|
|
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | '''کلیدواژه: بنی قریظه، غزوه بني قريظه، یهودیان بنی قریظه، وقایع سال پنجم هجری، ابولبابه، كعب بن اسد، توبه ابولبابه، استوانه توبه'''
| |
| − | ----
| |
| − | غزوه در اصطلاح به جنگی گفته میشود که پیامبر صلی الله علیه و آله خود فرماندهی آن را به عهده داشت. غزوه بنیقریظه، سومین جنگ پیامبر صلی الله علیه و آله با یهودیان [[مدینه]] به شمار میرود و در سال پنجم هجرت اتفاق افتاد.<ref>طبری، محمد بن جریر؛ تاریخ الطبری، تحقیق ابوصهیب الکرمی، بیروت، بیت الافکار الدولیة، بی‌تا، چاپ اول، ص397.</ref>
| |
| | | | |
| − | یهودیان بنیقریظه به همراه یهودیان بنینضیر و بنیقینقاع از همپیمانان پیامبر صلی الله علیه و آله به شمار میرفتند<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، تحقیق مؤسسة الهدی، قاهره، دارالتقوی، 2004م، چاپ اول، ج2، ص108.</ref> که هر سه قبیله پیمان شکن شدند.<ref> واقدی، محمد بن سعد؛ کتاب المغازی، تحقیق مارسدن جونس، بیروت، مؤسسة الاعلمی، 1989م، چاپ اول، ج1، ص363. درباره بنی قریظه ر.ک: همان، ج2، ص295 و ابن هشام، پیشین، ج3، ص8.</ref>
| |
| − |
| |
| − | پیش از بیان غزوه بنیقریظه ابتدا این نکته باید مورد توجه قرار گیرد که طبق پیمان پیامبر صلی الله علیه و آله با این یهودیان، آنان حق هیچگونه فعالیتی علیه پیامبر صلی الله علیه و آله و مسلمانان را نداشتند. با این حال یهودیان بنیقریظه در جنگ خندق (احزاب) نقض پیمان کرده و با مشرکان [[مکه]] در جنگ علیه مسلمانان همکاری کردند.<ref>واقدی، کتاب المغازی، تحقیق مارسدن جونس، مؤسسة الاعلمی، بیروت، 1989م، ج2، ص484.</ref>
| |
| − |
| |
| − | این رفتار بنیقریظه موجب شد، در طول جنگ ضربه روحی شدیدی بر مسلمانان وارد شود. [[قرآن کریم]] در اشاره به این موضوع میفرماید: «به خاطر بیاورید زمانی را که آنها از طرف بالا و پایین [شهر] بر شما وارد شدند [و مدینه را محاصره کردند] و زمانی را که چشمها از شدت وحشت خیره شده و جان‌ها به لب رسیده بود».<ref>[[سوره احزاب]]، آیه 10.</ref>
| |
| − |
| |
| − | از اینرو بعد از پایان جنگ خندق پیامبر صلی الله علیه و آله به دستور خداوند، سپاهیان را به فرماندهی "علی بن ابیطالب علیه السلام" به سمت قلعههای یهودیان بنیقریظه فرماندهی کرد.<ref>طبری، پیشین، ص397.</ref>
| |
| − |
| |
| − | پیامبر صلی الله علیه و آله لوای خود را به ایشان سپرد. در ادامه بلال را امر کرد تا ندا دهد که مسلمانان [[نماز عصر]] را جز در محله بنیقریظه بجا نیاورند،<ref>واقدی، پیشین، ج2، ص57.</ref> بعد از مدتی قلعهها محاصره شد. محاصرهای که پانزده روز و بنابر نقلی دیگر بیست و پنج روز به طول انجامید.<ref>طبری، پیشین، ص397.</ref>
| |
| − |
| |
| − | مسلمانان با مقابله اندك بنیقریظه روبرو شدند؛<ref>واقدی، پیشین، طبقات الکبری، ج2، ص57.</ref> ولی آنها سرانجام خود خواستار مذاکره و صلح با مسلمانان شدند. آنان خواستار آن بودند كه رسول خدا صلی الله علیه و آله مشابه همان برخوردی كه با بنینضیر داشت، با آنان داشته باشد.
| |
| − |
| |
| − | به این صورت که تمام اموال و اسلحهها مال مسلمانان باشد، در مقابل از خون آنان گذشته شود. سپس همراه زنان و فرزندان خود [[مدینه]] را ترک کنند و هر کدام به اندازه یک بار شتر با خود ببرند. این درخواست با مخالفت پیامبر صلی الله علیه و آله روبرو شد. از اینرو آنان دوباره طرح دیگری پیشنهاد دادند، مبنی بر این که مسلمانان از خون آنان بگذرند، زنان و فرزندانشان به آنها واگذار شود و بدون هیچ مالی از مدینه بیرون بروند. این بار نیز پیامبر صلی الله علیه و آله با خواسته آنان مخالفت کردند.
