خسران نفس: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}}
 
{{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}}
  
 +
خسران نفس به معنای آن است که آدمی نفس خود را مورد هلاکت و بدبختی قرار دهد، به طوری‌ که استعداد کمالش از بین برود و سعادت به کلی از او فوت شود. به گونه‌ای ‌که دیگر امیدی برای برگشت و یا تحلیل آن نماند.<ref>طباطبایی، محمدحسین؛ ترجمه تفسیر المیزان، ترجمه موسوی همدانی، سید محمدباقر؛ بنیاد علمی و فکری علامه طباطبایی، پاییز 1363، ج17، ص395.</ref>
  
−
{{نیازمند ویرایش فنی}}
+
==واژه خسران در لغت==
  
 +
خسران در لغت به معنی از دست دادن سرمایه و کمبود آن است که گاه به انسان نسبت داده می‌شود و گفته می‌شود «خسر فلان» و گاه به خود عمل نسبت داده می‌شود و گفته می‌شود «خسرت تجارته».<ref>راغب اصفهانی، حسین بن محمد؛ مفردات الفاظ القرآن، المکتبه المرتضویه لإحیاء الآثار الجعفریه، بی‌جا، ص146.</ref>
  
−
خسران نفس به معنای آن است که آدمی نفس خود را مورد هلاکت و بدبختی قرار دهد، به طوری‌که استعداد کمالش از بین برود و سعادت به کلی از او فوت شود. به گونه‌ای ‌که دیگر امیدی برای برگشت و یا تحلیل آن نماند.<ref>- طباطبایی، محمد حسین؛ ترجمه تفسیر المیزان، ترجمه موسوی همدانی، سید محمد باقر؛ بنیاد علمی و فکری علامه طباطبایی، پاییز1363، ج17، ص395</ref>
+
==خسران در آیات==
  
 +
قرآن کریم که برنامه کامل سعادت و تکامل فرد در جامعه است، در [[سوره عصر]] به طور صریح و روشن اعلام می‌کند که همه انسان‌ها در زیان طبیعی و خسران هستند: «انسان‌ها همه در زیانند».<ref>[[سوره عصر]]/2.</ref>
  
−
== واژه خسران در لغت ==
+
سپس راه فرار از این زیان را، از ناحیه فرد و اجتماع تعیین نموده است: «مگر کسانی که [[ایمان]] آورده و عمل صالح انجام داده‌اند».<ref>سوره عصر/3.</ref>
  
 +
«و یکدیگر را به حق سفارش کرده و یکدیگر را به شکیبایی و استقامت توصیه نموده‌اند».<ref>[[سوره عصر]]/3.</ref>
  
−
خسران در لغت به معنی از دست دادن سرمایه و کمبود آن است که گاه به انسان نسبت داده می‌شود و گفته می‌شود «خسر فلان» و گاه به خود عمل نسبت داده می‌شود و گفته می‌شود «خسرت تجارته».<ref>- راغب اصفهانی، حسین بن محمد؛ مفردات الفاظ القرآن، المکتبه المرتضویه لإحیاء الآثار الجعفریه، بی‌جا، ص146</ref>
+
در آیات بسیار دیگری نیز، از خسران و عوامل آن یاد کرده است: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید، اگر از کسانی که کافر شدند، اطاعت کنید شما را به گذشته‌هایتان بازمی‌گردانند و سرانجام زیانکار خواهید شد».<ref>[[سوره آل عمران]]: 149.</ref>
  
 +
==خسران در روایات==
  
−
== خسران در آیات ==
+
در روایات نیز به طور گسترده به این مطلب پرداخته شده و علاوه بر تعاریف، مصادیقی هم برای خسران آدمی بیان شده است:
  
 +
# [[امام باقر]] علیه السلام می‌فرمایند: بگو زیانکاران کسانی هستند روز قیامت خانواده‌اشان را مغبون کردند.<ref>ری شهری، محمد؛ میزان الحکمه، ترجمه، شیخی، حمیدرضا، قم، انتشارات دارالحدیث، 1377، چاپ دوم، ج3، ص1399.</ref>
 +
# [[امام علی]] علیه السلام فرمودند: آن کس که در روزهای امید خود و پیش از فرارسیدن اجلش کوتاهی کند، زیانکار باشد و اجلش به او ضرر زند.<ref>همان.</ref>
 +
# [[امام علی]] علیه السلام می‌فرمایند: چه کسی زیانکارتر از آن که آخرت را با دنیا عوض کرد؟<ref>همان.</ref>
  
−
قران کریم که برنامه کامل سعادت و تکامل فرد در جامعه است، در سوره عصر به طور صریح و روشن اعلام می‌کند که همه انسان‌ها در زیان طبیعی و خسران هستند.
+
==عوامل خسران نفس==
−
 
 
−
 
 
−
«انسان‌ها همه در زیانند.»<ref>- سوره عصر:2</ref>
 
−
 
 
−
 
 
−
سپس راه فرار از این زیان را، از ناحیه فرد و اجتماع تعیین نموده است:
 
−
 
 
−
 
 
−
«مگر کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده‌اند.»<ref>- سوره عصر:3</ref>
 
−
 
 
−
 
 
−
«و یکدیگر را به حق سفارش کرده و یکدیگر را به شکیبایی و استقامت توصیه نموده‌اند.»<ref>- عصر:3</ref>
 
−
 
 
−
 
 
−
در آیات بسیار دیگری نیز، از خسران و عوامل آن یاد کرده است:
 
−
 
 
−
 
 
−
«ای کسانی که ایمان آورده‌اید، اگر از کسانی که کافر شدند اطاعت کنید، شما را به گذشته‌هایتان باز می‌گردانند و سرانجام زیانکار خواهید شد.»<ref>- آل عمران:149</ref>
 
−
 
 
−
 
 
−
== خسران در روایات ==
 
−
 
 
−
 
 
−
در روایات نیز به طور گسترده به این مطلب پرداخته شده و علاوه بر تعاریف، مصادیقی هم برای خسران آدمی بیان شده است
 
−
 
 
−
 
 
−
1. امام باقر(ع) می‌فرمایند:بگو زیانکاران کسانی هستند روز قیامت خانواده‌اشان را مغبون کردند.<ref>- ری شهری، محمد؛ میزان الحکمه، ترجمه، شیخی، حمیدرضا، قم، انتشارات دارالحدیث، 1377، چاپ دوم، ج3، ص1399</ref>
 
−
 
 
−
 
 
−
2. امام علی(ع) فرمودند:آنکس که در روزهای امید خود و پیش از فرا رسیدن اجلش کوتاهی کند، زیانکار باشد و اجلش به او ضرر زند.<ref>- همان</ref>
 
−
 
 
−
 
 
−
3. امام علی(ع) می‌فرمایند:چه کسی زیانکار تر از آن که آخرت را با دنیا عوض کرد؟<ref>- همان</ref>
 
−
 
 
−
 
 
−
== عوامل خسران نفس ==
 
−
 
 
  
 
با توجه به آیات و روایات متعدد موجود در این باب می‌توان علل و عوامل بسیاری را در باب خسران نفس بیان کرد. در اینجا به چند نمونه اشاره می‌شود:
 
با توجه به آیات و روایات متعدد موجود در این باب می‌توان علل و عوامل بسیاری را در باب خسران نفس بیان کرد. در اینجا به چند نمونه اشاره می‌شود:
  
−
 
+
'''عوامل اعتقادی'''  
−
''' عوامل اعتقادی'''  
 
−
 
 
  
 
این عوامل که ریشه آن اعتقادات غلط و انحرافی است، موجب خارج شدن فرد از دین و در نتیجه خسران او در دنیا و آخرت می‌گردد:
 
این عوامل که ریشه آن اعتقادات غلط و انحرافی است، موجب خارج شدن فرد از دین و در نتیجه خسران او در دنیا و آخرت می‌گردد:
  
 +
* 1. کفر: گاهی انسان، مال یا مقام و یا یکی دیگر از سرمایه‌های خود را از دست می‌دهد، در این موارد اگر چه زیان کرده است ولی چیزهایی را از دست داده که جزء وجود او نبوده؛ یعنی بیرون از وجود اوست. اما بزرگ‌ترین زیان که می‌توان نام آن را زیان حقیقی گذاشت؛ زمانی خواهد بود که انسان اصل هستی خود را از دست دهد و وجود خویش را ببازد.
  
