آیه ۱ طلاق: تفاوت بین نسخهها
جز (صفحهای جدید حاوی '=== متن آیه === {{قرآن در قاب|یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاء ...' ایجاد کرد) |
|||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | + | ==متن آیه== | |
− | {{قرآن در قاب| | + | {{قرآن در قاب|«یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاء فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَأَحْصُوا الْعِدَّةَ وَاتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ لَا تُخْرِجُوهُنَّ مِن بُیُوتِهِنَّ وَلَا یَخْرُجْنَ إِلَّا أَن یَأْتِینَ بِفَاحِشَةٍ مُّبَیِّنَةٍ وَتِلْكَ حُدُودُاللَّهِ وَمَن یَتَعَدَّ حُدُودَاللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ لَا تَدْرِی لَعَلَّ اللَّهَ یُحْدِثُ بَعْدَ ذَلِكَ أَمْرًا».|سوره=65|آیه=1}} |
− | + | ==ترجمه== | |
− | ای پیامبر، اگر زنان را طلاق می دهید به وقت عده طلاقشان دهید و | + | ای پیامبر، اگر زنان را طلاق می دهید به وقت عده طلاقشان دهید و شمار عده را نگه دارید و از خدای یکتا پروردگارتان بترسید و آنان را از خانه هایشان بیرون مکنید و از خانه بیرون نروند مگر آن که به آشکارا مرتکب کاری زشت شوند. این ها احکام خداوند است و هر که از آن تجاوز کند به خود ستم کرده است. تو چه دانی، شاید خدا از این پس امری تازه پدید آورد. |
− | == | + | ==نزول== |
از طریق قتادة از انس<ref> تفسیر ابن ابى حاتم و کشف الاسرار.</ref> و نیز از طریق مرسل از قتادة<ref> طبرى صاحب جامع البیان.</ref> و همچنین از طریق مرسل از ابن سیرین<ref> تفسیر ابن المنذر.</ref> روایت و نقل شده که پیامبر حفصه را طلاق گفته بود سپس این آیه نازل گردید و به [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله توصیه کرده بودند که به حفصه رجوع نماید زیرا مى گفتند که او زنى است که [[نماز]] و [[روزه]] را زیاد مراعات میکند. | از طریق قتادة از انس<ref> تفسیر ابن ابى حاتم و کشف الاسرار.</ref> و نیز از طریق مرسل از قتادة<ref> طبرى صاحب جامع البیان.</ref> و همچنین از طریق مرسل از ابن سیرین<ref> تفسیر ابن المنذر.</ref> روایت و نقل شده که پیامبر حفصه را طلاق گفته بود سپس این آیه نازل گردید و به [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله توصیه کرده بودند که به حفصه رجوع نماید زیرا مى گفتند که او زنى است که [[نماز]] و [[روزه]] را زیاد مراعات میکند. | ||
سطر ۱۵: | سطر ۱۵: | ||
پیامبر فرمود: چنین طلاقى درست نیست و باید به او مراجعه کند و هر وقتى که از حیض پاک شود، در صورتى که بخواهد مى تواند طلاق گوید.<ref> تفسیر کشف الاسرار.</ref> | پیامبر فرمود: چنین طلاقى درست نیست و باید به او مراجعه کند و هر وقتى که از حیض پاک شود، در صورتى که بخواهد مى تواند طلاق گوید.<ref> تفسیر کشف الاسرار.</ref> | ||
− | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
− | <references /> | + | <references/> |
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
+ | ==منابع== | ||
* قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | * قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | ||
+ | * محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 817. | ||
− | + | ==پیوندها== | |
− | + | * [[سوره طلاق]] | |
− | + | * [[سوره طلاق/متن و ترجمه سوره]] | |
− | |||
− | *[[سوره طلاق ]] | ||
− | |||
− | *[[سوره طلاق /متن و ترجمه سوره | ||
− | |||
− | |||
+ | [[رده:آیات سوره طلاق]] | ||
[[رده:آیات دارای شان نزول]] | [[رده:آیات دارای شان نزول]] |
نسخهٔ ۴ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۹:۴۶
متن آیه
ترجمه
ای پیامبر، اگر زنان را طلاق می دهید به وقت عده طلاقشان دهید و شمار عده را نگه دارید و از خدای یکتا پروردگارتان بترسید و آنان را از خانه هایشان بیرون مکنید و از خانه بیرون نروند مگر آن که به آشکارا مرتکب کاری زشت شوند. این ها احکام خداوند است و هر که از آن تجاوز کند به خود ستم کرده است. تو چه دانی، شاید خدا از این پس امری تازه پدید آورد.
نزول
از طریق قتادة از انس[۱] و نیز از طریق مرسل از قتادة[۲] و همچنین از طریق مرسل از ابن سیرین[۳] روایت و نقل شده که پیامبر حفصه را طلاق گفته بود سپس این آیه نازل گردید و به رسول خدا صلى الله علیه و آله توصیه کرده بودند که به حفصه رجوع نماید زیرا مى گفتند که او زنى است که نماز و روزه را زیاد مراعات میکند.
و نیز مقاتل گوید: که این آیه درباره زنان عبدالله بن عمرو بن العاص و طفیل بن الحرث و عمرو بن سعید بن العاص نازل شده است.[۴] سدى گوید: درباره عبدالله بن عمر نازل شده زیرا در زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله زن خویش را که حائض بود، در حال حیض طلاق گفته بود سپس از پدرش سؤال کرد و پدرش به رسول خدا صلی الله علیه و آله مراجعه نموده بود.
پیامبر فرمود: چنین طلاقى درست نیست و باید به او مراجعه کند و هر وقتى که از حیض پاک شود، در صورتى که بخواهد مى تواند طلاق گوید.[۵]
پانویس
منابع
- قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 817.