آیه استرجاع: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- به بخشى از آيه 156 سوره بقره/ 2 «إنّا لِلّهِ و إنّا إليهِ رجِعون» «آيه استرجاع*...' ایجاد کرد) |
جز |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | ===آیه استرجاع=== | |
| − | به بخشى از | + | به بخشى از آیه 156 [[سوره بقره]]/ 2 «إنّا لِلّهِ و إنّا إلیهِ رجِعون» «آیه استرجاع*» گویند.<ref> الذریعة، ج 4، ص 324؛ نهج الحق، ص 209.</ref> |
| − | از آن جا كه در | + | از آن جا كه در این آیه، بر بعث و بازگشت به خدا اقرار شده، چنین نام گرفته است. این آیه و آیات پیشین، كسانى را ستایش كرده كه هنگام مواجهه با مصیبت مى گویند: «إنّا لِلّهِ و إنّا إلیهِ رجِعون». |
| − | در | + | در آیه 157 سوره بقره/ 2، صابرانِ مسترجع را داراى مقامى والا و مشمول درود و رحمت الهى مى داند: |
| − | '''''«أُولل- كَ | + | '''''«أُولل- كَ عَلیهِم صَلَوتٌ مِن رَبّهِم و رَحمَةٌ و أُولل- كَ هُمُ المُهتَدون».''''' |
| − | در شأن نزول | + | در شأن نزول این آیه آمده است كه [[امام على]] علیه‌السلام هنگام شنیدن خبر [[شهادت]] حمزه و به نقلى جعفر، جمله «إنّا لِلّهِ و إنّا إلیهِ رجِعون» را بر زبان راند؛ سپس این آیه نازل شد.<ref> كنزالدقائق، ج 2، ص 201؛ تأویل الآیات الظاهرة، ص 88.</ref> |
| − | همان گونه كه از | + | همان گونه كه از آیه استفاده مى شود، در روایات نیز بر «استرجاع» هنگام روبرو شدن با هر گونه مصیبت - هر چند اندك باشد - تأكید شده است. در این زمینه، ده ها روایت در منابع شیعه<ref> الكافى، ج 2، ص 93؛ عیّاشى، ج 1، ص 69؛ نورالثقلین، ج 1، ص 144.</ref> و سنّى<ref> جامع البیان، مج 2، ج 2، ص 58؛ الدّرالمنثور، ج 1، ص 377 و 378.</ref> وارد شده است. |
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| سطر ۱۷: | سطر ۱۷: | ||
===منابع=== | ===منابع=== | ||
| − | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن | + | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 369 |
نسخهٔ ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۲۹
آیه استرجاع
به بخشى از آیه 156 سوره بقره/ 2 «إنّا لِلّهِ و إنّا إلیهِ رجِعون» «آیه استرجاع*» گویند.[۱]
از آن جا كه در این آیه، بر بعث و بازگشت به خدا اقرار شده، چنین نام گرفته است. این آیه و آیات پیشین، كسانى را ستایش كرده كه هنگام مواجهه با مصیبت مى گویند: «إنّا لِلّهِ و إنّا إلیهِ رجِعون».
در آیه 157 سوره بقره/ 2، صابرانِ مسترجع را داراى مقامى والا و مشمول درود و رحمت الهى مى داند:
«أُولل- كَ عَلیهِم صَلَوتٌ مِن رَبّهِم و رَحمَةٌ و أُولل- كَ هُمُ المُهتَدون».
در شأن نزول این آیه آمده است كه امام على علیه‌السلام هنگام شنیدن خبر شهادت حمزه و به نقلى جعفر، جمله «إنّا لِلّهِ و إنّا إلیهِ رجِعون» را بر زبان راند؛ سپس این آیه نازل شد.[۲]
همان گونه كه از آیه استفاده مى شود، در روایات نیز بر «استرجاع» هنگام روبرو شدن با هر گونه مصیبت - هر چند اندك باشد - تأكید شده است. در این زمینه، ده ها روایت در منابع شیعه[۳] و سنّى[۴] وارد شده است.
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 369
