|
|
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | ==سوره 47 / محمد==
| + | قتال نام دیگر [[ سوره محمد]] است. |
| − | | |
| − | '''<I>بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ</I>''' / به نام خداوند رحمتگر مهربان
| |
| − | | |
| − | '''<I>الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ ﴿1﴾</I>''' / كسانى كه كفر ورزيدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند (خدا) اعمال آنان را تباه خواهد كرد.(1)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَالَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَ آمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ هُوَ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ كَفَّرَ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَ أَصْلَحَ بَالَهُمْ ﴿2﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | و آنان كه [[ايمان]] آورده و كارهاى شايسته كرده اند و به آن چه بر محمد صلی الله علیه و آله نازل آمده گرويده اند (كه) آن خود [[حق]] (و) از جانب پروردگارشان است (خدا نيز) بدي هايشان را زدود و حال (و روز)شان را بهبود بخشيد.(2)
| |
| − | | |
| − | '''<I>ذَلِكَ بِأَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا اتَّبَعُوا الْبَاطِلَ وَ أَنَّ الَّذِينَ آمَنُوا اتَّبَعُوا الْحَقَّ مِن رَّبِّهِمْ كَذَلِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ لِلنَّاسِ أَمْثَالَهُمْ ﴿3﴾</I>''' / اين بدان سبب است كه آنان كه كفر ورزيدند از [[باطل]] پيروى كردند و كسانى كه ايمان آوردند از همان حق كه از جانب پروردگارشان است پيروى كردند. اين گونه خدا براى (بيدارى) مردم مثال هايشان را مى زند.(3)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَإِذا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقَابِ حَتَّى إِذَا أَثْخَنتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثَاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَ إِمَّا فِدَاء حَتَّى تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزَارَهَا ذَلِكَ وَلَوْ يَشَاء اللَّهُ لَانتَصَرَ مِنْهُمْ وَلَكِن لِّيَبْلُوَ بَعْضَكُم بِبَعْضٍ وَالَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَلَن يُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ ﴿4﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | پس چون با كسانى كه كفر ورزيده اند برخورد كنيد گردن ها(يشان) را بزنيد تا چون آنان را (در كشتار) از پاى درآورديد پس (اسيران را) استوار دربند كشيد سپس يا (بر آنان) منت نهيد (و آزادشان كنيد) و يا فديه (و عوض از ايشان بگيريد) تا در جنگ اسلحه بر زمين گذاشته شود. اين است (دستور خدا) و اگر خدا مى خواست از ايشان انتقام مى كشيد ولى (فرمان پيكار داد) تا برخى از شما را به وسيله برخى (ديگر) بيازمايد و كسانى كه در راه خدا كشته شده اند هرگز كارهايشان را ضايع نمى كند.(4)
| |
| − | | |
| − | '''<I>سَيَهْدِيهِمْ وَ يُصْلِحُ بَالَهُمْ ﴿5﴾</I>''' / بزودى آنان را راه مى نمايد و حالشان را نيكو مى گرداند.(5)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ يُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ عَرَّفَهَا لَهُمْ ﴿6﴾</I>''' / و در بهشتى كه براى آنان وصف كرده آنان را درمى آورد.(6)
| |
| − | | |
| − | '''<I>يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ ﴿7﴾</I>''' / اى كسانى كه ايمان آورده ايد اگر خدا را يارى كنيد ياريتان مى كند و گام هايتان را استوار مى دارد.(7)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَالَّذِينَ كَفَرُوا فَتَعْسًا لَّهُمْ وَ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ ﴿8﴾</I>''' / و كسانى كه كفر ورزيدند نگونسارى بر آنان باد و (خدا) اعمالشان را بر باد داد.(8)
| |
| − | | |
