بقعه چهل اختران: تفاوت بین نسخه‌ها
(الگوی نیازمند ویرایش فنی) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | شهر [[قم]] بنا به موقعيت مذهبي‌اي که دارد، تعداد زيادي بقعه در خود جاي داده است. از مهمترين و معتبرترين آنها چهل اختران را مي‌توان نام برد. اين بنا در خيابان طالقاني (آذر سابق) کوچه چهل اختران در جوار مدفن ابواحمد موسي مبرقع، فرزند [[امام جواد]] علیه السلام و نوه [[امام رضا]] علیه السلام واقع شده است. | |
| − | شهر | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | قدمت و تاريخچه ساخت اين بنا به درستي مشخص نيست. نويسنده کتاب تاريخ [[قم]] (سال تاليف 378 هـ.ق)، بر اساس مشاهدات خود، مي‌نويسد: در اين مکان تعداد زيادي از خاندان اهل بيت، خصوصاً چند تن از زنان آنها مدفون هستند. او صحبتي در ارتباط با آرامگاه و يا بقعه با تشکيلات امروزي نمي‌کند.<ref>حسن بن محمد بن حسن قمي، تاريخ قم، ترجمه حسن بن علي بن حسن عبدالملک قمي، تصحيح سيد جلال‌الدين تهراني، تهران، توس، 1361، ص218.</ref> همچنين از زناني چون سيده بريهه دختر موسي بن محمد، زينب دختر موسي مبرقع و دختران محمد بن احمد به اسماء ستيه، فاطمه، ام‌سلمه، ام حبيب، ام کلثوم و بريهه نام مي‌برد.<ref>تاريخ قم، همان، دايره‌المعارف زن ايراني، به سرپرستي مصطفي اجتهادي و... تهران، مرکز امور مشارکت زنان؛ بنياد دانشنامه بزرگ فارسي، 1382، ص192.</ref> | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | == | + | همانطور که در بالا ذکر شد، تاريخ ساخت اين آرامگاه در دست نيست. کتاب گنجينه آثار قم اشاره به دو کتيبه بنا دارد. اولين کتيبه متعلق به سال 851 هـ.ق است و نامي از باني در آن ديده نمي‌شود. ناگفته نماند، اين کتيبه در حال حاضر بر سردر اين بقعه وجود ندارد. ولي نويسنده کتاب فوق در سال 1309 هـ.ق آن را مشاهده کرده است. متن آن چنين است: «اين مکان، قبور جمعي از سادات و امامزادگان است که در اين مکان مدفون شده اند». اين متن را با خط ثلث بر گچ نوشته بوده‌اند. |
| − | [http://www.iichs.org/index.asp?id=2053&doc_cat=9 آسیه آل احمد، بقعه چهل اختران، نشریه الکترونیکی زنان شماره 32] | + | |
| + | کتيبه دوم متعلق به سال 953 هـ.ق و مربوط به دوره شاه تهماسب صفوي است. کتيبه بر بالاي در ورودي به طول 3 متر قرار گرفته و متن آن به خط ثلث نوشته شده است: «قد صدرالحکم المطاع ببناء هذه العمارة الشريفة عن اعليحضرت سلطان سلاطين‌الزمان ابوالمظفر بهادرخان شاه طهماسب، خلدالله ملکه و سلطانه و افاض علي‌العالمين بره و احسانه، في شهور سنة ثلث و خمسين و تسعمأة». پوشش گنبد در همين زمان بازسازي شده و استاد سلطان قمي معمار آن بوده است.<ref>گنجينه آثار قم، [بي‌نا]، قم، 1350، ص561-564.</ref> | ||
| + | |||
| + | ظاهر بقعه مربع متساوي الاضلاع است و هر ضلع آن 60/12 متر و ارتفاع آن تا زير گنبد 14 متر. در هر ضلع يک شاه نشين وجود دارد. در ميان بقعه سکويي است به پهناي نه متر با بلندي يک متر که اسامي قبرها بر آن نوشته شده است. تزئينات داخلي بنا، کاشي‌کاري از اره‌ها به ارتفاع 30/1 متر و آجرکاري جرزها است.<ref>دايره‌المعارف تشيع، ذيل مدخل، ج 3، ص334 و دايره‌المعارف زن ايراني، همان، ص193.</ref> | ||
| + | |||
| + | ==پانویس== | ||
| + | {{پانویس}} | ||
| + | |||
| + | ==منابع== | ||
| + | * [http://www.iichs.org/index.asp?id=2053&doc_cat=9 آسیه آل احمد، بقعه چهل اختران، نشریه الکترونیکی زنان شماره 32]. | ||
[[رده:اماکن مقدسه قم]] | [[رده:اماکن مقدسه قم]] | ||
نسخهٔ ۱۶ دسامبر ۲۰۱۳، ساعت ۰۸:۲۳
شهر قم بنا به موقعيت مذهبي‌اي که دارد، تعداد زيادي بقعه در خود جاي داده است. از مهمترين و معتبرترين آنها چهل اختران را مي‌توان نام برد. اين بنا در خيابان طالقاني (آذر سابق) کوچه چهل اختران در جوار مدفن ابواحمد موسي مبرقع، فرزند امام جواد علیه السلام و نوه امام رضا علیه السلام واقع شده است.
