آیه صادقین: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (صفحهای جدید حاوی '- آيه 119 سوره توبه/9 را كه به همراهى با صادقين فرمان داده «آيه صادقين» گفتهان...' ایجاد کرد) |
جز |
||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | + | ===آیه صادقین=== | |
− | + | آیه 119 [[سوره توبه]]/9 را كه به همراهى با صادقین فرمان داده «آیه صادقین» گفتهاند:<ref> نهج الحق، ص 190؛ تتمة المراجعات، ص 49.</ref> | |
− | ''''' | + | '''''«یَأیُّها الّذینَ ءَامنوا اتَّقُوااللّهَ و كُونُوا مَع الصّدِقِین».''''' |
− | بر اساس | + | بر اساس روایت جابر بن عبدالله انصارى، [[امام باقر]] علیهالسلام آن را بر «آل محمد» تطبیق كرده است.<ref> روض الجنان، ج 10، ص 76.</ref> بر پایه روایت دیگرى، حضرت فرمود: مقصود، ما هستیم<ref> نورالثقلین، ج 2، ص 280.</ref> و به نقلى، [[امام رضا]] علیهالسلام فرمود: «الصّدقین» امامان علیهمالسلام هستند.<ref> همان.</ref> |
− | برخى گفتهاند: مقصود از | + | برخى گفتهاند: مقصود از صادقین در این آیه، آنهایى هستند كه در جاى دیگر قرآن دربارهشان فرمود: «رِجالٌ صَدقوا ما عهَدوا اللّهَ عَلَیه» ([[سوره احزاب]]/ 33،23) كه منظور، حمزه و جعفر و على علیهالسلام است.<ref> التبیان، ج 5، ص 318؛ مجمع البیان، ج 3، ص 80.</ref> ابن عباس هم گفته است: «معالصادقین» یعنى «مع على بن ابىطالب علیهالسلام و اصحابه».<ref> روض الجنان، ج 10، ص 76.</ref> |
==پانویس == | ==پانویس == | ||
سطر ۱۳: | سطر ۱۳: | ||
===منابع=== | ===منابع=== | ||
− | علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن | + | علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 389 |
نسخهٔ ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۳۵
آیه صادقین
آیه 119 سوره توبه/9 را كه به همراهى با صادقین فرمان داده «آیه صادقین» گفتهاند:[۱]
«یَأیُّها الّذینَ ءَامنوا اتَّقُوااللّهَ و كُونُوا مَع الصّدِقِین».
بر اساس روایت جابر بن عبدالله انصارى، امام باقر علیهالسلام آن را بر «آل محمد» تطبیق كرده است.[۲] بر پایه روایت دیگرى، حضرت فرمود: مقصود، ما هستیم[۳] و به نقلى، امام رضا علیهالسلام فرمود: «الصّدقین» امامان علیهمالسلام هستند.[۴]
برخى گفتهاند: مقصود از صادقین در این آیه، آنهایى هستند كه در جاى دیگر قرآن دربارهشان فرمود: «رِجالٌ صَدقوا ما عهَدوا اللّهَ عَلَیه» (سوره احزاب/ 33،23) كه منظور، حمزه و جعفر و على علیهالسلام است.[۵] ابن عباس هم گفته است: «معالصادقین» یعنى «مع على بن ابىطالب علیهالسلام و اصحابه».[۶]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 389