صحابی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام}} {{الگو:نیازمن...' ایجاد کرد)
 
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]}}
{{الگو:نیازمند ویرایش فنی}}
 
صَحابى: مصاحب رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله.
 
  
صحابى منسوب به «صحابه» و صحابه برگرفته از «صُحبت» به معناى
+
صَحابى: مصاحب [[رسول خدا]] صلى اللّه عليه و آله.
ملاقات، همنشينى و معاشرت است؛ ليكن در اصطلاح، صحابى مسلمانى را گويند كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله را ديده باشد. برخى اضافه كرده اند كه از آن حضرت روايت نيز كرده باشد. برخى ديگر افزوده اند: يا رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله او را ديده باشد. گفته شده است: صد و چهارده هزار نفر از آن حضرت روايت كرده اند<ref> مجمع البحرين، واژه «صحب»</ref>  از آن در اصول فقه و نيز به مناسبت در فقه استدلالى در ابواب مختلف سخن گفته?اند.
 
  
== زيارت صحابی ==
+
صحابى منسوب به «صحابه» و صحابه برگرفته از «صُحبت» به معناى ملاقات، همنشينى و معاشرت است؛ ليكن در اصطلاح، صحابى مسلمانى را گويند كه رسول خدا صلى اللّه عليه و آله را ديده باشد. برخى اضافه كرده اند كه از آن حضرت روايت نيز كرده باشد.
  
زيارت صحابه برگزيده رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله، همچون سلمان، ابوذر، عمار و مقداد مستحب است<ref> جواهر الكلام 20/ 103</ref>  
+
برخى ديگر افزوده اند: يا رسول خدا صلى اللّه عليه و آله او را ديده باشد. گفته شده است: صد و چهارده هزار نفر از آن حضرت روايت كرده اند.<ref>مجمع البحرين، واژه «صحب».</ref> از آن در [[اصول فقه]] و نيز به مناسبت در فقه استدلالى در ابواب مختلف سخن گفته اند.
  
== مذهب صحابی ==
+
==زيارت صحابی==
  
مراد از آن، گفتار يا رفتار صحابه است، بدون آنكه مستند به قول يا عمل پيامبر صلّى اللّه? عليه و آله باشد. از ديدگاه فقهاى شيعه امامى، گفتار يا رفتار صحابه به خودى خود و به صرف صحابى بودن، بدون استناد به گفتار يا رفتار پيامبر صلّى اللّه? عليه و آله حجت نيست.<ref> منتهى المطلب 8/ 179 و 9/ 236 ؛ تمهيد القواعد/ 278 ؛ الإنصاف فى مسائل دام فيها الخلاف/ 190 و 348 ؛ اصول الإستنباط / 340 ـ 341 . </ref>
+
زيارت صحابه برگزيده [[رسول خدا]] صلى اللّه عليه و آله همچون سلمان، ابوذر، عمار و مقداد مستحب است.<ref>جواهرالكلام، 20/103.</ref>
 +
 
 +
==مذهب صحابی==
 +
 
 +
مراد از آن گفتار يا رفتار صحابه است، بدون آنكه مستند به قول يا عمل پيامبر صلى اللّه عليه و آله باشد. از ديدگاه فقهاى شيعه امامى، گفتار يا رفتار صحابه به خودى خود و به صرف صحابى بودن، بدون استناد به گفتار يا رفتار پيامبر صلى اللّه عليه و آله حجت نيست.<ref>منتهى المطلب 8/179 و 9/236؛ تمهيد القواعد/278؛ الإنصاف فى مسائل دام فيها الخلاف/ 190 و 348؛ اصول الإستنباط/ 340ـ341.</ref>
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
سطر ۱۸: سطر ۱۹:
  
 
==منابع==
 
==منابع==
* فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج5، ص 46-45.
+
* فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج5، ص46-45.
  
 
[[رده:پیامبر اکرم]]
 
[[رده:پیامبر اکرم]]
 
[[رده:اصحاب پیامبر]]
 
[[رده:اصحاب پیامبر]]

نسخهٔ ‏۱۴ آوریل ۲۰۱۴، ساعت ۰۳:۴۵

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


صَحابى: مصاحب رسول خدا صلى اللّه عليه و آله.

صحابى منسوب به «صحابه» و صحابه برگرفته از «صُحبت» به معناى ملاقات، همنشينى و معاشرت است؛ ليكن در اصطلاح، صحابى مسلمانى را گويند كه رسول خدا صلى اللّه عليه و آله را ديده باشد. برخى اضافه كرده اند كه از آن حضرت روايت نيز كرده باشد.

برخى ديگر افزوده اند: يا رسول خدا صلى اللّه عليه و آله او را ديده باشد. گفته شده است: صد و چهارده هزار نفر از آن حضرت روايت كرده اند.[۱] از آن در اصول فقه و نيز به مناسبت در فقه استدلالى در ابواب مختلف سخن گفته اند.

زيارت صحابی

زيارت صحابه برگزيده رسول خدا صلى اللّه عليه و آله همچون سلمان، ابوذر، عمار و مقداد مستحب است.[۲]

مذهب صحابی

مراد از آن گفتار يا رفتار صحابه است، بدون آنكه مستند به قول يا عمل پيامبر صلى اللّه عليه و آله باشد. از ديدگاه فقهاى شيعه امامى، گفتار يا رفتار صحابه به خودى خود و به صرف صحابى بودن، بدون استناد به گفتار يا رفتار پيامبر صلى اللّه عليه و آله حجت نيست.[۳]

پانویس

  1. مجمع البحرين، واژه «صحب».
  2. جواهرالكلام، 20/103.
  3. منتهى المطلب 8/179 و 9/236؛ تمهيد القواعد/278؛ الإنصاف فى مسائل دام فيها الخلاف/ 190 و 348؛ اصول الإستنباط/ 340ـ341.


منابع

  • فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج5، ص46-45.