آیه 49 حجر: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (صفحهای جدید حاوی '=== متن آیه === {{قرآن در قاب|نَبِّىءْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِیم...' ایجاد کرد) |
|||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | + | ==متن آیه== | |
− | {{قرآن در قاب| | + | {{قرآن در قاب|«نَبِّىءْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِیمُ».|سوره=15|آیه=49}} |
− | + | ==ترجمه== | |
− | به بندگانم خبر ده که من آمرزنده و مهربانم | + | به بندگانم خبر ده که من آمرزنده و مهربانم. |
− | == | + | ==نزول== |
− | + | '''شأن نزول آیات 49 و 50:''' | |
− | + | عبدالله بن زبیر گوید: [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله و سلم بر عده اى از اصحاب گذشت در حالى که آنها مى خندیدند، فرمود: آیا شما مى خندید در حالتى که [[بهشت]] و [[جهنم]] در مقابل شما است؟ سپس این آیات نازل گردید.<ref>طبرانى.</ref> | |
− | + | و نیز مردى از اصحاب [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله گوید: پیامبر بر ما وارد گردید در حالتى که مى خندیدیم، فرمود: نبینم شما را که مى خندید سپس برگشت. پس از اندکى دوباره به طرف ما آمد و فرمود: موقعى که از نزد شما برگشتم چند قدمى نرفته بودم که [[جبرئیل]] آمد و به من گفت: یا محمد خداوند میفرماید چرا بندگان ما را مأیوس میکنى؟ سپس این آیات را نازل کرد.<ref>تفسیر ابن مردویه.</ref> | |
− | < | ||
− | |||
+ | ==پانویس== | ||
+ | <references/> | ||
− | + | ==منابع== | |
− | |||
* قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | * قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | ||
+ | * محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 474. | ||
− | + | ==پیوندها== | |
− | + | * [[سوره حجر]] | |
− | + | * [[سوره حجر/متن و ترجمه سوره]] | |
− | |||
− | *[[سوره حجر ]] | ||
− | |||
− | *[[سوره حجر /متن و ترجمه سوره | ||
− | |||
− | |||
+ | [[رده:آیات سوره حجر]] | ||
[[رده:آیات دارای شان نزول]] | [[رده:آیات دارای شان نزول]] |
نسخهٔ ۲۹ نوامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۶:۰۱
متن آیه
ترجمه
به بندگانم خبر ده که من آمرزنده و مهربانم.
نزول
شأن نزول آیات 49 و 50:
عبدالله بن زبیر گوید: رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم بر عده اى از اصحاب گذشت در حالى که آنها مى خندیدند، فرمود: آیا شما مى خندید در حالتى که بهشت و جهنم در مقابل شما است؟ سپس این آیات نازل گردید.[۱]
و نیز مردى از اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله گوید: پیامبر بر ما وارد گردید در حالتى که مى خندیدیم، فرمود: نبینم شما را که مى خندید سپس برگشت. پس از اندکى دوباره به طرف ما آمد و فرمود: موقعى که از نزد شما برگشتم چند قدمى نرفته بودم که جبرئیل آمد و به من گفت: یا محمد خداوند میفرماید چرا بندگان ما را مأیوس میکنى؟ سپس این آیات را نازل کرد.[۲]
پانویس
منابع
- قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 474.