه درس ابوبكر خطيب و ديگران بهره گرفت [۵]
او از مشايخ عمادالدين طبرى است.
او در سال 539 در گذشت[۲]. در حالات او نوشته اند که مردی صبور و قانع و زاهد بود [۲] و حتی در سالخوردگی خط زیبایی داشت[۶] جایگاه اجتماعی او در کوفه تا حدی بود که 30 هزار نفر بر پیکر او نماز خواندند. [۲]
از جمله تاليفات او شرح اللمع است[۷]
پانویس
منابع
- هبة الله بن علي بن محمد بن حمزة الحسني العلوي، أمالي ابن الشجري - قاهرة، چاپ: _، ق1412 / م1992.
- أبو سعد عبد الكريم بن محمد بن منصور التميمي السمعاني، الأنساب، سمعاني - حيدر آباد، چاپ: اول، 1382 ق.
- صفدى، خليل بن ايبك، الوافي بالوفيات، 22جلد، دار النشر فرانز شتاينر - لبنان - بيروت، چاپ: 2، 1401 ه.ق.
- ابن عساكر، على بن حسن، تاريخ مدينة دمشق و ذكر فضلها و تسمية من حلها من الأماثل أو اجتاز بنواحيها من وارديها و أهلها، 80جلد، دار الفكر - لبنان - بيروت، چاپ: 1، 1415 ه.ق.