−
1. کفر
+
دشمنان حق و افراد لجوج، سرمایه عمر و سرمایه فکر و عقل و فطرت و تمام مواهب جسمی و روحی خویش را که می‌بایست در مسیر حق بکار گیرند و به تکامل شایسته خود برسند به کلی از دست می‌دهند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر؛ تفسیر نمونه، دارالکتب الاسلامیه، 1365، ج5، ص166، ذیل آیه 12 [[سوره انعام]].</ref>
  
 +
کسانی که به آیات خدا کافر شدند زیانکارانند، چرا که منبع اصلی سرچشمه واقعی همه خیرات و برکت را رها کرده و در بیراهه سرگردان شدند و از کسی که تمام کلیدهای آسمان و زمین بدست اوست روی برتافته و به سراغ موجودات ناتوانی رفته‌اند که مطلقاً کاری از آنها نیست.<ref>همان، ج19، ص523، ذیل آیه 63 [[سوره زمر]].</ref>
  
−
گاهی انسان، مال یا مقام و یا یکی دیگر از سرمایه‌های خود را از دست می‌دهد، در این موارد اگر چه زیان کرده است ولی چیزهایی را از دست داده که جزء وجود او نبوده؛ یعنی بیرون از وجود اوست. اما بزرگ‌ترین زیان که می‌توان نام آن را زیان حقیقی گذاشت؛ زمانی خواهد بود که انسان اصل هستی خود را از دست دهد و وجود خویش را ببازد.
+
* 2. نافرمانی از خدا: اطاعت هر کسی غیرخدا، اطاعت از [[شیطان]] محسوب می‌شود. این اصل در [[قرآن]] مطرح است که هر کس شیطان را بجای خداوند به عنوان ولی و سرپرست خود انتخاب کند، زیان آشکاری کرده است و این ضرر غیرقابل جبرانی است که شیطان بر پایه سعادت انسان می‌زند؛ زیرا حقایق و واقعیات را به یک سلسله اوهام و وساوس تبدیل و به دنبال آن سعادت را به شقاوت تبدیل می‌کند.<ref>همان، ج4، ص138.</ref>
  
 +
* 3. انکار کتاب خدا: خداوند در [[قرآن کریم]] می‌فرماید: «کسانی که کتاب آسمانی به آنها داده‌ایم (یهود و نصاری)، آن را چنانکه شایسته است، می‌خوانند. آنها به پیامبر اسلام ایمان می‌آورند و کسانی که به او کافر شوند، زیانکارند».<ref>[[سوره بقره]]/121.</ref>
  
−
دشمنان حق و افراد لجوج، سرمایه عمر و سرمایه فکر و عقل و فطرت و تمام مواهب جسمی و روحی خویش را که می‌بایست در مسیر حق به کار گیرند، و به تکامل شایسته خود برسند به کلی از دست می‌دهند.<ref>- مکارم شیرازی، ناصر؛ تفسیر نمونه، دارالکتب الاسلامیه، 1365، ج5، ص166، ذیل آیه 12 سوره انعام</ref>
+
در تفسیر منهج الصادقین ذیل آیه شریفه آمده است: و هر که به کتاب کافر گردد و [[احکام]] آن را تغییر دهد، یا معتقد به [[حلال]] و [[حرام]] و امر و نهی او نباشد، پس آن گروه در دنیا به جهت عدم نصرت و ظفر و در آخرت به دلیل گرفتاری و عذاب و دوزخ زیانکارانند و هیچ خسارتی به این نمی‌رسد که شخص کفر را به ایمان مبدل کند و آن را بر ایمان احتیار کند.<ref>کاشانی، ملا فتح الله؛ تفسیر کبیر منهج الصادقین فی الزام المنافقین، تهران، اسلامیه، 1347، ج1، ص291.</ref>
  
 +
'''عوامل اخلاقی'''
  
−
کسانی که به آیات خدا کافر شدند زیانکارانند، چرا که منبع اصلی سرچشمه واقعی همه خیرات و برکت را رها کرده و در بیراهه سرگردان شدند و از کسی که تمام کلیدهای آسمان و زمین به دست اوست روی برتافته و به سراغ موجودات ناتوانی رفته‌اند که مطلقاً کاری از آنها نیست.<ref>- همان، ج19، ص523، ذیل آیه 63 سوره زمر</ref>
+
عوامل اخلاقی، آن دسته از عواملی است که با ارتکاب آن شخص کم کم از مسیر حق و حقیقت دور شده و باعث متزلزل شدن ریشه [[ایمان]] او می‌شود و در نهایت موجب خسران آدمی می‌گردد:
  
 +
* 1. دروغ: یکی از گناهان کبیره و بلکه قبیح‌ترین آنها، دروغ گفتن است. صفتی که آدمی را در دیده ها خوار و در نظرها بی اعتبار می‌سازد<ref>نراقی، احمد؛ معراج السعاده، قم، موسسه فرهنگی انتشاراتی طوبای محبت، چاپ اول، 1385، ص478.</ref> و در نهایت چیزی جز خسارت برای فرد به دنبال ندارد.
  
−
2. نافرمانی از خدا
+
* 2. حسد: یکی دیگر از عوامل خسران، حسد است. [[امام صادق]] علیه السلام می‌فرماید: شخص بدخواه پیش از آنکه به دیگری زیانی وارد آورد به خود ضرر می‌رساند، مانند [[شیطان]] که بر اثر حسادت لعن جاوید را برای خود برگزید و فضیلت و مقام و هدایت و بهره‌وری از حقایق را برای آدم گذاشت.<ref>فیض کاشانی، ملا محسن؛ اخلاق حسنه، انتشارات پیام آزادی، 1365، چاپ ششم، ص73.</ref> حسد یکی از رذایلی است که با ورودش به قلب آدمی سر منشأ بسیاری از کج روی‌ها از جمله کفر می‌باشد.<ref>امام صادق علیه السلام فرمودند: ریشه کفر 3 تا است: حرص، تکبر و حسد. کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق، اصول کافی، ترجمه مصطفوی، سید جواد، دفتر نشر فرهنگ اهل بیت علیهم السلام، ج2، ص289.</ref>
  
 +
* 3. پیروی از هوای نفس: [[امام علی]] علیه السلام می‌فرمایند: نفست تو را به سوی نهایت خسران و زیان فرو می‌برد.<ref>دشتی، محمد؛ نهج البلاغه، قم، موسسه فرهنگی تحقیقاتی امیرالمونین، پاییز 1381، نامه 30.</ref>هوای نفس از آن جهت مذموم است که زمینه‌ساز انحرافات عملی، اخلاقی و اجتماعی و حتی سبب پدید آمدن بیماری‌های روانی و بدنی برای انسان می‌شود و آدمی را به وادی گمراهی، ظلم و گناه می‌کشاند و در نهایت موجب زیان و خسران آدمی هم در دنیا و هم در آخرت می‌شود.
  
