امام زاده شمس الدين محمد علويجه: تفاوت بین نسخه‌ها
Heidariyan47 (بحث | مشارکتها) |
Heidariyan47 (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۷: | سطر ۷: | ||
اين امامزاده منتسب به حضرت موسى بن جعفر علیه السلام در غرب شهر علويجه اصفهان واقع شده است. بر این اساس وى يكى از فرزندان امام هفتم علیه السلام محسوب مى‌شود. <ref>ر.ك: حياه الامام موسى بن جعفر علیه السلام، ج 2، ص 437.</ref> فرزندان امام موسی ابن جعفر علیه السلام را از 37 تا 50 نفر نوشته‌اند. <ref>همان، ص 377. به نقل از كشف الغمه، ص 243 و تذكره الخواص، ص 84.</ref> | اين امامزاده منتسب به حضرت موسى بن جعفر علیه السلام در غرب شهر علويجه اصفهان واقع شده است. بر این اساس وى يكى از فرزندان امام هفتم علیه السلام محسوب مى‌شود. <ref>ر.ك: حياه الامام موسى بن جعفر علیه السلام، ج 2، ص 437.</ref> فرزندان امام موسی ابن جعفر علیه السلام را از 37 تا 50 نفر نوشته‌اند. <ref>همان، ص 377. به نقل از كشف الغمه، ص 243 و تذكره الخواص، ص 84.</ref> | ||
| − | + | ==امامزاده شمس الدين== | |
زمان ورود امامزاده شمس الدين به علويجه اصفهان دقيقا مشخص نيست، بيهقى در كتاب «لباب الانساب» مى‌نويسد: «امامزاده شمس الدين به قصد خون خواهی برادرش ([[امام رضا]] علیه السلام) از مإمون، همراه سه هزار نفر از امامزادگان و فرزندانشان به سرپرستى «احمد بن موسى» (شاهچراغ) و محمد بن موسى در سال 202 هـ.ق از [[مدينه]] و از راه شيراز به ايران آمد و در استان فارس (شيراز) تحت تعقيب بنى العباس قرار گرفتند . حاكم شيراز اجازه ادامه مسير را به «احمد بن موسى» و همراهانش نداد. سرانجام بين امامزادگان و حاكم شيراز جنگ درگرفت كه عده‌اى شهيد و برخى در نواحى كوهستانى فارس پراكنده شدند. <ref>آفتاب شيراز، ص 49.</ref> <ref>رياض الانساب، ج 2، ص 146 و امامزادگان، ص 22. عربستان اصفهان به دو بخش شمالى و جنوبى تقسيم مى‌شده است. عربستان شمالى تا گلپايگان و خوانسار امتداد داشت. عربستان جنوبى از اشن تا علويجه كه و از آن جا تا (گزبرخوار) اصفهان امتداد داشت و اين منطقه عرب نشين و محل سكونت سادات علوى در علويجه بود. اين بخش در حال حاضر به نام بخش (مهردشت) معروف است. علويجه در فاصله 70 كيلومترى اصفهان قرار دارد و از مقابل پليس راه اصفهان ـ تهران به سمت غرب بزرگراه امتداد پيدا مى‌كند و فاصله آن از بزرگراه تا علويجه 40 كيلومتر است. | زمان ورود امامزاده شمس الدين به علويجه اصفهان دقيقا مشخص نيست، بيهقى در كتاب «لباب الانساب» مى‌نويسد: «امامزاده شمس الدين به قصد خون خواهی برادرش ([[امام رضا]] علیه السلام) از مإمون، همراه سه هزار نفر از امامزادگان و فرزندانشان به سرپرستى «احمد بن موسى» (شاهچراغ) و محمد بن موسى در سال 202 هـ.