| − | '''<I>ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَرِهُوا مَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ ﴿9﴾</I>''' / اين بدان سبب است كه آنان آن چه را خدا نازل كرده است خوش نداشتند و (خدا نيز) كارهايشان را باطل كرد.(9)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ دَمَّرَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَلِلْكَافِرِينَ أَمْثَالُهَا ﴿10﴾</I>''' / مگر در زمين نگشته اند تا ببينند فرجام كسانى كه پيش از آن ها بودند به كجا انجاميده است. خدا زير و زبرشان كرد و كافران را نظاير (همين كيفرها در پيش) است.(10)
| |
| − | | |
| − | '''<I>ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَ أَنَّ الْكَافِرِينَ لَامَوْلَى لَهُمْ ﴿11﴾</I>''' / چرا كه خدا سرپرست كسانى است كه ايمان آورده اند ولى كافران را سرپرست (و يارى) نيست.(11)
| |
| − | | |
| − | '''<I>إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَالَّذِينَ كَفَرُوا يَتَمَتَّعُونَ وَ يَأْكُلُونَ كَمَا تَأْكُلُ الْأَنْعَامُ وَالنَّارُ مَثْوًى لَّهُمْ ﴿12﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | خدا كسانى را كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده اند در باغ هايى كه از زير (درختان) آن ها نهرها روان است درمى آورد و (حال آن كه) كسانى كه كافر شده اند (در ظاهر) بهره مى برند و همان گونه كه چارپايان مى خورند، مى خورند و(لى) جايگاه آن ها آتش است.(12)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ كَأَيِّن مِّن قَرْيَةٍ هِيَ أَشَدُّ قُوَّةً مِّن قَرْيَتِكَ الَّتِي أَخْرَجَتْكَ أَهْلَكْنَاهُمْ فَلَا نَاصِرَ لَهُمْ ﴿13﴾</I>''' / و بسا شهرها كه نيرومندتر از آن شهرى بود كه تو را (از خود) بيرون راند كه ما هلاكشان كرديم و براى آن ها يار (و ياورى) نبود.(13)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أَفَمَن كَانَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ كَمَن زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءهُمْ ﴿14﴾</I>''' / آيا كسى كه بر حجتى از جانب پروردگار خويش است چون كسى است كه بدى كردارش براى او زيبا جلوه داده شده و هوس هاى خود را پيروى كرده اند.(14)
| |
| − | | |
| − | '''<I>مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ فِيهَا أَنْهَارٌ مِّن مَّاء غَيْرِ آسِنٍ وَ أَنْهَارٌ مِن لَّبَنٍ لَّمْ يَتَغَيَّرْ طَعْمُهُ وَ أَنْهَارٌ مِّنْ خَمْرٍ لَّذَّةٍ لِّلشَّارِبِينَ وَ أَنْهَارٌ مِّنْ عَسَلٍ مُّصَفًّى وَلَهُمْ فِيهَا مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ وَ مَغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ كَمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِي النَّارِ وَ سُقُوا مَاء حَمِيمًا فَقَطَّعَ أَمْعَاءهُمْ ﴿15﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | مثل بهشتى كه به پرهيزگاران وعده داده شده (چون باغى است كه) در آن نهرهايى است از آبى كه (رنگ و بو و طعمش) برنگشته و جوي هايى از شيرى كه مزه اش دگرگون نشود و رودهايى از باده اى كه براى نوشندگان لذتى است و جويبارهايى از انگبين ناب و در آن جا از هر گونه ميوه براى آنان (فراهم) است و (از همه بالاتر) آمرزش پروردگار آن هاست (آيا چنين كسى در چنين باغى دل انگيز) مانند كسى است كه جاودانه در آتش است و آبى جوشان به خوردشان داده مى شود (تا) روده هايشان را از هم فرو پاشد.(15)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ مِنْهُم مَّن يَسْتَمِعُ إِلَيْكَ حَتَّى إِذَا خَرَجُوا مِنْ عِندِكَ قَالُوا لِلَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ مَاذَا قَالَ آنِفًا أُوْلَئِكَ الَّذِينَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءهُمْ ﴿16﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | و از ميان ([[منافقان]]) كسانى اند كه (در ظاهر) به (سخنان) تو گوش مى دهند ولى چون از نزد تو بيرون مى روند به دانش يافتگان مى گويند: هم اكنون چه گفت: اينان همانانند كه خدا بر دل هايشان مهر نهاده است و از هوس هاى خود پيروى كرده اند.(16)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَالَّذِينَ اهْتَدَوْا زَادَهُمْ هُدًى وَ آتَاهُمْ تَقْواهُمْ ﴿17﴾</I>''' / و(لى) آنان كه به هدايت گراييدند (خدا) آنان را هر چه بيشتر هدايت بخشيد و (توفيق) پرهيزگارى شان داد.