−
اطاعت هر کسی غیر خدا، اطاعت از شیطان محسوب می‌شود. این اصل در قرآن مطرح است که هر کس شیطان را بجای خداوند به عنوان ولی و سرپرست خود انتخاب کند، زیان آشکاری کرده است و این ضرر غیر قابل جبرانی است که شیطان بر پایه سعادت انسان می‌زند؛ زیرا حقایق و واقعیات را به یک سلسله اوهام و وساوس تبدیل و به دنبال آن سعادت را به شقاوت تبدیل می‌کند.<ref>- همان، ج4، ص138</ref>
+
'''عوامل تکلیفی(عملی)'''
−
 
 
−
 
 
−
3. انکار کتاب خدا
 
−
 
 
−
 
 
−
خداوند در قرآن کریم می‌فرماید:
 
−
 
 
−
 
 
−
«کسانی که کتاب آسمانی به آنها داده‌ایم ( یهود و نصاری)، آن را چنانکه شایسته است می‌خوانند. آنها به پیامبر اسلام ایمان می‌آورند و کسانی که به او کافر شوند، زیانکارند.»<ref>- بقره:121</ref>
 
−
 
 
−
 
 
−
در تفسیر منهج الصادقین ذیل آیه شریفه آمده است:و هر که به کتاب کافر گردد و احکام آن را تغییر دهد، یا معتقد به حلال و حرام و امر و نهی او نباشد، پس آن گروه در دنیا به جهت عدم نصرت و ظفر و در آخرت به دلیل گرفتاری و عذاب و دوزخ زیانکارانند و هیچ خسارتی به این نمی‌رسد که شخص کفر را به ایمان مبدل کند و آن را بر ایمان احتیار کند.<ref>- کاشانی، ملا فتح الله؛ تفسیر کبیر منهج الصادقین فی الزام المنافقین، تهران، اسلامیه، 1347، ج1، ص291</ref>
 
−
 
 
−
''' عوامل اخلاقی'''
 
−
 
 
−
 
 
−
عوامل اخلاقی، آن دسته از عواملی است که با ارتکاب آن شخص کم کم از مسیر حق و حقیقت دور شده و باعث متزلزل شدن ریشه ایمان او می‌شود و در نهایت موجب خسران آدمی می‌گردد:
 
−
 
 
−
 
 
−
1. دروغ:
 
−
 
 
−
 
 
−
یکی از گناهان کبیره و بلکه قبیح‌ترین آنها، دروغ گفتن است. صفتی که آدمی را در دیده ها خوار، و در نظرها بی اعتبار می‌سازد<ref>- نراقی، احمد؛ معراج السعاده، قم، موسسه فرهنگی انتشاراتی طوبای محبت، چاپ اول، 1385، ص478</ref> و در نهایت چیزی جز خسارت برای فرد به دنبال ندارد.
 
−
 
 
−
 
 
−
2. حسد:
 
−
 
 
−
 
 
−
یکی دیگر از عوامل خسران، حسد است. امام صادق(ع) می‌فرماید:شخص بدخواه پیش از آنکه به دیگری زیانی وارد آورد به خود ضرر می‌رساند، مانند شیطان که بر اثر حسادت لعن جاوید را برای خود برگزید و فضیلت و مقام و هدایت و بهره‌وری از حقایق را برای آدم گذاشت.<ref>- فیض کاشانی، ملا محسن؛ اخلاق حسنه، انتشارات پیام آزادی، 1365، چاپ ششم، ص73</ref>حسد یکی از رذایلی است که با ورودش به قلب آدمی سر منشأ بسیاری از کج روی‌ها از جمله کفر می‌باشد.<ref>- امام صادق(ع) فرمودند:ریشه کفر 3 تا است:حرص، تکبر و حسد. کلینی، محمدبن یعقوب بن اسحاق، اصول کافی، ترجه مصطفوی، سید جواد، دفتر نشر فرهنگ اهل بیت(ع)، ج2، ص289</ref>
 
−
 
 
−
 
−
 
 
−
3. پیروی از هوای نفس:
 
−
 
 
−
 
 
−
امام علی(ع) می‌فرمایند:نفست تو را به سوی نهایت خسران و زیان فرو می‌برد.<ref>- دشتی، محمد؛ نهج البلاغه، قم، موسسه فرهنگی تحقیقاتی امیرالمونین، پاییز1381، نامه30</ref>هوای نفس از آن جهت مذموم است که زمینه‌ساز انحرافات عملی، اخلاقی و اجتماعی و حتی سبب پدید آمدن بیماری‌های روانی و بدنی برای انسان می‌شود و آدمی را به وادی گمراهی، ظلم و گناه می‌کشاند و در نهایت موجب زیان و خسران آدمی هم در دنیا و هم در آخرت می‌شود.
 
−
 
 
−
 
 
−
''' عوامل تکلیفی(عملی)'''
 
−
 
 
  
 
برخی عوامل که موجب خسران می‌شود، مربوط به حوزه عمل و تکلیف مکلف است. لذا با ایجاد کرن اخلالی در آن موجب خسران می‌گردد. این عوامل عبارتند از:
 
برخی عوامل که موجب خسران می‌شود، مربوط به حوزه عمل و تکلیف مکلف است. لذا با ایجاد کرن اخلالی در آن موجب خسران می‌گردد. این عوامل عبارتند از:
  
 +
* 1. نقض پیمان: خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «فاسقان کسانی هستند که پیمان خدا را، پس از محکم ساختن آن می‌شکنند و پیوندهایی را که خدا دستور داده برقرار سازند، قطع نموده و در روی زمین فساد می‌کنند، اینها زیانکارانند».<ref>[[سوره بقره]]/27.</ref>
  
−
1. نقض پیمان
+
* 2. غفلت از یاد خدا: اشتغال به مال و اولاد، انسان را از یاد خدا غافل می‌کند، چون خاصیت زینت حیات دنیا همین است که آدمی را از توجه به خدای تعالی باز می‌دارد. همچنان‌که در جای دیگر می‌فرماید: «مال و فرزند، زینت زندگی دنیاست و باقیات صالحات (ارزش‌های پایدار و شایسته) ثوابش نزد پروردگارت بهتر و امید بخش‌تر است».<ref>[[سوره کهف]]/46.</ref>
  
 +
* 3. ظلم: از دیگر عوامل خسران، ظلم است که از دیدگاه الهی به سه دسته تقسیم می‌شود:
  
−
خداوند در قرآن کریم می‌فرماید:
+
# ظلم به خویشتن: کسانی هستند که در قیامت نفس خود و اهل خود را دچار خسارت کردند، یعنی خود را از نجات محروم نموده، و از اهل خود نیز بهره‌مند نمی‌شوند.<ref>طباطبایی، محمدحسین؛ پیشین، ج35، ص108.</ref>
−
 
+
# ظلم به مردم: [[امام علی]] علیه السلام می‌فرماید: زیانکارترین شما، ستمکارترین شماست.<ref>آمدی، عبدالواحد بن محمد؛ غررالحکم و دررالکلم، ترجمه: هاشم رسولی محلاتی، قم، دارالکتاب الاسلامی، 1381، ج2، ص27.</ref>
−
 
+
# ظلم به آیات الهی: اشخاصی هستند که نه تنها به خود ستم می‌کنند، بلکه به برنامه‌های هدایت الهی نیز ستم کرده‌اند؛ زیرا این برنامه می‌بایست وسیله هدایت و نجات گردد و اگر به آن بی‌اعتنایی شد و این اثر از آنها بدست نیامد، به آنها ستم شده است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر؛ پیشین، ج6، ص94.</ref>
−
«فاسقان کسانی هستند که پیمان خدا را، پس از محکم ساختن آن می‌شکنند، و پیوندهایی را که خدا دستور داده برقرار سازند، قطع نموده و در روی زمین فساد می‌کنند، اینها زیانکارانند.»<ref>- بقره:27</ref>
 
