مسور بن مخزمه: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (كشته شدن مسور بن مخرمه در خانه خدا را به تقویم: كشته شدن مسور بن مخرمه در خانه خدا منتقل کرد) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{تقویم|روز= 1 ربیع الاول|سال= سال 64 هجری قمری}} | {{تقویم|روز= 1 ربیع الاول|سال= سال 64 هجری قمری}} | ||
| − | |||
| − | |||
| − | مسور بن مخرمه كه به همراه تعداد زيادى از طرفداران عبدالله بن زبير به خانه خدا (كعبه) پناهنده شده بود، مورد اصابت يكى از آن سنگ هاى پرتاب شده قرار گرفت و به شدت زخمى و بيمار گرديد و پس از پنج روز درد و رنج، در اول [[ربيع الاول]] سال 64 قمرى وفات يافت. عبدالله بن زبير بدن وى را [[غسل]] داد و خود بر وى [[نماز]] خواند و در "حجون" | + | |
| + | «مسور بن مخرمة بن نوفل» كه از اصحاب خردسال [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله محسوب مى‌گرديد تا زمان كشته شدن [[عثمان بن عفان]] در [[مدينه]] مى زيست و آن‌گاه اين شهر مقدس را ترك و به [[مكه]] معظمه كوچ كرد. رابطه وى با [[معاويه بن ابوسفيان]] بسيار گرم و صميمانه بود و از توجهات معاويه برخوردار مى گرديد و در ماجراى قيام "[[عبدالله بن زبير]]" در سال 64 قمرى به اين قيام پيوست و در صدد پيروزى وى برآمد. | ||
| + | |||
| + | "[[حصين بن نمير]]" كه از سوى يزيد بن معاويه به مكه هجوم آورده و آن را از هر سو به محاصره خويش گرفته بود با مقاومت سرسخت عبدالله بن زبير و لشكريانش روبرو شد. بدين جهت اين شهر مقدس را با منجنيق هاى بزرگ از بالاى "[[کوه ابوقبیس]]"، سنگ باران كرد و حتى به "[[كعبه]]" نيز آسيب هاى جدى رسانيد. | ||
| + | |||
| + | مسور بن مخرمه كه به همراه تعداد زيادى از طرفداران عبدالله بن زبير به خانه خدا (كعبه) پناهنده شده بود، مورد اصابت يكى از آن سنگ هاى پرتاب شده قرار گرفت و به شدت زخمى و بيمار گرديد و پس از پنج روز درد و رنج، در اول [[ربيع الاول]] سال 64 قمرى وفات يافت. عبدالله بن زبير بدن وى را [[غسل]] داد و خود بر وى [[نماز]] خواند و در "[[حجون]]" [[دفن]] نمود.<ref> الاستيعاب، ج 3، ص 1399، حديث 2405؛ اسدالغابة، ج 4، ص 175؛ البداية والنهايه، ج 8، ص 270.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۱۵ مارس ۲۰۱۶، ساعت ۰۵:۲۸
|
تقویم هجری قمری |
| روز واقعه:1 ربیع الاول |
| سال 64 هجری قمری |
«مسور بن مخرمة بن نوفل» كه از اصحاب خردسال رسول خدا صلی الله علیه و آله محسوب مى‌گرديد تا زمان كشته شدن عثمان بن عفان در مدينه مى زيست و آن‌گاه اين شهر مقدس را ترك و به مكه معظمه كوچ كرد. رابطه وى با معاويه بن ابوسفيان بسيار گرم و صميمانه بود و از توجهات معاويه برخوردار مى گرديد و در ماجراى قيام "عبدالله بن زبير" در سال 64 قمرى به اين قيام پيوست و در صدد پيروزى وى برآمد.
"حصين بن نمير" كه از سوى يزيد بن معاويه به مكه هجوم آورده و آن را از هر سو به محاصره خويش گرفته بود با مقاومت سرسخت عبدالله بن زبير و لشكريانش روبرو شد. بدين جهت اين شهر مقدس را با منجنيق هاى بزرگ از بالاى "کوه ابوقبیس"، سنگ باران كرد و حتى به "كعبه" نيز آسيب هاى جدى رسانيد.
مسور بن مخرمه كه به همراه تعداد زيادى از طرفداران عبدالله بن زبير به خانه خدا (كعبه) پناهنده شده بود، مورد اصابت يكى از آن سنگ هاى پرتاب شده قرار گرفت و به شدت زخمى و بيمار گرديد و پس از پنج روز درد و رنج، در اول ربيع الاول سال 64 قمرى وفات يافت. عبدالله بن زبير بدن وى را غسل داد و خود بر وى نماز خواند و در "حجون" دفن نمود.[۱]
پانویس
- ↑ الاستيعاب، ج 3، ص 1399، حديث 2405؛ اسدالغابة، ج 4، ص 175؛ البداية والنهايه، ج 8، ص 270.
منابع
موسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام
