زباله: تفاوت بین نسخه‌ها
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{مدخل دائره المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}} | {{مدخل دائره المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}} | ||
| − | به معناى محلى است كه آب را در خود نگه مى‌دارد، محل پر آب. روستايى آباد و مسكونى بوده كه طوايفى از بنى اسد در آنجا مى‌زيستند. در همين منزلگاه بود كه امام، خبر شهادت | + | به معناى محلى است كه آب را در خود نگه مى‌دارد، محل پر آب. روستايى آباد و مسكونى بوده كه طوايفى از بنى اسد در آنجا مى‌زيستند. در همين منزلگاه بود كه امام، خبر شهادت «[[عبدالله بن يقطر]]» را شنيد. |
| − | او فرستاده [[سیدالشهدا]] علیه السلام به سوى كوفيان و حضرت مسلم بود كه همزمان با شهادت مسلم و | + | او فرستاده [[سیدالشهدا]] علیه السلام به سوى كوفيان و حضرت مسلم بود كه همزمان با شهادت [[مسلم بن عقیل|مسلم]] و [[هانی بن عروه|هانى]]، شهيد شد. در آن محل قلعه و مسجدى مربوط به بنى اسد بود. محل به نام زباله بنت مسعر شهرت يافته است.<ref>مقتل الحسين، مقرم، ص 213، الحسين في طريقه الى الشهادة، ص 87.</ref> |
| − | در همانجا نيز، خبر شهادت قيس بن مسهر (پيك اعزامى خود به كوفه) را شنيد. آنگاه اوضاع كوفه را براى همراهان تشريح كرد و از بى وفايى و سست عهدى كوفيان گفت، سپس بيعت خويش را از همراهان برداشت و فرمود: هر كس مى‌خواهد، برگردد. پيروانمان ما را خوار ساختند. | + | در همانجا نيز، خبر شهادت [[قيس بن مسهر]] (پيك اعزامى خود به كوفه) را شنيد. آنگاه اوضاع كوفه را براى همراهان تشريح كرد و از بى وفايى و سست عهدى كوفيان گفت، سپس بيعت خويش را از همراهان برداشت و فرمود: هر كس مى‌خواهد، برگردد. پيروانمان ما را خوار ساختند. |
به گفته برخى مورخان جمعى از آن لحظه به بعد از چپ و راست متفرق شدند. صبح فردا به يارانش فرمود تا آب همراه بردارند و راه را به سوى كوفه ادامه دهند. | به گفته برخى مورخان جمعى از آن لحظه به بعد از چپ و راست متفرق شدند. صبح فردا به يارانش فرمود تا آب همراه بردارند و راه را به سوى كوفه ادامه دهند. | ||
| سطر ۱۴: | سطر ۱۴: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف. | جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف. | ||
| + | |||
| + | [[رده:منزلگاه های قافله کربلا]] | ||
نسخهٔ ۱۷ نوامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۵:۰۲
به معناى محلى است كه آب را در خود نگه مى‌دارد، محل پر آب. روستايى آباد و مسكونى بوده كه طوايفى از بنى اسد در آنجا مى‌زيستند. در همين منزلگاه بود كه امام، خبر شهادت «عبدالله بن يقطر» را شنيد.
او فرستاده سیدالشهدا علیه السلام به سوى كوفيان و حضرت مسلم بود كه همزمان با شهادت مسلم و هانى، شهيد شد. در آن محل قلعه و مسجدى مربوط به بنى اسد بود. محل به نام زباله بنت مسعر شهرت يافته است.[۱]
در همانجا نيز، خبر شهادت قيس بن مسهر (پيك اعزامى خود به كوفه) را شنيد. آنگاه اوضاع كوفه را براى همراهان تشريح كرد و از بى وفايى و سست عهدى كوفيان گفت، سپس بيعت خويش را از همراهان برداشت و فرمود: هر كس مى‌خواهد، برگردد. پيروانمان ما را خوار ساختند.
به گفته برخى مورخان جمعى از آن لحظه به بعد از چپ و راست متفرق شدند. صبح فردا به يارانش فرمود تا آب همراه بردارند و راه را به سوى كوفه ادامه دهند.
پانویس
- ↑ مقتل الحسين، مقرم، ص 213، الحسين في طريقه الى الشهادة، ص 87.
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