−
 
 
−
 
 
−
2. غفلت از یاد خدا
 
−
 
 
−
 
 
−
اشتغال به مال و اولاد، انسان را از یاد خدا غافل می‌کند، چون خاصیت زینت حیات دنیا همین است که آدمی را از توجه به خدای تعالی باز می‌دارد. همچنان‌که در جای دیگر می‌فرماید:
 
−
 
 
−
 
 
−
«مال و فرزند، زینت زندگی دنیاست و باقیات صالحات (ارزش‌های پایدار و شایسته) ثوابش نزد پروردگارت بهتر و امید بخش‌تر است.»<ref>- کهف:46</ref>
 
−
 
 
−
 
 
−
3. ظلم
 
−
 
 
−
 
 
−
از دیگر عوامل خسران، ظلم است که از دیدگاه الهی به سه دسته تقسیم می‌شود
 
−
 
 
−
 
 
−
1. ظلم به خویشتن:کسانی هستند که در قیامت نفس خود و اهل خود را دچار خسارت کردند، یعنی خود را از نجات محروم نموده، و از اهل خود نیز بهره‌مند نمی‌شوند.<ref>- طباطبایی، محمد حسین؛ پیشین، ج35، ص108</ref>
 
−
 
 
−
 
 
−
2. ظلم به مردم:امام علی(ع) می‌فرماید:زیانکارترین شما، ستمکارترین شماست.<ref>- آمدی، عبدالواحد بن محمد؛ غرر الحکم و درر الکلم، ترجمه:هاشم رسولی محلاتی، قم، دارالکتاب الاسلامی، 1381، ج2، ص27</ref>
 
−
 
 
−
 
 
−
3. ظلم به آیات الهی:اشخاصی هستند که نه تنها به خود ستم می‌کنند، بلکه به برنامه‌های هدایت الهی نیز ستم کرده‌اند؛ زیرا این برنامه می‌بایست وسیله هدایت و نجات گردد و اگر به آن بی‌اعتنایی شد و این اثر از آنها به دست نیامد، به آنها ستم شده است.<ref>- مکارم شیرازی، ناصر؛ پیشین، ج6، ص94</ref>
 
−
 
 
−
 
 
−
== آثار خسران نفس ==
 
  
 +
==آثار خسران نفس==
  
 
خسران یکی از رذایلی است، که آثار دنیوی و اخروی بسیار متعددی در آیات و روایات برای آن شمرده شده که در اینجا به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:
 
خسران یکی از رذایلی است، که آثار دنیوی و اخروی بسیار متعددی در آیات و روایات برای آن شمرده شده که در اینجا به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:
  
 +
'''آثار دنیوی'''
  
−
''' آثار دنیوی'''
+
* 1. محرومیت از هدایت الهی: خداوند در [[قرآن کریم]] می‌فرماید: «...کسانی که لقای خداوند (و روز رستاخیز) را تکذیب کردند، زیان بردند و هدایت نیافتند».<ref>[[سوره یونس]]/45.</ref>
−
 
 
−
 
 
−
1. محرومیت از هدایت الهی:
 
−
 
 
−
 
 
−
خداوند در قرآن کریم می‌فرماید:«... کسانی که لقای خداوند(و روز رستاخیز) را تکذیب کردند، زیان بردند و هدایت نیافتند. »<ref>- یونس:45</ref>
 
−
 
 
−
 
 
−
انسان خاسر، به دلیل تکذیب و انکار و اصرار بر گناه و لجاجت و... آمادگی هدایت ندارد؛ چرا که قلبشان تاریک و روحشان ظلمانی است، لذا بهره‌ای از هدایت در دنیا و ثمرات آن در آخرت نمی‌برند.
 
−
 
 
−
 
 
−
2. ابتلاء به عقوبت دنیوی:
 
−
 
 
−
 
 
−
یکی دیگر از آثار خسران در دنیا کیفرها و بلاهای ناگهانی است که خداوند در دنیا بدون هیچ مقدمه‌ای بر سر انسان فرود می‌آورد:
 
−
 
 
−
 
 
−
«آیا آنها خود را از مکر الهی در امان می‌دانند؟ در حالی‌که جز زیانکاران، خود را از مکر(و مجازات) خدا ایمن نمی‌دانند.»<ref>- اعراف:99</ref>
 
−
 
 
−
 
 
−
3. حبط اعمال:
 
  
 +
انسان خاسر، به دلیل تکذیب و انکار و اصرار بر گناه و لجاجت و... آمادگی هدایت ندارد؛ چرا که قلبشان تاریک و روحشان ظلمانی است، لذا بهره‌ای از هدایت در دنیا و ثمرات آن در [[آخرت]] نمی‌برند.
  
−
خداوند در سوره هود می‌فرماید:
+
* 2. ابتلاء به عقوبت دنیوی: یکی دیگر از آثار خسران در دنیا کیفرها و بلاهای ناگهانی است که خداوند در دنیا بدون هیچ مقدمه‌ای بر سر انسان فرود می‌آورد: «آیا آنها خود را از مکر الهی در امان می‌دانند؟ در حالی‌ که جز زیانکاران، خود را از مکر (و مجازات) خدا ایمن نمی‌دانند».<ref>[[سوره اعراف]]/99.</ref>
  
 +
* 3. حبط اعمال: خداوند در [[سوره هود]] می‌فرماید: «(ولی) آنها در آخرت، جز آتش (سهمی) نخواهند داشت و آنچه را در دنیا (برای غیرخدا) انجام دادند، بر باد می‌رود و آنچه را عمل می‌کردند، باطل و بی اثر می‌شود».<ref>[[سوره هود]]/16.</ref>
  
−
«(ولی) آنها در آخرت، جز آتش(سهمی) نخواهند داشت و آنچه را در دنیا(برای غیر خدا) انجام دادند، بر باد می‌رود و آنچه را عمل می‌کردند، باطل و بی اثر می‌شود.»<ref>- هود:16</ref>
+
آری، انسان سالیان دراز زحمت می‌کشد و با مشقت فراوان سرمایه‌ای می‌اندوزد، ولی با یک ندانم کاری و با یک هوس‌بازی آن را از دست می‌دهد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر؛ پیشین، ج2، ص111.</ref>
−
 
 
−
 
 
−
آری، انسان سالیان دراز زحمت می‌کشد و با مشقت فراوان سرمایه‌ای می‌اندوزد، ولی با یک ندانم کاری و با یک هوس‌بازی آن را از دست می‌دهد.<ref>- - مکارم شیرازی، ناصر؛ پیشین، ج2، ص111</ref>
 
−
 
 
  
 
'''آثار اخروی'''
 
'''آثار اخروی'''
  
 +
* 1. حسرت خوردن: خداوند می‌فرماید: «آنها که لقای پروردگار را تکذیب کردند، مسلما زیان دیدند (و این تکذیب ادامه می‌یابد) تا هنگامی که ناگهان قیامت به سراغشان بیاید، می‌گویند: ای افسوس بر ما که درباره آن کوتاهی کردیم...».<ref>[[سوره انعام]]/31.</ref>
  
−
1. حسرت خوردن:
+
* 2. اقامه نشدن ترازوی عمل:<ref>[[سوره کهف]]/103-105.</ref>
  
 +
نابودی و گم شدن اعمال یکی دیگر از آثار اخروی خسران است. اهمال چنین افرادی به دلیل این که هیچ آثاری از آنها دیده نمی‌شود و مورد استفاده نیز قرار نمی‌گیرند، گم و نابود می‌شود همانند خاکستری در برابر یک طوفان عظیم.<ref>مکارم شیرازی، ناصر؛ پیشین، ج12، ص562-563.</ref>
  