قدمت و تاريخچه ساخت اين بنا به درستي مشخص نيست. نويسنده کتاب تاريخ قم (سال تاليف 378 هـ.ق)، بر اساس مشاهدات خود، مي‌نويسد: در اين مکان تعداد زيادي از خاندان اهل بيت، خصوصاً چند تن از زنان آنها مدفون هستند. او صحبتي در ارتباط با آرامگاه و يا بقعه با تشکيلات امروزي نمي‌کند.[۱] همچنين از زناني چون سيده بريهه دختر موسي بن محمد، زينب دختر موسي مبرقع و دختران محمد بن احمد به اسماء ستيه، فاطمه، ام‌سلمه، ام حبيب، ام کلثوم و بريهه نام مي‌برد.[۲]
همانطور که در بالا ذکر شد، تاريخ ساخت اين آرامگاه در دست نيست. کتاب گنجينه آثار قم اشاره به دو کتيبه بنا دارد. اولين کتيبه متعلق به سال 851 هـ.ق است و نامي از باني در آن ديده نمي‌شود. ناگفته نماند، اين کتيبه در حال حاضر بر سردر اين بقعه وجود ندارد. ولي نويسنده کتاب فوق در سال 1309 هـ.ق آن را مشاهده کرده است. متن آن چنين است: «اين مکان، قبور جمعي از سادات و امامزادگان است که در اين مکان مدفون شده اند». اين متن را با خط ثلث بر گچ نوشته بوده‌اند.
کتيبه دوم متعلق به سال 953 هـ.ق و مربوط به دوره شاه تهماسب صفوي است. کتيبه بر بالاي در ورودي به طول 3 متر قرار گرفته و متن آن به خط ثلث نوشته شده است: «قد صدرالحکم المطاع ببناء هذه العمارة الشريفة عن اعليحضرت سلطان سلاطين‌الزمان ابوالمظفر بهادرخان شاه طهماسب، خلدالله ملکه و سلطانه و افاض علي‌العالمين بره و احسانه، في شهور سنة ثلث و خمسين و تسعمأة». پوشش گنبد در همين زمان بازسازي شده و استاد سلطان قمي معمار آن بوده است.[۳]
ظاهر بقعه مربع متساوي الاضلاع است و هر ضلع آن 60/12 متر و ارتفاع آن تا زير گنبد 14 متر. در هر ضلع يک شاه نشين وجود دارد. در ميان بقعه سکويي است به پهناي نه متر با بلندي يک متر که اسامي قبرها بر آن نوشته شده است. تزئينات داخلي بنا، کاشي‌کاري از اره‌ها به ارتفاع 30/1 متر و آجرکاري جرزها است.[۴]
پانویس
- ↑ حسن بن محمد بن حسن قمي، تاريخ قم، ترجمه حسن بن علي بن حسن عبدالملک قمي، تصحيح سيد جلال‌الدين تهراني، تهران، توس، 1361، ص218.
- ↑ تاريخ قم، همان، دايره‌المعارف زن ايراني، به سرپرستي مصطفي اجتهادي و... تهران، مرکز امور مشارکت زنان؛ بنياد دانشنامه بزرگ فارسي، 1382، ص192.
- ↑ گنجينه آثار قم، [بي‌نا]، قم، 1350، ص561-564.
- ↑ دايره‌المعارف تشيع، ذيل مدخل، ج 3، ص334 و دايره‌المعارف زن ايراني، همان، ص193.
منابع