ق از [[مدينه]] و از راه شيراز به ايران آمد و در استان فارس (شيراز) تحت تعقيب بنى العباس قرار گرفتند . حاكم شيراز اجازه ادامه مسير را به «احمد بن موسى» و همراهانش نداد. سرانجام بين امامزادگان و حاكم شيراز جنگ درگرفت كه عده‌اى شهيد و برخى در نواحى كوهستانى فارس پراكنده شدند. <ref>آفتاب شيراز، ص 49.</ref> <ref>رياض الانساب، ج 2، ص 146 و امامزادگان، ص 22. عربستان اصفهان به دو بخش شمالى و جنوبى تقسيم مى‌شده است. عربستان شمالى تا گلپايگان و خوانسار امتداد داشت. عربستان جنوبى از اشن تا علويجه كه و از آن جا تا (گزبرخوار) اصفهان امتداد داشت و اين منطقه عرب نشين و محل سكونت سادات علوى در علويجه بود. اين بخش در حال حاضر به نام بخش (مهردشت) معروف است. علويجه در فاصله 70 كيلومترى اصفهان قرار دارد و از مقابل پليس راه اصفهان ـ تهران به سمت غرب بزرگراه امتداد پيدا مى‌كند و فاصله آن از بزرگراه تا علويجه 40 كيلومتر است. | ||
| سطر ۱۴: | سطر ۱۴: | ||
شمس الدين به سمت اصفهان حركت مى‌كند و به منطقه «عربستان» اصفهان مى‌رسد. او وقتى مطمئن مى‌شود كه در اين منطقه عشاير عرب ساكن هستند و [[سادات]] و شيعيان در «علوى جاه» مستقرند، تصميم برماندن مى‌گيرد و با معرفى خودش به يكى از شيعيان به نام حاج طاهر ميهمان او مى‌شود. وى مدتى در آن جا زندگى مى‌كند تا اين كه در يكى از روزهاى تابستان كنار نهرى مى‌رود و مشغول آب تنى مى‌شود كه توسط دشمنان اهل بيت عليهم السلام شناسايى و به شهادت مى‌رسد و به وسيله علويون و ميزبانش، حاج طاهر در محل فعلى ـ بر فراز كوه كوچكى كه مشرف به علويجه است. ـ مدفون مى‌شود. به مرور زمان، شيفتگان و شيعيان علوى ـ با توجه به كراماتى كه با توسل به روح پرفتوح او مى‌بينند.ـ بر فراز مرقد مطهرش گنبد و بارگاه مجللى بنا مى‌كنند. | شمس الدين به سمت اصفهان حركت مى‌كند و به منطقه «عربستان» اصفهان مى‌رسد. او وقتى مطمئن مى‌شود كه در اين منطقه عشاير عرب ساكن هستند و [[سادات]] و شيعيان در «علوى جاه» مستقرند، تصميم برماندن مى‌گيرد و با معرفى خودش به يكى از شيعيان به نام حاج طاهر ميهمان او مى‌شود. وى مدتى در آن جا زندگى مى‌كند تا اين كه در يكى از روزهاى تابستان كنار نهرى مى‌رود و مشغول آب تنى مى‌شود كه توسط دشمنان اهل بيت عليهم السلام شناسايى و به شهادت مى‌رسد و به وسيله علويون و ميزبانش، حاج طاهر در محل فعلى ـ بر فراز كوه كوچكى كه مشرف به علويجه است. ـ مدفون مى‌شود. به مرور زمان، شيفتگان و شيعيان علوى ـ با توجه به كراماتى كه با توسل به روح پرفتوح او مى‌بينند.ـ بر فراز مرقد مطهرش گنبد و بارگاه مجللى بنا مى‌كنند. | ||
