آیه ۸ زمر: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '=== متن آیه === {{قرآن در قاب|وَإِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِیب...' ایجاد کرد)
 
سطر ۱: سطر ۱:
=== متن آیه ===
+
==متن آیه==
  
{{قرآن در قاب|وَإِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِیبًا إِلَیْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسِیَ مَا كَانَ یَدْعُو إِلَیْهِ مِن قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَندَادًا لِّیُضِلَّ عَن سَبِیلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِیلًا إِنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ |سوره=39|آیه=8}}
+
{{قرآن در قاب|«وَإِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِیبًا إِلَیْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسِیَ مَا كَانَ یَدْعُو إِلَیْهِ مِن قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَندَادًا لِّیُضِلَّ عَن سَبِیلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِیلًا إِنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ».|سوره=39|آیه=8}}
  
=== ترجمه ===
+
==ترجمه==
  
چون به آدمی گزندی برسد، به پروردگارش روی می آورد و او را می خواند، آنگاه چون به او نعمتی بخشد، همه آن دعاها را که پیش از این کرده بوداز یاد می برد و برای خدا همتایانی قرار می دهد تا مردم را از طریق او گمراه کنند بگو: اندکی از کفرت بهره مند شو، که تو از دوزخیان خواهی بود
+
چون به آدمی گزندی برسد به پروردگارش روی می آورد و او را می خواند، آنگاه چون به او نعمتی بخشد، همه آن دعاها را که پیش از این کرده بود از یاد می برد و برای خدا همتایانی قرار می دهد تا مردم را از طریق او گمراه کنند. بگو: اندکی از کفرت بهره مند شو که تو از دوزخیان خواهی بود.
  
=== شأن نزول ===
+
==نزول==
  
 
محمد بن یعقوب کلینى بعد از چهار واسطه از عمار الساباطى نقل کند که گوید از [[امام صادق]] علیه‌السلام شنیدم که می‌فرمود این آیه درباره ابوالفصیل نازل شده که پیامبر را ساحر می‌خواند و وقتى که بدى و ناگوارى به وى رخ می‌داد به حال [[توبه]] به سوى خداوند روى مى آورد و هنگامى که در خوشى و کامروائى قرار می‌گرفت توبه و انابه را فراموش می‌نمود و سحر و جادو را به [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله نسبت می‌داد.<ref> البرهان فی تفسیر القرآن.</ref>
 
محمد بن یعقوب کلینى بعد از چهار واسطه از عمار الساباطى نقل کند که گوید از [[امام صادق]] علیه‌السلام شنیدم که می‌فرمود این آیه درباره ابوالفصیل نازل شده که پیامبر را ساحر می‌خواند و وقتى که بدى و ناگوارى به وى رخ می‌داد به حال [[توبه]] به سوى خداوند روى مى آورد و هنگامى که در خوشى و کامروائى قرار می‌گرفت توبه و انابه را فراموش می‌نمود و سحر و جادو را به [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله نسبت می‌داد.<ref> البرهان فی تفسیر القرآن.</ref>
  
==پانویس ==
+
==پانویس==
<references />
+
<references/>
===
 
 
 
 
 
=== منابع ===
 
  
 +
==منابع==
 
* قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
 
* قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
 +
* محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 673.
  
* محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه ، ص 673
+
==پیوندها==
 
+
* [[سوره زمر]]
=== پیوندها ===
+
* [[سوره زمر/متن و ترجمه سوره]]
 
 
*[[سوره زمر ]]
 
 
 
*[[سوره زمر /متن و ترجمه سوره]]
 
 
 
[[رده:آیات سوره زمر ]]
 
  
 +
[[رده:آیات سوره زمر]]
 
[[رده:آیات دارای شان نزول]]
 
[[رده:آیات دارای شان نزول]]

نسخهٔ ‏۲ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۴:۵۲

متن آیه

مشاهده آیه در سوره

«وَإِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِیبًا إِلَیْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسِیَ مَا كَانَ یَدْعُو إِلَیْهِ مِن قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَندَادًا لِّیُضِلَّ عَن سَبِیلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِیلًا إِنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ».

مشاهده آیه در سوره


ترجمه

چون به آدمی گزندی برسد به پروردگارش روی می آورد و او را می خواند، آنگاه چون به او نعمتی بخشد، همه آن دعاها را که پیش از این کرده بود از یاد می برد و برای خدا همتایانی قرار می دهد تا مردم را از طریق او گمراه کنند. بگو: اندکی از کفرت بهره مند شو که تو از دوزخیان خواهی بود.

نزول

محمد بن یعقوب کلینى بعد از چهار واسطه از عمار الساباطى نقل کند که گوید از امام صادق علیه‌السلام شنیدم که می‌فرمود این آیه درباره ابوالفصیل نازل شده که پیامبر را ساحر می‌خواند و وقتى که بدى و ناگوارى به وى رخ می‌داد به حال توبه به سوى خداوند روى مى آورد و هنگامى که در خوشى و کامروائى قرار می‌گرفت توبه و انابه را فراموش می‌نمود و سحر و جادو را به رسول خدا صلى الله علیه و آله نسبت می‌داد.[۱]

پانویس

  1. البرهان فی تفسیر القرآن.

منابع

پیوندها

مسابقه از خطبه ۱۱۱ نهج البلاغه