−
خداوند می‌فرماید:
+
==راه جلوگیری از خسران نفس==
−
 
 
−
 
 
−
«آنها که لقای پروردگار را تکذیب کردند، مسلما زیان دیدند (و این تکذیب ادامه می‌یابد) تا هنگامی که ناگهان قیامت به سراغشان بیاید، می‌گویند:ای افسوس بر ما که درباره آن کوتاهی کردیم...»<ref>- انعام:31</ref>
 
−
 
 
−
 
 
−
2.اقامه نشدن ترازوی عمل:<ref>- کهف:103 - 105</ref>
 
−
 
 
−
 
 
−
نابودی و گم شدن اعمال یکی دیگر از آثار اخروی خسران است. اهمال چنین افرادی، به دلیل اینکه هیچ آثاری از آنها دیده نمی‌شود و مورد استفاده نیز قرار نمی‌گیرند، گم و نابود می‌شود، همانند خاکستری در برابر یک طوفان عظیم.<ref>- - مکارم شیرازی، ناصر؛ پیشین، ج12، ص 562- 563</ref>
 
−
 
 
−
 
 
−
== راه جلوگیری از خسران نفس ==
 
−
 
 
  
 
قرآن کریم خود به برخی از عوامل رهایی و نجات از آن اشاره کرده است:
 
قرآن کریم خود به برخی از عوامل رهایی و نجات از آن اشاره کرده است:
−
 
  
 
'''عوامل درونی'''
 
'''عوامل درونی'''
  
 +
* 1. ایمان و عمل صالح: ایمان در لغت به معنای وثوق، تصدیق و اطمینان است و در فارسی به معنای گرویدن.<ref>خمینی، سید روح الله؛ شرح جنود عقل و جهل، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 1377، ص88.</ref> در بیشتر آیات قرآن [[ایمان ]] و عمل صالح با هم آمده است؛ زیرا ایمان انسان را وادار می‌کند که به سوی خدا قدم بردارد. شهید مطهری می‌گوید: ایمان هم قادر است جلوی انسان را از منفعت‌ پرستی تا حد زیادی بگیرد. آن وقت عقل هم انسان را به سوی همان مطلوب پیش می‌برد.<ref>مطهری، مرتضی، تعلیم و تربیت، تهران، انتشارات صدرا، 1375، چاپ بیست و هفتم، ص322-324.</ref>
  
−
1. ایمان و عمل صالح:
+
* 2. سفارش به حق: یکی دیگر از عوامل رفتاری که باعث خروج از جرگه خاسران می‌گردد، سفارش نمودن یکدیگر به حق است که خداوند در قرآن به آن اشاره کرده است: «و یکدیگر را به حق سفارش کرده».<ref>[[سوره عصر]]/3.</ref>
−
 
 
−
 
 
−
ایمان در لغت به معنای وثوق، تصدیق و اطمینان است و در فارسی به معنای گرویدن.<ref>- خمینی، سید روح الله؛ شرح جنود عقل و جهل، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمنی(ره)، 1377، ص88</ref>در بیشتر آیات قرآن ایمان و عمل صالح با هم آمده است؛ زیرا ایمان انسان را وادار می‌کند که به سوی خدا قدم بر دارد. شهید مطهری می‌گوید:ایمان هم قادر است جلوی انسان را از منفعت‌پرستی تا حد زیادی بگیرد. آن وقت عقل هم انسان را به سوی همان مطلوب پیش می‌برد.<ref>- مطهری، مرتضی، تعلیم و تربیت، تهران، انتشارات صدرا، 1375، چاپ بیست و هفتم، ص322- 324</ref>
 
−
 
 
−
 
 
−
2. سفارش به حق:
 
−
 
 
−
 
 
−
یکی دیگر از عوامل رفتاری که باعث خروج از جرگه خاسران می‌گردد سفارش نمودن یکدیگر به حق است که خداوند در قرآن به آن اشاره کرده است:
 
−
 
 
−
 
 
−
« و یکدیگر را به حق سفارش کرده »<ref>- عصر:3</ref>
 
−
 
 
  
 
تواصی به حق آن است که یکدیگر را به حق سفارش کنند؛ به اینکه از حق پیروی نموده و در راه آن استقامت و مداومت کنند، پس دین حق چیزی جز پیروی اعتقادی و عملی از حق و تواصی به حق نیست.
 
تواصی به حق آن است که یکدیگر را به حق سفارش کنند؛ به اینکه از حق پیروی نموده و در راه آن استقامت و مداومت کنند، پس دین حق چیزی جز پیروی اعتقادی و عملی از حق و تواصی به حق نیست.
  
 +
* 3. سفارش به صبر: «و یکدیگر را به شکیبایی و استقامت توصیه نموده‌اند».<ref>[[سوره عصر]]:3.</ref> صبر در این آیه به صورت مطلق آمده است، لذا بنابر این اطلاق مراد به صبر اعم از صبر بر اطاعت خدا و صبر بر معصیت و صبر در برابر مصائبی است که به قضا و قدر الهی به آدمی به انسان می‌رسد.<ref>طباطبایی، محمدحسین؛ پیشین، ج4، ص382.</ref>
  
−
3. سفارش به صبر:
+
'''عوامل بیرونی'''
−
 
 
−
 
 
−
« و یکدیگر را به شکیبایی و استقامت توصیه نموده‌اند.»<ref>- عصر:3</ref>
 
−
 
 
−
 
 
−
صبر در این آیه بصورت مطلق آمده است، لذا بنابر این اطلاق، مراد به صبر اعم از صبر بر اطاعت خدا و صبر بر معصیت و صبر در برابر مصائبی است که به قضا و قدر الهی به آدمی به انسان می‌رسد.<ref>- طباطبایی، محمد حسین؛ پیشین، ج4، ص382</ref>
 
−
 
 
−
 
 
−
''' عوامل بیرونی'''
 
−
 
 
−
 
 
−
1. فضل و رحمت الهی:
 
−
 
 
−
 
 
−
ابوالعالیه می‌گوید:فضل خدا ایمان است و رحمت او قرآن. علت اینکه ایمان بنی اسرائیل و توبه آنان<ref>-«سپس شما پس از این رویگردان شدید، و اگر فضل و رحمت خداوند بر شما نبود، از زیانکاران بودید.» بقره:64</ref> فضل خدا شمرده شده است این است که فضل و تقدیر خدا سبب آن شد و یا ممکن است منظور از فضل خدا این باشد که پس از روی گرداندن و بازگشت بنی اسرائیل خداوند آنان را هلاک نکرد و مهلت داد تا توبه کنند والّا قطعا هلاک می‌شدند.<ref>- طبرسی، ابوعلی الفضل ابن الحسن؛ مجمع البیان، تهران، مکتب الاسلامیه، بی تا، ج10، ص117</ref>
 
−
 
 
−
 
 
−
2. هدایت الهی:
 
  
 +
* 1. فضل و رحمت الهی: ابوالعالیه می‌گوید: فضل خدا ایمان است و رحمت او [[قرآن]]. علت این که ایمان بنی اسرائیل و توبه آنان<ref>«سپس شما پس از این رویگردان شدید و اگر فضل و رحمت خداوند بر شما نبود، از زیانکاران بودید». [[سوره بقره]]/64.</ref> فضل خدا شمرده شده است. این است که فضل و تقدیر خدا سبب آن شد و یا ممکن است منظور از فضل خدا این باشد که پس از روی گرداندن و بازگشت بنی اسرائیل خداوند آنان را هلاک نکرد و مهلت داد تا توبه کنند. والّا قطعا هلاک می‌شدند.<ref>طبرسی، ابوعلی الفضل ابن الحسن؛ مجمع البیان، تهران، مکتب الاسلامیه، بی تا، ج10، ص117.</ref>
  
