ابوالبرکات کوفی: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
عمر فرزند ابراهيم بن محمد بن محمد از نوادگان زيد بن على بن الحسين علیه السلام از پيشوايان نحو و فقه و حديث در [[كوفه]] بوده.<ref name=":0">أمالي ابن الشجري، مقدمةج1، ص: 21</ref> ابوالبرکات کوفی در سال 455 ق به سرزمین [[شام]] سفر کرد و مدتی در دمشق زندگی کرد و سپس به حلب رفت و در آنجا کتاب «الایضاح» ابو علی فارسی را آموخت. <ref name=":0" /> | عمر فرزند ابراهيم بن محمد بن محمد از نوادگان زيد بن على بن الحسين علیه السلام از پيشوايان نحو و فقه و حديث در [[كوفه]] بوده.<ref name=":0">أمالي ابن الشجري، مقدمةج1، ص: 21</ref> ابوالبرکات کوفی در سال 455 ق به سرزمین [[شام]] سفر کرد و مدتی در دمشق زندگی کرد و سپس به حلب رفت و در آنجا کتاب «الایضاح» ابو علی فارسی را آموخت. <ref name=":0" /> | ||
| − | و سپس در [[بغداد]] از حوزه درس ابوبكر خطيب و ديگران بهره گرفت و در كوفه از محضر ابوالفرج محمد بن | + | و سپس در [[بغداد]] از حوزه درس ابوبكر خطيب و ديگران بهره گرفت <ref name=":1">الأنساب، سمعاني، ج6، ص: 366</ref> و در كوفه از محضر ابوالفرج محمد بن علان و ديگران استفاده نمود.<ref name=":1" /> |
| + | |||
| + | اغلب مورخين او را شيعى دانند ولى برخى او را زيدى خوانند<ref name=":1" />. او از مشايخ عمادالدين طبرى است. | ||
از جمله تاليفات او شرح اللمع است. (اعيان الشيعه) | از جمله تاليفات او شرح اللمع است. (اعيان الشيعه) | ||
| − | == پانویس == | + | ==پانویس== |
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * هبة الله بن علي بن محمد بن حمزة الحسني العلوي، أمالي ابن الشجري - قاهرة، چاپ: _، ق1412 / م1992. | + | |
| + | *هبة الله بن علي بن محمد بن حمزة الحسني العلوي، أمالي ابن الشجري - قاهرة، چاپ: _، ق1412 / م1992. | ||
| + | *أبو سعد عبد الكريم بن محمد بن منصور التميمي السمعاني، الأنساب، سمعاني - حيدر آباد، چاپ: اول، 1382 ق. | ||
[[رده:علمای قرن پنجم]] | [[رده:علمای قرن پنجم]] | ||
نسخهٔ ۲۷ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۲۲
عمر فرزند ابراهيم بن محمد بن محمد از نوادگان زيد بن على بن الحسين علیه السلام از پيشوايان نحو و فقه و حديث در كوفه بوده.[۱] ابوالبرکات کوفی در سال 455 ق به سرزمین شام سفر کرد و مدتی در دمشق زندگی کرد و سپس به حلب رفت و در آنجا کتاب «الایضاح» ابو علی فارسی را آموخت. [۱]
و سپس در بغداد از حوزه درس ابوبكر خطيب و ديگران بهره گرفت [۲] و در كوفه از محضر ابوالفرج محمد بن علان و ديگران استفاده نمود.[۲]
اغلب مورخين او را شيعى دانند ولى برخى او را زيدى خوانند[۲]. او از مشايخ عمادالدين طبرى است.
از جمله تاليفات او شرح اللمع است. (اعيان الشيعه)
پانویس
منابع
- هبة الله بن علي بن محمد بن حمزة الحسني العلوي، أمالي ابن الشجري - قاهرة، چاپ: _، ق1412 / م1992.
- أبو سعد عبد الكريم بن محمد بن منصور التميمي السمعاني، الأنساب، سمعاني - حيدر آباد، چاپ: اول، 1382 ق.
