دعبل خزاعی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(آثار دعبل)
(آثار دعبل)
سطر ۱: سطر ۱:
دِعبِل خُزاعی (۱۴۸-۲۶۴ ق) شاعر معروف اهل بیت علیهم السلام است که با شعر خود علیه ظلم دستگاه عباسی می شورید.
+
دِعبِل خُزاعی (۱۴۸-۲۶۴ ق) شاعر معروف اهل بیت علیهم السلام است که با شعر خود علیه ظلم دستگاه عباسی می شورید. زندگي دعبل مصادف با امامت چهار معصوم از زمان امام موسي كاظم علیه السلام تا شهادت امام علي النقي علیه السلام بود. قصیدة تائیة او  با نام [[مدارس آیات]] که در حضور امام رضا علیه السلام خواند، در میان اشعار او شهرت خاصّی دارد.
  
 
==ولادت==
 
==ولادت==
سطر ۱۰: سطر ۱۰:
  
 
رسول سیاهى در رخسارش دید و پرسید: اى بدیل چند سال دارى؟ گفت: 97 سال اى [[رسول خدا]]. پیغمبر صلی الله علیه و آله خندید و فرمود: خداوند بر جمال و سیه چردگیت بیفزاید و تو و فرزندانت را متمتع کناد.
 
رسول سیاهى در رخسارش دید و پرسید: اى بدیل چند سال دارى؟ گفت: 97 سال اى [[رسول خدا]]. پیغمبر صلی الله علیه و آله خندید و فرمود: خداوند بر جمال و سیه چردگیت بیفزاید و تو و فرزندانت را متمتع کناد.
 
  
 
== اساتید ==
 
== اساتید ==
سطر ۲۳: سطر ۲۲:
 
بخش اعظم زندگي دعبل را سفرهاي او به بلاد مختلف اسلامي دربرگرفته است. از [[بغداد]] تا [[مصر]] و [[شام]] و از [[حجاز]] تا ري و مرو و خراسان. در تمام اين سالها، دعبل همواره به نشر عقايد اصيل اسلامي پرداخته و پرده از ظلم عباسيان برمي داشت و از حق خاندان عصمت و طهارت دفاع مي نمود.  
 
بخش اعظم زندگي دعبل را سفرهاي او به بلاد مختلف اسلامي دربرگرفته است. از [[بغداد]] تا [[مصر]] و [[شام]] و از [[حجاز]] تا ري و مرو و خراسان. در تمام اين سالها، دعبل همواره به نشر عقايد اصيل اسلامي پرداخته و پرده از ظلم عباسيان برمي داشت و از حق خاندان عصمت و طهارت دفاع مي نمود.  
 
==آثار دعبل==
 
==آثار دعبل==
وي داراي تاليف متعددي از جمله "الوحده في مناقب العرب" و "طبقات الشعراء" است كه از منابع مهم و پرارزش در ادبيات و شرح زندگاني شاعران مي باشد. او دیوان شعر دارد و
+
1 ـ دیوان اشعار دعبل خزاعی :اشعار دعبل را اديب معروف (ابوبكر محمّد بن يحيى صولى) متوفى به سال 335هـ.ق. در سیصد ورق گردآورى نمود. اما این دیوان بر جای نمانده است. در دوره معاصر، کوشش هایی برای گردآوری سروده های دعبل صورت پذیرفته است از جمله دیوان دعبل از عبدالصاحب دُجَیلی که آن را در ۱۹۶۲م (۱۳۴۱ش) در نجف اشرف به چاپ رساند. که آن را حیدر سهرابی به فارسی برگردانده و در ۱۳۹۱ش در تهران منتشر کرده است.<ref>دانشنامه جهان اسلام، ج 17، مدخل "دعبل خزاعی" از باقر قربانی زرّی</ref> اما کاملترین مجموعه اشعار دعبل را عبدالکریم اشتر در ۱۹۶۴م (۱۳۴۳ش) در دمشق به چاپ رسانید<ref>دانشنامه جهان اسلام، ج 17، مدخل "دعبل خزاعی" از باقر قربانی زرّی</ref> که بعد از آن در مکتبة الحیدریة قم در سال 1385ش شمسی چاپ افست شد. دکتر اشتر در مقدمه این اثر چاپهای قبلی دیوان دعبل را نقد نموده و روش خود در تدوین و تخریج اشعار را توضیح داده است. او اشعار را در چهار قسم قرار داده است: در قسم اول کتاب، 240 شعر با تخریج آورده که نسبت آنها را به دعبل، قطعی می داند. قسم دوم را به شعرهایی اختصاص داده که فقط در کتابهای شیعه آمده است، شامل 33 شعر. در بخش سوم، شعرهای منسوب به دعبل را آورده است (65 شعر) و در بخش چهارم به شعرهایی می پردازد که به دعبل نسبت داده اند، اما از آنِ او نیست (28 شعر).<ref>راهنمای پژوهش درباره دعبل خزاعی، عبدالحسین طالعی، فصلنامه سفينه، سال یازدهم، شماره 41، زمستان 1392</ref>
 
