اصول الفقه (کتاب)

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

منبع: کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی

نویسنده: محمدرضا ضمیری

مؤلف:

محمدرضا مظفر.(م 1392 ق)

زندگی‌نامه و اظهارنظرها:

ملا مظفر، در پنجم شعبان سال 1322 ق در خانواده علم و فضیلت، در دارالعلم نجف در جوار مولاى متقیان حضرت امام على علیه السلام چشم به جهان گشود. بعد از دوران كودكى با سرپرستى و تربیت برادرش به تحصیل مقدمات علوم پرداخت.

او مقدمات و سطح را نزد استادانى چون: شیخ محمدطه حویزى و برادران خود، شیخ عبدالنبى و شیخ محمدحسن به پایان برد. بعد از این مرحله وارد حوزه درس خارج آقا ضیاءالدین عراقى و علامه نائینى شد و همچنین از درس اصول و فلسفه شیخ محمدحسین اصفهانى (صاحب نهایة الدرایه) استفاده تمام و كامل برد.

مظفر در كنار علوم متداول حوزه آن زمان نجف به علوم ریاضى، هیئت جدید و عروض نیز پرداخت. در سال 1335 ق او و عده اى از طلاب جوان از وزارت كشور عراق درخواست اجازه تأسیس جمعیت دینى در نجف را نمودند كه موافقت شد و آنان به این جمعیت سر و سامانى دادند. وى در سال 1355 ق مدرسه عالى علوم دینى یا دانشكده اجتهاد را تأسیس كرد كه در این دانشكده چهار علم: فقه استدلالى، تفسیر، علم اصول و فلسفه تدریس مى شد. سرانجام در سال 1392 ق در هفتاد سالگى درگذشت.

تألیفات:

اصول فقه، المنطق، فلسفه، عقائد الشیعه، السقیفة عندنا.

معرفى اجمالى كتاب:

این كتاب در اصول فقه شیعه است كه كاملاً با اسلوب كتب درسى نوشته شده است و اكنون از كتاب‌هاى درسى حوزه است. اصول فقه حاصل تفكر و بینش مكتب اصولىِ میرزاى نائینى است كه با قلم بسیار رسا و روان و ساده جناب مظفر تألیف شده است. این كتاب با این كه متن بسیار ساده و روان دارد، حاوى نكات بسیار دقیق است. این كتاب، هم از تنظیم و تبویت بدیع برخوردار است و هم نكات دقیق و ظریفى دارد كه در كتب قدیم كمتر یافت مى شود و به قول خود مظفر حلقه مفقوده اى است بین معالم الاصول و كفایة الاصول.

این كتاب با تمام مزایایى كه دارد، فاقد مباحث برائت و اشتغال و تخییر است.

اصول فقه مباحث علم اصول را به چهار بخش تقسیم كرده: مباحث الفاظ، ملازمات عقلى، مباحث حجت، اصول عملى (استصحاب، اصالت برائت، اصالت تخییر و احتیاط).

شروح و تعلیقات:

شرح فارسى اصول فقه، نوشته استاد محمدى خراسانى.

وضعیت نشر:

این كتاب به وسیله انتشارات نشر دانش اسلامى در سال 1405 ق چاپ و منتشر شده است.