آیه ۵ بلد: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (صفحهای جدید حاوی '=== متن آیه === {{قرآن در قاب|أَیَحْسَبُ أَن لَّن یَقْدِرَ عَلَیْهِ أَحَدٌ |سوره=90|...' ایجاد کرد) |
|||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | + | ==متن آیه== | |
− | {{قرآن در قاب| | + | {{قرآن در قاب|«أَیَحْسَبُ أَن لَّن یَقْدِرَ عَلَیْهِ أَحَدٌ».|سوره=90|آیه=5}} |
− | + | ==ترجمه== | |
− | آیا می پندارد که کس بر او چیره | + | آیا می پندارد که کس بر او چیره نگردد؟ |
− | === شأن نزول آیات 4 و 5 | + | ==نزول== |
+ | |||
+ | '''شأن نزول آیات 4 و 5:''' | ||
کلبى و مقاتل گویند: این آیات درباره مردى از طائفه جمح آمده به نام اسید بن کلدة مکنى به ابوالاشدین که بسیار قوى و زورمند بود که اگر بر روى گلیمى مى ایستاد ده نفر مرد قوى قادر نبودند گلیم را از زیر پاى او بیرون آورند و اگر چنین قصدى مینمودند گلیم مزبور پاره میشد ولى او بر جاى خود ایستاده بود و علامت پاى وى نیز در آن به جاى میماند.<ref> تفاسیر مجمع البیان و روض الجنان و کشف الاسرار.</ref> | کلبى و مقاتل گویند: این آیات درباره مردى از طائفه جمح آمده به نام اسید بن کلدة مکنى به ابوالاشدین که بسیار قوى و زورمند بود که اگر بر روى گلیمى مى ایستاد ده نفر مرد قوى قادر نبودند گلیم را از زیر پاى او بیرون آورند و اگر چنین قصدى مینمودند گلیم مزبور پاره میشد ولى او بر جاى خود ایستاده بود و علامت پاى وى نیز در آن به جاى میماند.<ref> تفاسیر مجمع البیان و روض الجنان و کشف الاسرار.</ref> | ||
− | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
− | <references /> | + | <references/> |
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
+ | ==منابع== | ||
* قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | * قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | ||
+ | * محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 862. | ||
− | + | ==پیوندها== | |
− | + | * [[سوره بلد]] | |
− | + | * [[سوره بلد/متن و ترجمه سوره]] | |
− | |||
− | *[[سوره بلد ]] | ||
− | |||
− | *[[سوره بلد /متن و ترجمه سوره | ||
− | |||
− | |||
+ | [[رده:آیات سوره بلد]] | ||
[[رده:آیات دارای شان نزول]] | [[رده:آیات دارای شان نزول]] |
نسخهٔ ۵ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۱۲
متن آیه
ترجمه
آیا می پندارد که کس بر او چیره نگردد؟
نزول
شأن نزول آیات 4 و 5:
کلبى و مقاتل گویند: این آیات درباره مردى از طائفه جمح آمده به نام اسید بن کلدة مکنى به ابوالاشدین که بسیار قوى و زورمند بود که اگر بر روى گلیمى مى ایستاد ده نفر مرد قوى قادر نبودند گلیم را از زیر پاى او بیرون آورند و اگر چنین قصدى مینمودند گلیم مزبور پاره میشد ولى او بر جاى خود ایستاده بود و علامت پاى وى نیز در آن به جاى میماند.[۱]
پانویس
- ↑ تفاسیر مجمع البیان و روض الجنان و کشف الاسرار.
منابع
- قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 862.