| − | + | ==كرامات امامزاده== | |
علويون براى تهيه خشت و گل ساختمان امامزاده با مشكل آب مواجه بودند. در مكاشفه‌اى كه صورت مى‌گيرد، به متولى امامزاده (مرحوم حاج وكيل قدم) در عالم رويا گفته مى‌شود كه در چند قدمى محل دفن امامزاده، چاه آبى وجود دارد كه يك آجر مربع بزرگ روى آن قرار دارد كه پس از بيدارشدن، موضوع را عده‌اى از معتمدين محل در ميان گذاشت و به اتفاق آن‌ها به جستجو پرداخت و نتيجه اين كاوش، چاهى به عمق 17 متر و به قطر يك متر در دل سنگ پيدا مى شود. قابل توجه است كه آثار حفارى در اين چاه وجود ندارد. زائران حرمش از آب اين چاه براى شفاى بيماران استفاده مى‌كنند، كه تاكنون بسيارى را شفا داده است. مردم درباره اين امامزاده كرامات متعددى را برشمرده‌اند. <ref>تحقيقات مولف از منابع مختلف و سالمندان علويجه.</ref> | علويون براى تهيه خشت و گل ساختمان امامزاده با مشكل آب مواجه بودند. در مكاشفه‌اى كه صورت مى‌گيرد، به متولى امامزاده (مرحوم حاج وكيل قدم) در عالم رويا گفته مى‌شود كه در چند قدمى محل دفن امامزاده، چاه آبى وجود دارد كه يك آجر مربع بزرگ روى آن قرار دارد كه پس از بيدارشدن، موضوع را عده‌اى از معتمدين محل در ميان گذاشت و به اتفاق آن‌ها به جستجو پرداخت و نتيجه اين كاوش، چاهى به عمق 17 متر و به قطر يك متر در دل سنگ پيدا مى شود. قابل توجه است كه آثار حفارى در اين چاه وجود ندارد. زائران حرمش از آب اين چاه براى شفاى بيماران استفاده مى‌كنند، كه تاكنون بسيارى را شفا داده است. مردم درباره اين امامزاده كرامات متعددى را برشمرده‌اند. <ref>تحقيقات مولف از منابع مختلف و سالمندان علويجه.</ref> | ||
| سطر ۲۰: | سطر ۲۰: | ||
==پى نوشت== | ==پى نوشت== | ||
| + | |||
<references/> | <references/> | ||
نسخهٔ ۱۰ فوریهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۰۵:۵۲
محتویات
امامزاده شمس الدين محمد علیه السلام
بسيارى از امامزادگان دانشورانى بزرگ و مجاهدانى سترگ و زاهد بودند، كه رسالت تبليغ دين و آموزش حقايق مكتب احياگر اسلام را بر دوش داشتند. برخى از آنان پرستوهاى مهاجرى بودند كه براى رساندن پيام ايمان در روستاهاى دورافتاده و بر فراز كوه‌ها و در دل كويرها، زندگى را مخفيانه و مظلومانه سپرى كردند. [۱]
يكى از اين امامزادگان «شمس الدين محمد»، ديباچه ديار نون، ص 41. فرزند امام موسى بن جعفر علیه السلام است كه تربت پاك او در شهر علويجه اصفهان محل زيارت خاص و عام است. [۲] پسوند «محمد» به اين سبب است كه وى از سلاله و ذريه رسول الله صلی الله علیه و آله است.