−
خداوند در قرآن می‌فرماید:
+
* 2. هدایت الهی: خداوند در قرآن می‌فرماید: «آن کس را که خدا هدایت کند، هدایت یافته (واقعی) اوست و کسانی را که (بخاطر اعمالشان) گمراه سازد، زیانکاران (واقعی) آنها هستند».<ref>[[سوره اعراف]]/178.</ref>
  
 +
هدایت و ضلالت، نه جنبه اجباری دارند و نه بدون دلیل و بی‌حساب است. منظور از فراهم ساختن این دو، فراهم ساختن زمینه‌های هدایت یا بازگرفتن این‌گونه زمینه‌هاست؛ آن هم بخاطر اعمال نیک و بدی که انسان قبلاً آن را انجام داده است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر؛ پیشین، ج8، ص17.</ref>
  
−
«آن کس را که خدا هدایت کند، هدایت یافته (واقعی) اوست و کسانی را که( بخاطر اعمالشان) گمراه سازد، زیانکاران (واقعی) آنها هستند.»<ref>- اعراف:178</ref>
+
* 3. اسلام: خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «ابراهیم نه یهودی بود نه نصاری، بلکه موحدی خالص و مسلمان بود و هرگز از مشرکان نبود».<ref>[[سوره آل عمران]]:67.</ref>
−
 
 
−
 
 
−
هدایت و ضلالت، نه جنبه اجباری دارند و نه بدون دلیل و بی‌حساب است. منظور از فراهم ساختن این دو، فراهم ساختن زمینه‌های هدایت یا بازگرفتن این‌گونه زمینه‌هاست؛ آن هم بخاطر اعمال نیک و بدی که انسان قبلا آن را انجام داده است.<ref>- مکارم شیرازی، ناصر؛ پیشین، ج8، ص17</ref>
 
−
 
 
−
3. اسلام:
 
−
 
 
−
 
 
−
خداوند در قرآن کریم می‌فرماید:
 
−
 
 
−
 
 
−
«ابراهیم نه یهودی بود نه نصاری، بلکه موحدی خالص و مسلمان بود و هرگز از مشرکان نبود.»<ref>- آل عمران:67</ref>
 
−
 
 
  
 
بنابراین هر کس از این آئین الهی خارج شود و هر دینی را به هر نامی انتخاب کند، از خاسرین و زیان‌کاران در دنیا و آخرت خواهد بود.
 
بنابراین هر کس از این آئین الهی خارج شود و هر دینی را به هر نامی انتخاب کند، از خاسرین و زیان‌کاران در دنیا و آخرت خواهد بود.
  
−
==پانویس ==
+
==پانویس==
−
 
+
<references/>
−
 
 
−
<references />
 
−
 
 
−
 
 
−
== منبع ==
 
−
 
 
−
 
 
−
* سيده معصومه جوادي زاويه،خسران نفس،[http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=43265 پژوهشکده باقرالعلوم]، بازیابی: 28 دی ماه 1392.
 
  
 +
==منابع==
 +
* سيده معصومه جوادي زاويه، خسران نفس، [http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=43265 پژوهشکده باقرالعلوم]، بازیابی: 28 دی ماه 1392.
  
 
[[رده: واژگان قرآنی]]
 
[[رده: واژگان قرآنی]]
−
 
−
 
 
[[رده:صفات ناپسند]]
 
[[رده:صفات ناپسند]]

نسخهٔ ‏۹ آوریل ۲۰۱۴، ساعت ۰۷:۴۱

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon-computer.png
محتوای فعلی مقاله یکی از پایگاه های معتبر متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


خسران نفس به معنای آن است که آدمی نفس خود را مورد هلاکت و بدبختی قرار دهد، به طوری‌ که استعداد کمالش از بین برود و سعادت به کلی از او فوت شود. به گونه‌ای ‌که دیگر امیدی برای برگشت و یا تحلیل آن نماند.[۱]

واژه خسران در لغت

خسران در لغت به معنی از دست دادن سرمایه و کمبود آن است که گاه به انسان نسبت داده می‌شود و گفته می‌شود «خسر فلان» و گاه به خود عمل نسبت داده می‌شود و گفته می‌شود «خسرت تجارته».[۲]

خسران در آیات

قرآن کریم که برنامه کامل سعادت و تکامل فرد در جامعه است، در سوره عصر به طور صریح و روشن اعلام می‌کند که همه انسان‌ها در زیان طبیعی و خسران هستند: «انسان‌ها همه در زیانند».[۳]

سپس راه فرار از این زیان را، از ناحیه فرد و اجتماع تعیین نموده است: «مگر کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده‌اند».[۴]

«و یکدیگر را به حق سفارش کرده و یکدیگر را به شکیبایی و استقامت توصیه نموده‌اند».[۵]

در آیات بسیار دیگری نیز، از خسران و عوامل آن یاد کرده است: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید، اگر از کسانی که کافر شدند، اطاعت کنید شما را به گذشته‌هایتان بازمی‌گردانند و سرانجام زیانکار خواهید شد».[۶]

خسران در روایات

در روایات نیز به طور گسترده به این مطلب پرداخته شده و علاوه بر تعاریف، مصادیقی هم برای خسران آدمی بیان شده است:

  1. امام باقر علیه السلام می‌فرمایند: بگو زیانکاران کسانی هستند روز قیامت خانواده‌اشان را مغبون کردند.[۷]
  2. امام علی علیه السلام فرمودند: آن کس که در روزهای امید خود و پیش از فرارسیدن اجلش کوتاهی کند، زیانکار باشد و اجلش به او ضرر زند.[۸]
  3. امام علی علیه السلام می‌فرمایند: چه کسی زیانکارتر از آن که آخرت را با دنیا عوض کرد؟[۹]

عوامل خسران نفس

با توجه به آیات و روایات متعدد موجود در این باب می‌توان علل و عوامل بسیاری را در باب خسران نفس بیان کرد. در اینجا به چند نمونه اشاره می‌شود:

عوامل اعتقادی

این عوامل که ریشه آن اعتقادات غلط و انحرافی است، موجب خارج شدن فرد از دین و در نتیجه خسران او در دنیا و آخرت می‌گردد:

  • 1. کفر: گاهی انسان، مال یا مقام و یا یکی دیگر از سرمایه‌های خود را از دست می‌دهد، در این موارد اگر چه زیان کرده است ولی چیزهایی را از دست داده که جزء وجود او نبوده؛ یعنی بیرون از وجود اوست. اما بزرگ‌ترین زیان که می‌توان نام آن را زیان حقیقی گذاشت؛ زمانی خواهد بود که انسان اصل هستی خود را از دست دهد و وجود خویش را ببازد.