| |
| − |
| |
| − | پیامبر صلی الله علیه و آله به بنیقریظه فرمودند: «فقط باید به حکم من گردن نهید».<ref>همان، ج2، ص501.</ref>
| |
| − |
| |
| − | یهودیان بنیقریظه که همه راهها را به روی خود بسته میدیدند، از طرفی محاصره نیز سختتر شده بود، از "ابیلبابه بن عبدالمنذر" به عنوان خیرخواهی، درخواست مشورت کردند.<ref>طبری، پیشین، ص397.</ref>
| |
| − |
| |
| − | ابیلبابه از مسلمانان بود و خود به همراه خانوادهاش نزد یهودیان بنیقریظه زندگی میکردند و از همپیمانان آنان به شمار میرفت. وی به آنان گفت: «اگر تسلیم شوید، بدانید که حکم پیامبر صلی الله علیه و آله درباره شما ذبح ـ با اشاره به گردن خویش ـ است»؛ ولی از کار خود پشیمان شد. ابیلبابه در حالی که «انا لله و انا الیه راجعون» میخواند،<ref>واقدی، پیشین، طبقات الکبری، ج2، ص57.</ref> با خود میگفت: «به خدا و رسولش خیانت کردم» و از قلعه بنیقریظه بیرون آمد. او بدون این که پیش [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله برود به مسجد رفت و خود را با طناب به ستونی بست. ابیلبابه با خود عهد کرد یا بمیرد یا این که خداوند توبهاش را بپذیرد.<ref>ابن هشام، پیشین، ج3، ص141.</ref>
| |
| − |
| |
| − | بعد از این جریان، یهودیان دوباره به مشورت نشستند. برخی از آنها پیشنهاد مسلمان شدن و برخی دیگر پیشنهاد جزیه را مطرح کردند که هیچ کدام مورد قبول واقع نشد.<ref>واقدی، پیشین، ج2، ص503.</ref> آنان که ترس شدیدی سراسر وجودشان را فراگرفته بود،<ref> ابن هشام، پیشین، ج3، ص139.</ref> تصمیم بر قبول حکم پیامبر صلی الله علیه و آله گرفتند و سرانجام یهودیان بنیقریظه تسلیم شدند.
| |
| − |
| |
| − | پیامبر صلی الله علیه و آله "محمد بن مسلمه" را بر آنان گمارد، سپس مردانشان را کتف بسته در محلی نگه داشتند، زنان و بچههایشان را نیز در گوشهای دیگر جمع کردند و "عبدالله بن سلام" را مسئول آنان نمودند. کالاها، اثاث، لباس و تمام سلاحها را گردآوری کردند.
| |
| − |
| |
| − | بیش از 1500 شمشیر، 300 زره، 2000 نیزه و 1500 سپر جمعآوری شد. در میان غنائم همچنین احشام بسیاری وجود داشت.<ref>واقدی، پیشین، طبقات الکبری، ج2، ص57.</ref> از سویی دیگر قبیله «اوس» که در دوران جاهلیت از همپیمانان بنیقریظه به شمار میرفت، اعتراض کردند.
| |
| − |
| |
| − | آنان به پیامبر صلی الله علیه و آله میگفتند همانگونه که یهودیان بنیقینقاع را به "عبدالله بن ابی"، منافق، بخشیدی یهودیان بنیقریظه را نیز بر ما ببخشید و بر آنان همانند بنینضیر، بیرون رفتن از [[مدینه]] پس از تسلیم سلاحها و املاک آنها، حکم كنید.
| |
| − |
| |
| − | پیامبر صلی الله علیه و آله نتیجه را بر حکمیت "سعد بن معاذ" بزرگ اوسیان واگذار کرد، معترضین نیز استقبال کردند.<ref>طبری، پیشین، ص398.</ref> سعد بن معاذ را در حالی که مجروح بود، آوردند. او حکم به قتل جنگ‌جویان، اسارت زنان و تقسیم اموال بنیقریظه کرد.<ref>بلاذری، احمد بن یحیی، تحقیق سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت، دارالفکر، 1998م، ج1، ص431.</ref>
| |
| − |
| |
| − | پیامبر صلی الله علیه و آله درباره حکم سعد بن معاذ فرمود: «به تحقیق به حکم خداوند متعال حکم کرد، حکمی که از فراز آسمانهای هفت‌گانه مشخص شده بود».<ref>واقدی، پیشین و طبقات الکبری، ج2، ص58.</ref>
| |
| − |
| |
| − | علامه شعرانی در مورد فلسفه این حکم می گیود:«آسایش کافر و مسلمان به عهد و پیمان است آنها که به عهد و پیمان خود مقید نیستند زندگی بشر را متزلزل می سازند و رحم بر آنها به هیچ وجه روا نیست.» <ref> نثر طوبی، علامه شعرانی، ج1، ص 171 </ref>
| |
| − |
| |
| − | درباره ابولبابه نیز باید گفت، پس از چند روز خداوند توبه او را نیز قبول کرد. او آن قدر صبر كرد تا به دست رسول خدا صلی الله علیه و آله از ستونی كه به «ستون توبه» معروف شد آزاد گردید.<ref>طبری، پیشین، ص398.</ref> همچنین باید گفت، در طول محاصره بنیقریظه رسول خدا صلی الله علیه و آله "ابن ام مکتوم" را به عنوان جانشین خود در مدینه، انتخاب کرده بود.<ref>بلاذری، پیشین، ج1، ص434.</ref>
| |
| − |
| |
| − |
| |
| − | ==پانویس==
| |
| − | {{پانویس}}
| |
| − |
| |
| − | ==منابع==
| |
| − | * [http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=36478 عباس ميرزايي، غزوه بني قريظه، سایت پژوهه]، بازیابی: 7 بهمن 1391.
| |
| − | *[[ نثر طوبی]]، علامه شعرانی، تهران:انتشارات اسلامیه
| |
| − |
| |
| − | [[رده:غزوات پیامبر اکرم]]
| |
| − | [[رده:جنگ های صدر اسلام]]
| |
| − | [[رده:ستیزه گری های یهودیت با اسلام]]
| |