(17)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَهَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَن تَأْتِيَهُم بَغْتَةً فَقَدْ جَاء أَشْرَاطُهَا فَأَنَّى لَهُمْ إِذَا جَاءتْهُمْ ذِكْرَاهُمْ ﴿18﴾</I>''' / آيا (كافران) جز اين انتظار مى برند كه رستاخيز به ناگاه بر آنان فرا رسد و علامات آن اينك پديد آمده است؟ پس اگر (رستاخيز) بر آنان در رسد ديگر كجا جاى اندرزشان است؟(18)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنبِكَ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مُتَقَلَّبَكُمْ وَ مَثْوَاكُمْ ﴿19﴾</I>''' / پس بدان كه هيچ معبودى جز خدا نيست و براى [[گناه]] خويش آمرزش جوى و براى مردان و زنان با ايمان (طلب مغفرت كن) و خداست كه فرجام و مآل (هر يك از) شما را مى داند.(19)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ يَقُولُ الَّذِينَ آمَنُوا لَوْلَا نُزِّلَتْ سُورَةٌ فَإِذَا أُنزِلَتْ سُورَةٌ مُّحْكَمَةٌ وَ ذُكِرَ فِيهَا الْقِتَالُ رَأَيْتَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ يَنظُرُونَ إِلَيْكَ نَظَرَ الْمَغْشِيِّ عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَأَوْلَى لَهُمْ ﴿20﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | و كسانى كه ايمان آورده اند مى گويند: چرا [[سوره]] اى (درباره [[جهاد]]) نازل نمى شود. اما چون سوره اى صريح نازل شد و در آن نام كارزار آمد. آنان كه در دل هايشان مرضى هست مانند كسى كه به حال بي هوشى [[مرگ]] افتاده به تو مى نگرند.(20)
| |
| − | | |
| − | '''<I>طَاعَةٌ وَ قَوْلٌ مَّعْرُوفٌ فَإِذَا عَزَمَ الْأَمْرُ فَلَوْ صَدَقُوا اللَّهَ لَكَانَ خَيْرًا لَّهُمْ ﴿21﴾</I>''' / (ولى) فرمان پذيرى و سخنى شايسته برايشان بهتر است و چون كار به تصميم كشد قطعا خير آنان در اين است كه با خدا راست (دل) باشند.(21)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِن تَوَلَّيْتُمْ أَن تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحَامَكُمْ ﴿22﴾</I>''' / پس (اى منافقان) آيا اميد بستيد كه چون (از خدا) برگشتيد (يا سرپرست مردم شديد) در (روى) زمين فساد كنيد و خويشاوندي هاى خود را از هم بگسليد.(22)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أُوْلَئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَ أَعْمَى أَبْصَارَهُمْ ﴿23﴾</I>''' / اينان همان كسانند كه خدا آنان را لعنت نموده و (گوش دل) ايشان را ناشنوا و چشم هايشان را نابينا كرده است.(23)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا ﴿24﴾</I>''' / آيا به [[آيات قرآن]] نمى انديشند يا (مگر) بر دل هايشان قفل هايى نهاده شده است.(24)
| |
| − | | |
| − | '''<I>إِنَّ الَّذِينَ ارْتَدُّوا عَلَى أَدْبَارِهِم مِّن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَى الشَّيْطَانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَ أَمْلَى لَهُمْ ﴿25﴾</I>''' / بى گمان كسانى كه پس از آن كه (راه) هدايت بر آنان روشن شد (به حقيقت) پشت كردند [[شيطان]] آنان را فريفت و به آرزوهاى دور و درازشان انداخت.(25)
| |
| − | | |
| − | '''<I>ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لِلَّذِينَ كَرِهُوا مَا نَزَّلَ اللَّهُ سَنُطِيعُكُمْ فِي بَعْضِ الْأَمْرِ وَاللَّهُ يَعْلَمُ إِسْرَارَهُمْ ﴿26﴾</I>''' / چرا كه آنان به كسانى كه آن چه را خدا نازل كرده خوش نمى داشتند گفتند: ما در كار (مخالفت) تا حدودى از شما اطاعت خواهيم كرد و خدا از هم داستانى آنان آگاه است.(26)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَكَيْفَ إِذَا تَوَفَّتْهُمْ الْمَلَائِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبَارَهُمْ ﴿27﴾</I>''' / پس چگونه (تاب مى آورند) وقتى كه [[فرشتگان]] (عذاب) جانشان را مى ستانند و بر چهره و پشت آنان تازيانه مى نوازند.(27)
| |
| − | | |