 
گفته‌اند دیوان او نزدیک سیصد ورقه بوده که صولی آنرا جمع‌آوری کرده‌است. دعبل ۴ کتاب تألیف کرده‌است:
 
* ''الواحده فی المثالب العرب و مناقبها''، در این کتاب سیاست [[بنی‌امیه]] را نکوهش کرده
 
* ''طبقات الشعرا''، از مهم‌ترین منابع ادبی می‌باشد شامل زندگی شاعران قبل از دعبل است.
 
* ''وصایا الملوک''،
 
* ''دیوان شعر دعبل''، شامل حدود هزار و چهارصد بیت شعر از دعبل است. (کل دیوان در سال ۱۳۹۱ توسط '''دکتر حیدر سهرابی''' تحلیل، شرح و ترجمه شده  است)
 
 
 
1 ـ دیوان اشعار دعبل خزاعی :اشعار دعبل را اديب معروف (ابوبكر محمّد بن يحيى صولى) متوفى به سال 335هـ.ق. گردآورى نمود.دیوان او براى اولين بار در سال 1382هـ.ق./1962م. در بيروت با مقدمه و تحقيقات و تعليقات اديب محقق معاصر استاد (عبدالصاحب عمران الدُّجَيْلى) چاپ و منتشر شد کهمشتمل بر 1176 بيت است.
 
  
2 ـ طبقات الشعراء : اين كتاب که در زمينه اخبار و احوال و اشعار شاعران عرب بوده است در طول تاریخ از بین رفته است اما بسيارى از شعرا و ادبا و لغت شناسان و نويسندگانِ صرف و نحو و دستور زبان عربى و علوم و فنون ادبى و بلاغت و تذكره نويسان و مورّخان بزرگ عرب پس از دعبل در قرن هاى گذشته, در كتاب ها و تأليفات خويش, از اين كتاب بهره مند شده اند
+
2 ـ طبقات الشعراء : اين كتاب که در زمينه اخبار و احوال و اشعار شاعران عرب بوده است در طول تاریخ از بین رفته است اما بسيارى از شعرا و ادبا و لغت شناسان و نويسندگانِ صرف و نحو و دستور زبان عربى و علوم و فنون ادبى و بلاغت و تذكره نويسان و مورّخان بزرگ عرب پس از دعبل در قرن هاى گذشته، در كتاب ها و تأليفات خويش، از اين كتاب بهره مند شده اند
  
3 ـ الواحدة فى مناقب العرب و مثالبها: در آداب و رسوم عرب ها ، از اين كتاب هم فقط نامى در تاريخ مانده است
+
3 ـ الواحدة فى مناقب العرب و مثالبها: از محتوای این کتاب اطلاعی در دست نیست.
  
 
4-  کتابی بنام وصایا الملوک هم منسوب به اوست .
 
4-  کتابی بنام وصایا الملوک هم منسوب به اوست .
  
