جابر بن عبدالله انصاری: تفاوت بین نسخه‌ها
(اضافه کردن رده) |
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) (افزودن رده های جدید) |
||
| سطر ۱۸: | سطر ۱۸: | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
| − | + | ==منبع== | |
حاج شیخ عباس قمی, منتهی الآمال قسمت اول، باب اول: در تاريخ حضرت خاتم الانبياء | حاج شیخ عباس قمی, منتهی الآمال قسمت اول، باب اول: در تاريخ حضرت خاتم الانبياء | ||
| + | |||
| + | [[رده:اصحاب پیامبر]] | ||
| + | [[رده:اصحاب امام علی علیه السلام] | ||
| + | [[رده:اصحاب امام حسن علیه السلام]] | ||
| + | [[رده:اصحاب امام حسین علیه السلام]] | ||
| + | [[رده:اصحاب امام سجاد علیه السلام]] | ||
| + | [[رده:اصحاب امام باقر علیه السلام]] | ||
| + | [[رده:علمای قرن اول]] | ||
[[Category:اصحاب اهل البیت علیهم السلام]] | [[Category:اصحاب اهل البیت علیهم السلام]] | ||
نسخهٔ ۲۶ ژانویهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۰۶:۳۲
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
جابر بنِ عبدِالله بن عمرو بن حرام الانصارى، صحابى جليل القدر و از اصحاب بدر است. روايات بسيار در مدح او رسيده و او است كه سلام حضرت رسول صلى الله عليه و آله و سلم را به حضرت امام باقر عليه السلام رسانيده و او اول كسى است كه زيارت كرده حضرت امام حسين عليه السلام را در روز اربعين و اوست كه لوح آسمانى را كه در اوست نص خدا بر ائمه هدى عليهماالسلام در نزد حضرت فاطمه صلوات الله عليها زيارت كرده و از آن نسخه برداشته.
از «كشف الغمه» نقل است كه حضرت امام زين العابدين عليه السلام با پسرش امام محمدباقر عليه السلام به ديدن جابر تشريف بردند و حضرت باقر در آن وقت كودكى بود پس حضرت سجاد عليه السلام به پسرش فرمود كه ببوس سر عمويت را، حضرت باقر عليه السلام نزديك جابر شد و سر او را بوسيد، جابر در آن وقت چشمانش نابينا بود عرض كرد كه كى بود اين؟ حضرت فرمود كه پسرم محمد است.
پس جابر آن حضرت را به خود چسبانيد و گفت: يا محمد! محمد رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم تو را سلام مى‌رساند. و از روايت (اختصاص) منقول است كه جابر از حضرت باقر عليه السلام درخواست كرد كه ضامن شود شفاعت او را در قيامت، حضرت قبول فرمود.[۱]
و اين جابر در بسيارى از غزوات پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم بود و در غزوه صفين با امیرالمومنین عليه السلام همراه بود و در اعتصام به حبل الله المتين و متابعت اميرالمؤمنين عليه السلام فروگذار نكرد و پيوسته مردم را به دوستى اميرالمؤمنين عليه السلام تحريص مى‌نمود و مكرر در كوچه‌هاى مدينه و مجالس مردم عبور مى‌كرد و مى‌گفت: علِىُّ خيرُالْبشر فمنْ اَبى فقد كفر[۲] و هم مى‌فرمود: معاشر اصحاب، تأديب كنيد اولاد خود را به دوستى على عليه السلام، پس هر كه اباء كرد از دوستى او ببينيد مادرش چه كرده.
محبت شه مردان مَجُو زبى پدرى × كه دست غير گرفته است پاى مادر او.[۳]
در سنه 78 وفات كرد و در آن وقت چشمان او نابينا شده بود و زياده از نود سال عمر كرده بود و او آخر كسى است از صحابه كه در مدينه وفات كرد و پدرش عبدالله انصارى از نُقَباء حاضرين بَدْر و اُحُد است و در اُحُد شهيد شد و او را با شوهرخواهرش عمرو بن الجموح در يك قبر دفن كردند و قصه شكافتن قبر او با قبور شهداء اُحُد در زمان معاويه براى جارى كردن آب معروف است.
پانویس
منبع
حاج شیخ عباس قمی, منتهی الآمال قسمت اول، باب اول: در تاريخ حضرت خاتم الانبياء [[رده:اصحاب امام علی علیه السلام]