| − | '''<I>ذَلِكَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا مَا أَسْخَطَ اللَّهَ وَ كَرِهُوا رِضْوَانَهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ ﴿28﴾</I>''' / زيرا آنان از آن چه خدا را به خشم آورده پيروى كرده اند و خرسنديش را خوش نداشتند پس اعمالشان را [[باطل]] گردانيد.(28)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ أَن لَّن يُخْرِجَ اللَّهُ أَضْغَانَهُمْ ﴿29﴾</I>''' / آيا كسانى كه در دل هايشان مرضى هست پنداشتند كه خدا هرگز كينه آنان را آشكار نخواهد كرد.(29)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَلَوْ نَشَاء لَأَرَيْنَاكَهُمْ فَلَعَرَفْتَهُم بِسِيمَاهُمْ وَلَتَعْرِفَنَّهُمْ فِي لَحْنِ الْقَوْلِ وَاللَّهُ يَعْلَمُ أَعْمَالَكُمْ ﴿30﴾</I>''' / و اگر بخواهيم قطعا آنان را به تو مى نمايانيم در نتيجه ايشان را به سيماى (حقيقى)شان مى شناسى و از آهنگ سخن به (حال) آنان پى خواهى برد و خداست كه كارهاى شما را مى داند.(30)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ حَتَّى نَعْلَمَ الْمُجَاهِدِينَ مِنكُمْ وَالصَّابِرِينَ وَ نَبْلُوَ أَخْبَارَكُمْ ﴿31﴾</I>''' / و البته شما را مى آزماييم تا مجاهدان و شكيبايان شما را باز شناسانيم و گزارش هاى (مربوط به) شما را رسيدگى كنيم.(31)
| |
| − | | |
| − | '''<I>إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ وَ شَاقُّوا الرَّسُولَ مِن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الهُدَى لَن يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئًا وَ سَيُحْبِطُ أَعْمَالَهُمْ ﴿32﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | كسانى كه كافر شدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند و پس از آن كه راه هدايت بر آنان آشكار شد با پيامبر (خدا) درافتادند هرگز به خدا گزندى نمى رسانند و بزودى (خدا) كرده هايشان را تباه خواهد كرد.(32)
| |
| − | | |
| − | '''<I>يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوااللَّهَ وَ أَطِيعُواالرَّسُولَ وَلَا تُبْطِلُوا أَعْمَالَكُمْ ﴿33﴾</I>''' / اى كسانى كه ايمان آورده ايد خدا را اطاعت كنيد و از پيامبر (او نيز) اطاعت نماييد و كرده هاى خود را تباه مكنيد.(33)
| |
| − | | |
| − | '''<I>إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ مَاتُوا وَ هُمْ كُفَّارٌ فَلَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ﴿34﴾</I>''' / آنان كه كفر ورزيدند و مانع راه خدا شدند سپس در حال كفر مردند هرگز خدا از آنان درنخواهد گذشت.(34)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَلَا تَهِنُوا وَ تَدْعُوا إِلَى السَّلْمِ وَ أَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ وَاللَّهُ مَعَكُمْ وَلَن يَتِرَكُمْ أَعْمَالَكُمْ ﴿35﴾</I>''' / پس سستى نورزيد و (كافران را) به آشتى مخوانيد (كه) شما برتريد و خدا با شماست و از (ارزش) كارهايتان هرگز نخواهد كاست.(35)
| |
| − | | |
| − | '''<I>إِنَّمَا الحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ إِن تُؤْمِنُوا وَ تَتَّقُوا يُؤْتِكُمْ أُجُورَكُمْ وَلَا يَسْأَلْكُمْ أَمْوَالَكُمْ ﴿36﴾</I>''' / زندگى اين دنيا لهو و لعبى بيش نيست و اگر ايمان بياوريد و پروا بداريد (خدا) پاداش شما را مى دهد و اموالتان را (در عوض) نمى خواهد.(36)
| |
| − | | |
| − | '''<I>إِن يَسْأَلْكُمُوهَا فَيُحْفِكُمْ تَبْخَلُوا وَ يُخْرِجْ أَضْغَانَكُمْ ﴿37﴾</I>''' / اگر (اموال) شما را بخواهد و به اصرار از شما طلب كند بخل مى ورزيد و كينه هاى شما را برملا مى كند.(37)
| |
| − | | |
| − | '''<I>هَا أَنتُمْ هَؤُلَاء تُدْعَوْنَ لِتُنفِقُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَمِنكُم مَّن يَبْخَلُ وَ مَن يَبْخَلْ فَإِنَّمَا يَبْخَلُ عَن نَّفْسِهِ وَاللَّهُ الْغَنِيُّ وَ أَنتُمُ الْفُقَرَاء وَ إِن تَتَوَلَّوْا يَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَيْرَكُمْ ثُمَّ لَايَكُونُوا أَمْثَالَكُمْ ﴿38﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | شما همان (مردمى) هستيد كه براى [[انفاق]] در راه خدا فراخوانده شده ايد. پس برخى از شما [[بخل]] مى ورزند و هر كس بخل ورزد تنها به زيان خود بخل ورزيده و(گرنه) خدا بى نياز است و شما نيازمنديد و اگر روى برتابيد (خدا) جاى شما را به مردمى غير از شما خواهد داد كه مانند شما نخواهند بود.(38)
| |
| − | | |
| − | ----
| |