 
==شهادت دعبل==
 
==شهادت دعبل==
هجویات دعبل به خلفای عباسي موجبات شهادت ايشان شد، وی خلفای عباسی را سخت نکوهش کرد. يكي از فرمانداران متوكل خلیغه عباسي، مالك بن طوق فرماندار دمشق بود، که دعبل هم [[متوكل]] و هم [[مالك بن طوق]] را به سختي نكوهش مي­كرد. مالک بن طوق تغلبی که از افراد بانفوذ عرب بود، در صدد قتل او برآمد، دعبل به بصره فرار کرد و سپس راه اهواز را در پیش گرفت. مالک به شخصی ده هزار درهم داد و او را مأمور قتل دعبل کرد. زمانی که او در یکی از آبادی‌های شوش به نام طیبه بود، آن مرد بعد از نماز عشاء با نوک عصای دشنه مانند زهرآگین خود، زخمی به پشت پای دعبل زد که او را مسموم نمود و روز دیگر بر اثر جراحت آن، در گذشت. سن او در موقع وفاتش بیشتر از 98 سال و تاریخ وفاتش سال ۲۴6 قمری و مدفن او در شوش است.  
+
هجویات دعبل به خلفای عباسي موجبات شهادت ايشان شد، وی خلفای عباسی را سخت نکوهش کرد. يكي از فرمانداران متوكل خلیغه عباسي، مالك بن طوق فرماندار دمشق بود، که دعبل هم [[متوكل]] و هم [[مالك بن طوق]] را به سختي نكوهش مي­كرد. مالک بن طوق تغلبی که از افراد بانفوذ عرب بود، در صدد قتل او برآمد، دعبل به بصره فرار کرد و سپس راه اهواز را در پیش گرفت. مالک به شخصی ده هزار درهم داد و او را مأمور قتل دعبل کرد. زمانی که او در یکی از آبادی‌های شوش به نام طیبه بود، آن مرد بعد از نماز عشاء با نوک عصای دشنه مانند زهرآگین خود، زخمی به پشت پای دعبل زد که او را مسموم نمود و روز دیگر بر اثر جراحت آن، در گذشت. سن او در موقع وفاتش بیشتر از 98 سال و تاریخ وفاتش سال 246 قمری و مدفن او در شوش است.  
  
+
==پانویس==
 +
{{پانویس}}
 
==منابع==    
 
==منابع==    
 
* [http://www.tahoordanesh.com/page.php?pid=18377 دعبل خزاعی، دایرة المعارف طهور].
 
* [http://www.tahoordanesh.com/page.php?pid=18377 دعبل خزاعی، دایرة المعارف طهور].

نسخهٔ ‏۱۲ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۷:۱۰

دِعبِل خُزاعی (۱۴۸-۲۶۴ ق) شاعر معروف اهل بیت علیهم السلام است که با شعر خود علیه ظلم دستگاه عباسی می شورید. زندگي دعبل مصادف با امامت چهار معصوم از زمان امام موسي كاظم علیه السلام تا شهادت امام علي النقي علیه السلام بود. قصیدة تائیة او با نام مدارس آیات که در حضور امام رضا علیه السلام خواند، در میان اشعار او شهرت خاصّی دارد.

ولادت

ابوعلى یا ابوجعفر دعبل پسر على بن زرین بن عثمان بن عبدالرحمن بن عبدالله بن بدیل بن وقاء بن عمرو بن ربیعه بن عبدالعزى بن ربیعه بن جزى بن عامر مازن ابن عدى بن عمرو ربیعه خزاعى معروف به دعبل در سال 148 ه.ق در شهر كوفه ديده به جهان گشود.

خاندان

پدرش، على بن زرین از شاعران روزگار خود بود؛ این دودمان محدثان و شاعرانى داشته و اهل سیادت و شرف بوده اند و تمام فضل و فضیلت آنها به برکت دعائى است که پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله درباره نیاى بزرگ آنها کرد، آنگاه که به روز فتح و مکه «عباس بن عبدالمطلب» که پاسدار محبت وى بود، او را در پیشگاه پیغمبر خدا بپاداشت و گفت: اى رسول خدا صلی الله علیه و آله امروز روزى است که اقوامى را شرف بخشیده اى، حال خالت «بدیل بن ورقاء» چگونه خواهد بود؟ پیغمبر فرمود: اى بدیل، روی بگشا و او چهره اش را به پیغمبر نمود و پرده از رخ برگرفت.

رسول سیاهى در رخسارش دید و پرسید: اى بدیل چند سال دارى؟ گفت: 97 سال اى رسول خدا. پیغمبر صلی الله علیه و آله خندید و فرمود: خداوند بر جمال و سیه چردگیت بیفزاید و تو و فرزندانت را متمتع کناد.

اساتید

شعر و ادب عربی را در جوانی از مسلم بن ولید انصاری ملقب به «صریح الغوانی» که شاعر هارون الرشید و خاندان برامکه بود، فرا گرفت و به استادی او همیشه اعتراف می کرد.

زندگی نامه

زندگي سراسر مبارزه دعبل مصادف با امامت چهار معصوم از زمان امام موسي كاظم علیه السلام تا شهادت امام علي النقي علیه السلام بود. در اين مدت كه همزمان با خلافت هفت حاکم از هارون تا متوكل بود، دعبل همواره با شعر و ادب به مبارزه با غاصبان خلافت رفته و در رثاي اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام، مديحه سرائي مي نمود. ابوالفرج اصفهانی در کتاب الاغانی دربارۀ دعبل می­گوید: «دعبل شاعر خوش طبع و هجو گری پلید زبان بود که هیچ یک از خلفا و وزراء و فرزندانشان از شر هجو او در امان نماندند.»