دشمنان حق و افراد لجوج، سرمایه عمر و سرمایه فکر و عقل و فطرت و تمام مواهب جسمی و روحی خویش را که می‌بایست در مسیر حق بکار گیرند و به تکامل شایسته خود برسند به کلی از دست می‌دهند.[۱۰]

کسانی که به آیات خدا کافر شدند زیانکارانند، چرا که منبع اصلی سرچشمه واقعی همه خیرات و برکت را رها کرده و در بیراهه سرگردان شدند و از کسی که تمام کلیدهای آسمان و زمین بدست اوست روی برتافته و به سراغ موجودات ناتوانی رفته‌اند که مطلقاً کاری از آنها نیست.[۱۱]

  • 2. نافرمانی از خدا: اطاعت هر کسی غیرخدا، اطاعت از شیطان محسوب می‌شود. این اصل در قرآن مطرح است که هر کس شیطان را بجای خداوند به عنوان ولی و سرپرست خود انتخاب کند، زیان آشکاری کرده است و این ضرر غیرقابل جبرانی است که شیطان بر پایه سعادت انسان می‌زند؛ زیرا حقایق و واقعیات را به یک سلسله اوهام و وساوس تبدیل و به دنبال آن سعادت را به شقاوت تبدیل می‌کند.[۱۲]
  • 3. انکار کتاب خدا: خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «کسانی که کتاب آسمانی به آنها داده‌ایم (یهود و نصاری)، آن را چنانکه شایسته است، می‌خوانند. آنها به پیامبر اسلام ایمان می‌آورند و کسانی که به او کافر شوند، زیانکارند».[۱۳]

در تفسیر منهج الصادقین ذیل آیه شریفه آمده است: و هر که به کتاب کافر گردد و احکام آن را تغییر دهد، یا معتقد به حلال و حرام و امر و نهی او نباشد، پس آن گروه در دنیا به جهت عدم نصرت و ظفر و در آخرت به دلیل گرفتاری و عذاب و دوزخ زیانکارانند و هیچ خسارتی به این نمی‌رسد که شخص کفر را به ایمان مبدل کند و آن را بر ایمان احتیار کند.[۱۴]

عوامل اخلاقی

عوامل اخلاقی، آن دسته از عواملی است که با ارتکاب آن شخص کم کم از مسیر حق و حقیقت دور شده و باعث متزلزل شدن ریشه ایمان او می‌شود و در نهایت موجب خسران آدمی می‌گردد:

  • 1. دروغ: یکی از گناهان کبیره و بلکه قبیح‌ترین آنها، دروغ گفتن است. صفتی که آدمی را در دیده ها خوار و در نظرها بی اعتبار می‌سازد[۱۵] و در نهایت چیزی جز خسارت برای فرد به دنبال ندارد.
  • 2. حسد: یکی دیگر از عوامل خسران، حسد است. امام صادق علیه السلام می‌فرماید: شخص بدخواه پیش از آنکه به دیگری زیانی وارد آورد به خود ضرر می‌رساند، مانند شیطان که بر اثر حسادت لعن جاوید را برای خود برگزید و فضیلت و مقام و هدایت و بهره‌وری از حقایق را برای آدم گذاشت.[۱۶] حسد یکی از رذایلی است که با ورودش به قلب آدمی سر منشأ بسیاری از کج روی‌ها از جمله کفر می‌باشد.[۱۷]
  • 3. پیروی از هوای نفس: امام علی علیه السلام می‌فرمایند: نفست تو را به سوی نهایت خسران و زیان فرو می‌برد.[۱۸]هوای نفس از آن جهت مذموم است که زمینه‌ساز انحرافات عملی، اخلاقی و اجتماعی و حتی سبب پدید آمدن بیماری‌های روانی و بدنی برای انسان می‌شود و آدمی را به وادی گمراهی، ظلم و گناه می‌کشاند و در نهایت موجب زیان و خسران آدمی هم در دنیا و هم در آخرت می‌شود.

عوامل تکلیفی(عملی)

برخی عوامل که موجب خسران می‌شود، مربوط به حوزه عمل و تکلیف مکلف است. لذا با ایجاد کرن اخلالی در آن موجب خسران می‌گردد. این عوامل عبارتند از:

  • 1. نقض پیمان: خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «فاسقان کسانی هستند که پیمان خدا را، پس از محکم ساختن آن می‌شکنند و پیوندهایی را که خدا دستور داده برقرار سازند، قطع نموده و در روی زمین فساد می‌کنند، اینها زیانکارانند».[۱۹]
  • 2. غفلت از یاد خدا: اشتغال به مال و اولاد، انسان را از یاد خدا غافل می‌کند، چون خاصیت زینت حیات دنیا همین است که آدمی را از توجه به خدای تعالی باز می‌دارد. همچنان‌که در جای دیگر می‌فرماید: «مال و فرزند، زینت زندگی دنیاست و باقیات صالحات (ارزش‌های پایدار و شایسته) ثوابش نزد پروردگارت بهتر و امید بخش‌تر است».[۲۰]
  • 3. ظلم: از دیگر عوامل خسران، ظلم است که از دیدگاه الهی به سه دسته تقسیم می‌شود:
  1. ظلم به خویشتن: کسانی هستند که در قیامت نفس خود و اهل خود را دچار خسارت کردند، یعنی خود را از نجات محروم نموده، و از اهل خود نیز بهره‌مند نمی‌شوند.[۲۱]
  2. ظلم به مردم: امام علی علیه السلام می‌فرماید: زیانکارترین شما، ستمکارترین شماست.[۲۲]
  3. ظلم به آیات الهی: اشخاصی هستند که نه تنها به خود ستم می‌کنند، بلکه به برنامه‌های هدایت الهی نیز ستم کرده‌اند؛ زیرا این برنامه می‌بایست وسیله هدایت و نجات گردد و اگر به آن بی‌اعتنایی شد و این اثر از آنها بدست نیامد، به آنها ستم شده است.[۲۳]

آثار خسران نفس

خسران یکی از رذایلی است، که آثار دنیوی و اخروی بسیار متعددی در آیات و روایات برای آن شمرده شده که در اینجا به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:

آثار دنیوی

  • 1. محرومیت از هدایت الهی: خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «...کسانی که لقای خداوند (و روز رستاخیز) را تکذیب کردند، زیان بردند و هدایت نیافتند».[۲۴]

انسان خاسر، به دلیل تکذیب و انکار و اصرار بر گناه و لجاجت و... آمادگی هدایت ندارد؛ چرا که قلبشان تاریک و روحشان ظلمانی است، لذا بهره‌ای از هدایت در دنیا و ثمرات آن در آخرت نمی‌برند.

  • 2. ابتلاء به عقوبت دنیوی: یکی دیگر از آثار خسران در دنیا کیفرها و بلاهای ناگهانی است که خداوند در دنیا بدون هیچ مقدمه‌ای بر سر انسان فرود می‌آورد: «آیا آنها خود را از مکر الهی در امان می‌دانند؟ در حالی‌ که جز زیانکاران، خود را از مکر (و مجازات) خدا ایمن نمی‌دانند».[۲۵]
  • 3. حبط اعمال: خداوند در سوره هود می‌فرماید: «(ولی) آنها در آخرت، جز آتش (سهمی) نخواهند داشت و آنچه را در دنیا (برای غیرخدا) انجام دادند، بر باد می‌رود و آنچه را عمل می‌کردند، باطل و بی اثر می‌شود».[۲۶]

آری، انسان سالیان دراز زحمت می‌کشد و با مشقت فراوان سرمایه‌ای می‌اندوزد، ولی با یک ندانم کاری و با یک هوس‌بازی آن را از دست می‌دهد.[۲۷]

آثار اخروی

  • 1. حسرت خوردن: خداوند می‌فرماید: «آنها که لقای پروردگار را تکذیب کردند، مسلما زیان دیدند (و این تکذیب ادامه می‌یابد) تا هنگامی که ناگهان قیامت به سراغشان بیاید، می‌گویند: ای افسوس بر ما که درباره آن کوتاهی کردیم...».[۲۸]
  • 2. اقامه نشدن ترازوی عمل:[۲۹]

نابودی و گم شدن اعمال یکی دیگر از آثار اخروی خسران است. اهمال چنین افرادی به دلیل این که هیچ آثاری از آنها دیده نمی‌شود و مورد استفاده نیز قرار نمی‌گیرند، گم و نابود می‌شود همانند خاکستری در برابر یک طوفان عظیم.[۳۰]

راه جلوگیری از خسران نفس

قرآن کریم خود به برخی از عوامل رهایی و نجات از آن اشاره کرده است:

