آیه مُحادّه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 22 سوره مجادله/ 58 را «آيه محاده» ناميده‌اند.<ref> جواهرالكلام، ج‌ 30، ص‌ 41.<...' ایجاد کرد)
 
جز
سطر ۱: سطر ۱:
-
+
===آیه مُحادّه===
  
آيه 22 [[سوره مجادله]]/ 58 را «آيه محاده» ناميده‌اند.<ref> جواهرالكلام، ج‌ 30، ص‌ 41.</ref> در اين آيه تأكيد شده كه [[ايمان]] به خدا و [[آخرت]] با محبت و دوستى دشمنان خدا و پيامبر جمع نمى‌شود؛ هر چند آن دشمنان؛ پدران، پسران، برادران يا عشيره آنان باشند:
+
آیه 22 [[سوره مجادله]]/ 58 را «آیه محاده» نامیده‌اند.<ref> جواهرالكلام، ج‌ 30، ص‌ 41.</ref> در این آیه تأكید شده كه [[ایمان]] به خدا و [[آخرت]] با محبت و دوستى دشمنان خدا و پیامبر جمع نمى‌شود؛ هر چند آن دشمنان؛ پدران، پسران، برادران یا عشیره آنان باشند:
  
'''''«لاَتَجِدُ قَومًا يُؤمِنونَ بِاللّهِ واليَومِ الأَخِر يُوادّونَ مَن حادَّ اللّهَ و رَسولَهُ ولَو كانُوا ءَابَاءَهُم أَو أَبناءَهُم أَو إِخونَهُم أَو عَشيرَتَهُم».'''''
+
'''''«لاَتَجِدُ قَومًا یُؤمِنونَ بِاللّهِ والیَومِ الأَخِر یُوادّونَ مَن حادَّ اللّهَ و رَسولَهُ ولَو كانُوا ءَابَاءَهُم أَو أَبناءَهُم أَو إِخونَهُم أَو عَشیرَتَهُم».'''''
  
گفته‌اند: اين آيه، در شأن حاطب بن ابى بلتعه نازل شده است؛ زيرا هنگامى كه پيامبر صلى الله عليه و آله تصميم گرفت مكه را فتح كند، در نامه‌اى به اهل مكه آنان را از تصميم پيامبر آگاه كرد. وقتى به دليل اين خيانت عتاب شد، پاسخ داد: خانواده من در [[مكه]] بودند و مى‌خواستم آن‌ها را براى حق و منتى كه بر اهل مكه دارم، در امنيت و صيانت قرار داده باشم.<ref> التبيان، ج 9، ص 556‌؛ مجمع‌البيان، ج‌ 9، ص‌ 383.</ref>
+
گفته‌اند: این آیه، در شأن حاطب بن ابى بلتعه نازل شده است؛ زیرا هنگامى كه پیامبر صلى الله علیه و آله تصمیم گرفت مكه را فتح كند، در نامه‌اى به اهل مكه آنان را از تصمیم پیامبر آگاه كرد. وقتى به دلیل این خیانت عتاب شد، پاسخ داد: خانواده من در [[مكه]] بودند و مى‌خواستم آن‌ها را براى حق و منتى كه بر اهل مكه دارم، در امنیت و صیانت قرار داده باشم.<ref> التبیان، ج 9، ص 556‌؛ مجمع‌البیان، ج‌ 9، ص‌ 383.</ref>
  
 
==پانویس ==
 
==پانویس ==
سطر ۱۱: سطر ۱۱:
 
===منابع===
 
===منابع===
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد  1، ص 400
+
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 400

نسخهٔ ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۳۶

آیه مُحادّه

آیه 22 سوره مجادله/ 58 را «آیه محاده» نامیده‌اند.[۱] در این آیه تأكید شده كه ایمان به خدا و آخرت با محبت و دوستى دشمنان خدا و پیامبر جمع نمى‌شود؛ هر چند آن دشمنان؛ پدران، پسران، برادران یا عشیره آنان باشند:

«لاَتَجِدُ قَومًا یُؤمِنونَ بِاللّهِ والیَومِ الأَخِر یُوادّونَ مَن حادَّ اللّهَ و رَسولَهُ ولَو كانُوا ءَابَاءَهُم أَو أَبناءَهُم أَو إِخونَهُم أَو عَشیرَتَهُم».

گفته‌اند: این آیه، در شأن حاطب بن ابى بلتعه نازل شده است؛ زیرا هنگامى كه پیامبر صلى الله علیه و آله تصمیم گرفت مكه را فتح كند، در نامه‌اى به اهل مكه آنان را از تصمیم پیامبر آگاه كرد. وقتى به دلیل این خیانت عتاب شد، پاسخ داد: خانواده من در مكه بودند و مى‌خواستم آن‌ها را براى حق و منتى كه بر اهل مكه دارم، در امنیت و صیانت قرار داده باشم.[۲]

پانویس

  1. جواهرالكلام، ج‌ 30، ص‌ 41.
  2. التبیان، ج 9، ص 556‌؛ مجمع‌البیان، ج‌ 9، ص‌ 383.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 400