اين امامزاده منتسب به حضرت موسى بن جعفر علیه السلام در غرب شهر علويجه اصفهان واقع شده است. بر این اساس وى يكى از فرزندان امام هفتم علیه السلام محسوب مى‌شود. [۳] فرزندان امام موسی ابن جعفر علیه السلام را از 37 تا 50 نفر نوشته‌اند. [۴]
امامزاده شمس الدين
زمان ورود امامزاده شمس الدين به علويجه اصفهان دقيقا مشخص نيست، بيهقى در كتاب «لباب الانساب» مى‌نويسد: «امامزاده شمس الدين به قصد خون خواهی برادرش (امام رضا علیه السلام) از مإمون، همراه سه هزار نفر از امامزادگان و فرزندانشان به سرپرستى «احمد بن موسى» (شاهچراغ) و محمد بن موسى در سال 202 هـ.ق از مدينه و از راه شيراز به ايران آمد و در استان فارس (شيراز) تحت تعقيب بنى العباس قرار گرفتند . حاكم شيراز اجازه ادامه مسير را به «احمد بن موسى» و همراهانش نداد. سرانجام بين امامزادگان و حاكم شيراز جنگ درگرفت كه عده‌اى شهيد و برخى در نواحى كوهستانى فارس پراكنده شدند. [۵] [۶]
شمس الدين به سمت اصفهان حركت مى‌كند و به منطقه «عربستان» اصفهان مى‌رسد. او وقتى مطمئن مى‌شود كه در اين منطقه عشاير عرب ساكن هستند و سادات و شيعيان در «علوى جاه» مستقرند، تصميم برماندن مى‌گيرد و با معرفى خودش به يكى از شيعيان به نام حاج طاهر ميهمان او مى‌شود. وى مدتى در آن جا زندگى مى‌كند تا اين كه در يكى از روزهاى تابستان كنار نهرى مى‌رود و مشغول آب تنى مى‌شود كه توسط دشمنان اهل بيت عليهم السلام شناسايى و به شهادت مى‌رسد و به وسيله علويون و ميزبانش، حاج طاهر در محل فعلى ـ بر فراز كوه كوچكى كه مشرف به علويجه است. ـ مدفون مى‌شود. به مرور زمان، شيفتگان و شيعيان علوى ـ با توجه به كراماتى كه با توسل به روح پرفتوح او مى‌بينند.ـ بر فراز مرقد مطهرش گنبد و بارگاه مجللى بنا مى‌كنند.
كرامات امامزاده
علويون براى تهيه خشت و گل ساختمان امامزاده با مشكل آب مواجه بودند. در مكاشفه‌اى كه صورت مى‌گيرد، به متولى امامزاده (مرحوم حاج وكيل قدم) در عالم رويا گفته مى‌شود كه در چند قدمى محل دفن امامزاده، چاه آبى وجود دارد كه يك آجر مربع بزرگ روى آن قرار دارد كه پس از بيدارشدن، موضوع را عده‌اى از معتمدين محل در ميان گذاشت و به اتفاق آن‌ها به جستجو پرداخت و نتيجه اين كاوش، چاهى به عمق 17 متر و به قطر يك متر در دل سنگ پيدا مى شود. قابل توجه است كه آثار حفارى در اين چاه وجود ندارد. زائران حرمش از آب اين چاه براى شفاى بيماران استفاده مى‌كنند، كه تاكنون بسيارى را شفا داده است. مردم درباره اين امامزاده كرامات متعددى را برشمرده‌اند. [۷]
پى نوشت
- ↑ احمد بن موسى (آفتاب شيراز)، مقدمه.
- ↑ لغت نامه دهخدا، واژه علويجه.
- ↑ ر.ك: حياه الامام موسى بن جعفر علیه السلام، ج 2، ص 437.
- ↑ همان، ص 377. به نقل از كشف الغمه، ص 243 و تذكره الخواص، ص 84.
- ↑ آفتاب شيراز، ص 49.
- ↑ رياض الانساب، ج 2، ص 146 و امامزادگان، ص 22. عربستان اصفهان به دو بخش شمالى و جنوبى تقسيم مى‌شده است. عربستان شمالى تا گلپايگان و خوانسار امتداد داشت. عربستان جنوبى از اشن تا علويجه كه و از آن جا تا (گزبرخوار) اصفهان امتداد داشت و اين منطقه عرب نشين و محل سكونت سادات علوى در علويجه بود. اين بخش در حال حاضر به نام بخش (مهردشت) معروف است. علويجه در فاصله 70 كيلومترى اصفهان قرار دارد و از مقابل پليس راه اصفهان ـ تهران به سمت غرب بزرگراه امتداد پيدا مى‌كند و فاصله آن از بزرگراه تا علويجه 40 كيلومتر است.
- ↑ تحقيقات مولف از منابع مختلف و سالمندان علويجه.
منبع
سيد عباس رفيعى‌پور, فرهنگ كوثر، شماره 43، مهر 1379