عوامل درونی

  • 1. ایمان و عمل صالح: ایمان در لغت به معنای وثوق، تصدیق و اطمینان است و در فارسی به معنای گرویدن.[۳۱] در بیشتر آیات قرآن ایمان و عمل صالح با هم آمده است؛ زیرا ایمان انسان را وادار می‌کند که به سوی خدا قدم بردارد. شهید مطهری می‌گوید: ایمان هم قادر است جلوی انسان را از منفعت‌ پرستی تا حد زیادی بگیرد. آن وقت عقل هم انسان را به سوی همان مطلوب پیش می‌برد.[۳۲]
  • 2. سفارش به حق: یکی دیگر از عوامل رفتاری که باعث خروج از جرگه خاسران می‌گردد، سفارش نمودن یکدیگر به حق است که خداوند در قرآن به آن اشاره کرده است: «و یکدیگر را به حق سفارش کرده».[۳۳]

تواصی به حق آن است که یکدیگر را به حق سفارش کنند؛ به اینکه از حق پیروی نموده و در راه آن استقامت و مداومت کنند، پس دین حق چیزی جز پیروی اعتقادی و عملی از حق و تواصی به حق نیست.

  • 3. سفارش به صبر: «و یکدیگر را به شکیبایی و استقامت توصیه نموده‌اند».[۳۴] صبر در این آیه به صورت مطلق آمده است، لذا بنابر این اطلاق مراد به صبر اعم از صبر بر اطاعت خدا و صبر بر معصیت و صبر در برابر مصائبی است که به قضا و قدر الهی به آدمی به انسان می‌رسد.[۳۵]

عوامل بیرونی

  • 1. فضل و رحمت الهی: ابوالعالیه می‌گوید: فضل خدا ایمان است و رحمت او قرآن. علت این که ایمان بنی اسرائیل و توبه آنان[۳۶] فضل خدا شمرده شده است. این است که فضل و تقدیر خدا سبب آن شد و یا ممکن است منظور از فضل خدا این باشد که پس از روی گرداندن و بازگشت بنی اسرائیل خداوند آنان را هلاک نکرد و مهلت داد تا توبه کنند. والّا قطعا هلاک می‌شدند.[۳۷]
  • 2. هدایت الهی: خداوند در قرآن می‌فرماید: «آن کس را که خدا هدایت کند، هدایت یافته (واقعی) اوست و کسانی را که (بخاطر اعمالشان) گمراه سازد، زیانکاران (واقعی) آنها هستند».[۳۸]

هدایت و ضلالت، نه جنبه اجباری دارند و نه بدون دلیل و بی‌حساب است. منظور از فراهم ساختن این دو، فراهم ساختن زمینه‌های هدایت یا بازگرفتن این‌گونه زمینه‌هاست؛ آن هم بخاطر اعمال نیک و بدی که انسان قبلاً آن را انجام داده است.[۳۹]

  • 3. اسلام: خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «ابراهیم نه یهودی بود نه نصاری، بلکه موحدی خالص و مسلمان بود و هرگز از مشرکان نبود».[۴۰]

بنابراین هر کس از این آئین الهی خارج شود و هر دینی را به هر نامی انتخاب کند، از خاسرین و زیان‌کاران در دنیا و آخرت خواهد بود.

پانویس

  1. ↑ طباطبایی، محمدحسین؛ ترجمه تفسیر المیزان، ترجمه موسوی همدانی، سید محمدباقر؛ بنیاد علمی و فکری علامه طباطبایی، پاییز 1363، ج17، ص395.
  2. ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد؛ مفردات الفاظ القرآن، المکتبه المرتضویه لإحیاء الآثار الجعفریه، بی‌جا، ص146.
  3. ↑ سوره عصر/2.
  4. ↑ سوره عصر/3.
  5. ↑ سوره عصر/3.
  6. ↑ سوره آل عمران: 149.
  7. ↑ ری شهری، محمد؛ میزان الحکمه، ترجمه، شیخی، حمیدرضا، قم، انتشارات دارالحدیث، 1377، چاپ دوم، ج3، ص1399.
  8. ↑ همان.
  9. ↑ همان.
  10. ↑ مکارم شیرازی، ناصر؛ تفسیر نمونه، دارالکتب الاسلامیه، 1365، ج5، ص166، ذیل آیه 12 سوره انعام.
  11. ↑ همان، ج19، ص523، ذیل آیه 63 سوره زمر.
  12. ↑ همان، ج4، ص138.
  13. ↑ سوره بقره/121.
  14. ↑ کاشانی، ملا فتح الله؛ تفسیر کبیر منهج الصادقین فی الزام المنافقین، تهران، اسلامیه، 1347، ج1، ص291.
  15. ↑ نراقی، احمد؛ معراج السعاده، قم، موسسه فرهنگی انتشاراتی طوبای محبت، چاپ اول، 1385، ص478.
  16. ↑ فیض کاشانی، ملا محسن؛ اخلاق حسنه، انتشارات پیام آزادی، 1365، چاپ ششم، ص73.
  17. ↑ امام صادق علیه السلام فرمودند: ریشه کفر 3 تا است: حرص، تکبر و حسد. کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق، اصول کافی، ترجمه مصطفوی، سید جواد، دفتر نشر فرهنگ اهل بیت علیهم السلام، ج2، ص289.
  18. ↑ دشتی، محمد؛ نهج البلاغه، قم، موسسه فرهنگی تحقیقاتی امیرالمونین، پاییز 1381، نامه 30.
  19. ↑ سوره بقره/27.
  20. ↑ سوره کهف/46.
  21. ↑ طباطبایی، محمدحسین؛ پیشین، ج35، ص108.
  22. ↑ آمدی، عبدالواحد بن محمد؛ غررالحکم و دررالکلم، ترجمه: هاشم رسولی محلاتی، قم، دارالکتاب الاسلامی، 1381، ج2، ص27.
  23. ↑ مکارم شیرازی، ناصر؛ پیشین، ج6، ص94.
  24. ↑ سوره یونس/45.
  25. ↑ سوره اعراف/99.
  26. ↑ سوره هود/16.
  27. ↑ مکارم شیرازی، ناصر؛ پیشین، ج2، ص111.
  28. ↑ سوره انعام/31.
  29. ↑ سوره کهف/103-105.
  30. ↑ مکارم شیرازی، ناصر؛ پیشین، ج12، ص562-563.
  31. ↑ خمینی، سید روح الله؛ شرح جنود عقل و جهل، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 1377، ص88.
  32. ↑ مطهری، مرتضی، تعلیم و تربیت، تهران، انتشارات صدرا، 1375، چاپ بیست و هفتم، ص322-324.
  33. ↑ سوره عصر/3.
  34. ↑ سوره عصر:3.
  35. ↑ طباطبایی، محمدحسین؛ پیشین، ج4، ص382.
  36. ↑ «سپس شما پس از این رویگردان شدید و اگر فضل و رحمت خداوند بر شما نبود، از زیانکاران بودید». سوره بقره/64.
  37. ↑ طبرسی، ابوعلی الفضل ابن الحسن؛ مجمع البیان، تهران، مکتب الاسلامیه، بی تا، ج10، ص117.
  38. ↑ سوره اعراف/178.
  39. ↑ مکارم شیرازی، ناصر؛ پیشین، ج8، ص17.
  40. ↑ سوره آل عمران:67.

منابع

برگرفته از «https://wiki.ahlolbait.com/index.php?title=خسران_نفس&oldid=41033»
آپارات موسسه اهل البیت علیهم السلام کانال عکس نوشته قرآن و حدیث در اینستاگرام تلگرام قرآن و حدیث کانال قرآن و حدیث در ایتا