دعبل اضافه بر قصيده سرائي، محدث و انديشمندي توانا بود.

بخش اعظم زندگي دعبل را سفرهاي او به بلاد مختلف اسلامي دربرگرفته است. از بغداد تا مصر و شام و از حجاز تا ري و مرو و خراسان. در تمام اين سالها، دعبل همواره به نشر عقايد اصيل اسلامي پرداخته و پرده از ظلم عباسيان برمي داشت و از حق خاندان عصمت و طهارت دفاع مي نمود.

آثار دعبل

1 ـ دیوان اشعار دعبل خزاعی :اشعار دعبل را اديب معروف (ابوبكر محمّد بن يحيى صولى) متوفى به سال 335هـ.ق. در سیصد ورق گردآورى نمود. اما این دیوان بر جای نمانده است. در دوره معاصر، کوشش هایی برای گردآوری سروده های دعبل صورت پذیرفته است از جمله دیوان دعبل از عبدالصاحب دُجَیلی که آن را در ۱۹۶۲م (۱۳۴۱ش) در نجف اشرف به چاپ رساند. که آن را حیدر سهرابی به فارسی برگردانده و در ۱۳۹۱ش در تهران منتشر کرده است.[۱] اما کاملترین مجموعه اشعار دعبل را عبدالکریم اشتر در ۱۹۶۴م (۱۳۴۳ش) در دمشق به چاپ رسانید[۲] که بعد از آن در مکتبة الحیدریة قم در سال 1385ش شمسی چاپ افست شد. دکتر اشتر در مقدمه این اثر چاپهای قبلی دیوان دعبل را نقد نموده و روش خود در تدوین و تخریج اشعار را توضیح داده است. او اشعار را در چهار قسم قرار داده است: در قسم اول کتاب، 240 شعر با تخریج آورده که نسبت آنها را به دعبل، قطعی می داند. قسم دوم را به شعرهایی اختصاص داده که فقط در کتابهای شیعه آمده است، شامل 33 شعر. در بخش سوم، شعرهای منسوب به دعبل را آورده است (65 شعر) و در بخش چهارم به شعرهایی می پردازد که به دعبل نسبت داده اند، اما از آنِ او نیست (28 شعر).[۳]

2 ـ طبقات الشعراء : اين كتاب که در زمينه اخبار و احوال و اشعار شاعران عرب بوده است در طول تاریخ از بین رفته است اما بسيارى از شعرا و ادبا و لغت شناسان و نويسندگانِ صرف و نحو و دستور زبان عربى و علوم و فنون ادبى و بلاغت و تذكره نويسان و مورّخان بزرگ عرب پس از دعبل در قرن هاى گذشته، در كتاب ها و تأليفات خويش، از اين كتاب بهره مند شده اند

3 ـ الواحدة فى مناقب العرب و مثالبها: از محتوای این کتاب اطلاعی در دست نیست.

4- کتابی بنام وصایا الملوک هم منسوب به اوست .

شهادت دعبل

هجویات دعبل به خلفای عباسي موجبات شهادت ايشان شد، وی خلفای عباسی را سخت نکوهش کرد. يكي از فرمانداران متوكل خلیغه عباسي، مالك بن طوق فرماندار دمشق بود، که دعبل هم متوكل و هم مالك بن طوق را به سختي نكوهش مي­كرد. مالک بن طوق تغلبی که از افراد بانفوذ عرب بود، در صدد قتل او برآمد، دعبل به بصره فرار کرد و سپس راه اهواز را در پیش گرفت. مالک به شخصی ده هزار درهم داد و او را مأمور قتل دعبل کرد. زمانی که او در یکی از آبادی‌های شوش به نام طیبه بود، آن مرد بعد از نماز عشاء با نوک عصای دشنه مانند زهرآگین خود، زخمی به پشت پای دعبل زد که او را مسموم نمود و روز دیگر بر اثر جراحت آن، در گذشت. سن او در موقع وفاتش بیشتر از 98 سال و تاریخ وفاتش سال 246 قمری و مدفن او در شوش است.

پانویس

  1. دانشنامه جهان اسلام، ج 17، مدخل "دعبل خزاعی" از باقر قربانی زرّی
  2. دانشنامه جهان اسلام، ج 17، مدخل "دعبل خزاعی" از باقر قربانی زرّی
  3. راهنمای پژوهش درباره دعبل خزاعی، عبدالحسین طالعی، فصلنامه سفينه، سال یازدهم، شماره 41، زمستان 1392

منابع