آیه ۵ علق: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '=== متن آیه === {{قرآن در قاب|عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ |سوره=96|آیه=5}} ==...' ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | ==متن آیه== | |
| − | {{قرآن در قاب| | + | {{قرآن در قاب|«عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ».|سوره=96|آیه=5}} |
| − | + | ==ترجمه== | |
| − | به آدمی آنچه را که نمی | + | به آدمی آنچه را که نمی دانست، بیاموخت. |
| − | == | + | ==نزول== |
از طریق عوفى از ابن عباس روایت شده که گوید: عده اى بودند در زمان [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله که فرتوت و پیر شده و اواخر عمر خویش را مى گذرانیدند سپس از پیامبر درباره آن‌ها که تقریباً عقل آن‌ها به بچه گى و سفاهت می‌رفت، سؤال گردید. | از طریق عوفى از ابن عباس روایت شده که گوید: عده اى بودند در زمان [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله که فرتوت و پیر شده و اواخر عمر خویش را مى گذرانیدند سپس از پیامبر درباره آن‌ها که تقریباً عقل آن‌ها به بچه گى و سفاهت می‌رفت، سؤال گردید. | ||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۳: | ||
خداوند با نزول این آیه فهمانید که اینان قبل از زوال عقل داراى اعمال نیکى بوده اند که بدان سبب داراى اجر و پاداش خواهند بود بنابراین در این گونه سنین معذور مى باشند.<ref> طبرى صاحب جامع البیان.</ref> | خداوند با نزول این آیه فهمانید که اینان قبل از زوال عقل داراى اعمال نیکى بوده اند که بدان سبب داراى اجر و پاداش خواهند بود بنابراین در این گونه سنین معذور مى باشند.<ref> طبرى صاحب جامع البیان.</ref> | ||
| − | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
| − | <references /> | + | <references/> |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| + | ==منابع== | ||
* قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | * قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | ||
| + | * محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 869. | ||
| − | + | ==پیوندها== | |
| − | + | * [[سوره علق]] | |
| − | + | * [[سوره علق/متن و ترجمه سوره]] | |
| − | |||
| − | *[[سوره علق ]] | ||
| − | |||
| − | *[[سوره علق /متن و ترجمه سوره | ||
| − | |||
| − | |||
| + | [[رده:آیات سوره علق]] | ||
[[رده:آیات دارای شان نزول]] | [[رده:آیات دارای شان نزول]] | ||
نسخهٔ ۵ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۹:۳۴
متن آیه
ترجمه
به آدمی آنچه را که نمی دانست، بیاموخت.
نزول
از طریق عوفى از ابن عباس روایت شده که گوید: عده اى بودند در زمان رسول خدا صلى الله علیه و آله که فرتوت و پیر شده و اواخر عمر خویش را مى گذرانیدند سپس از پیامبر درباره آن‌ها که تقریباً عقل آن‌ها به بچه گى و سفاهت می‌رفت، سؤال گردید.
خداوند با نزول این آیه فهمانید که اینان قبل از زوال عقل داراى اعمال نیکى بوده اند که بدان سبب داراى اجر و پاداش خواهند بود بنابراین در این گونه سنین معذور مى باشند.[۱]
پانویس
- ↑ طبرى صاحب جامع البیان.
منابع
- قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 869.
پیوندها
