آیه ۷ بینه: تفاوت بین نسخهها
جز (صفحهای جدید حاوی '=== متن آیه === {{قرآن در قاب|إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُ...' ایجاد کرد) |
|||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | + | ==متن آیه== | |
− | {{قرآن در قاب| | + | {{قرآن در قاب|«إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُواالصَّالِحَاتِ أُوْلَئِكَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّةِ».|سوره=98|آیه=7}} |
− | + | ==ترجمه== | |
− | کسانی که ایمان آورده اند و کارهای شایسته می | + | کسانی که ایمان آورده اند و کارهای شایسته می کنند، بهترین آفریدگانند. |
− | == | + | ==نزول== |
مقاتل بن سلیمان از ضحاک و او از ابن عباس روایت کند که این آیه درباره امام على مرتضى علیهالسلام و اهل بیت او نازل گردیده است.<ref> تفسیر مجمع البیان.</ref> | مقاتل بن سلیمان از ضحاک و او از ابن عباس روایت کند که این آیه درباره امام على مرتضى علیهالسلام و اهل بیت او نازل گردیده است.<ref> تفسیر مجمع البیان.</ref> | ||
سطر ۲۱: | سطر ۲۱: | ||
انس بن مالک گوید: این آیه درباره على بن ابىطالب نازل شد که نخستین کسى بود که نبوت [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله را تصدیق نمود و افضل خلایق بعد از پیامبر بود.<ref> کتاب نزول القرآن از ابوبکر الشیرازى.</ref> | انس بن مالک گوید: این آیه درباره على بن ابىطالب نازل شد که نخستین کسى بود که نبوت [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله را تصدیق نمود و افضل خلایق بعد از پیامبر بود.<ref> کتاب نزول القرآن از ابوبکر الشیرازى.</ref> | ||
− | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
− | <references /> | + | <references/> |
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
+ | ==منابع== | ||
* قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | * قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | ||
+ | * محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 873. | ||
− | + | ==پیوندها== | |
− | + | * [[سوره بینه]] | |
− | + | * [[سوره بینه/متن و ترجمه سوره]] | |
− | |||
− | |||
− | |||
− | *[[سوره بینه ]] | ||
− | |||
− | *[[سوره بینه /متن و ترجمه سوره | ||
− | |||
− | |||
+ | [[رده:آیات سوره بینه]] | ||
[[رده:آیات دارای شان نزول]] | [[رده:آیات دارای شان نزول]] |
نسخهٔ ۵ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۰۹
متن آیه
ترجمه
کسانی که ایمان آورده اند و کارهای شایسته می کنند، بهترین آفریدگانند.
نزول
مقاتل بن سلیمان از ضحاک و او از ابن عباس روایت کند که این آیه درباره امام على مرتضى علیهالسلام و اهل بیت او نازل گردیده است.[۱]
ابو عبدالله الحافظ مرفوعاً از یزید بن شراحیل الانصارى کاتب امام نقل کند که گوید: از امام على مرتضى علیهالسلام شنیدم که فرمود: هنگامى که رسول خدا صلی الله علیه و آله خواست از دار دنیا رحلت نماید سر پیامبر را در بغل داشتم به من فرمود: یا على آیا قول خداوند را شنیدى که فرمود: «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا» گفتم: بلى یا رسول اللّه. فرمود: اینان شیعیان تو هستند. میعادگاه من و تو در حوض کوثر خواهد بود هنگامى که مردم را براى حساب جمعآورى نمایند.[۲]
محمد بن العباس بعد از شش واسطه از ابورافع نقل کند که گوید: على علیهالسلام در روز شورى بعد از عمر به اهل شورى فرمود: شما را قسم میدهم که آیا شاهد بوده اید در روزى که با پیامبر نشسته بودید و من وارد شدم به شما فرمود: این على برادر من است که نزد شما آمده سپس رو به طرف کعبه نمود و فرمود: قسم به خداى این کعبه که او و شیعیانش از رستگارانند سپس فرمود: بدانید که او نخستین کسى است که ایمان آورده و از همه شما به امر خدا قائم تر و به عهد خدا وفادارتر و به حکم خدا قضاوت کننده تر و با عدل و دادتر در امور رعیت و مزیت او بر شما در نزد خدا بزرگتر و کسى است که خداوند براى او آیه «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا» را نازل فرموده است و سپس شما همه براى این گفتار پیامبر به من تبریک گفته بودید. آیا این موضوع را به یاد دارید یا نه؟
همه گفتند: بلى یا على تصدیق داریم و نیز ابن شهر آشوب از ابوبکر الهذلى و او از شعبى نقل کند که مردى نزد پیامبر آمد و گفت: یا رسولالله به من چیزى یاد بده که براى من نفع داشته باشد. فرمود: بر تو باد بر انجام عمل خوب زیرا در دنیا و آخرت براى تو نافع خواهد بود در این هنگام على وارد شد و گفت: یا رسول الله فاطمه زهرا شما را نزد خود میخواند.
پیامبر فرمود: الآن اجابت میکنم سپس آن مرد به رسول خدا گفت: یا رسول الله این مرد کیست؟ فرمود: از کسانى است که خداوند براى او آیه «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا» را نازل نموده است.[۳]
انس بن مالک گوید: این آیه درباره على بن ابىطالب نازل شد که نخستین کسى بود که نبوت رسول خدا صلی الله علیه و آله را تصدیق نمود و افضل خلایق بعد از پیامبر بود.[۴]
پانویس
منابع
- قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 873.