ولیالله مدرس بابلی: تفاوت بین نسخهها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | '''«آيتالله شيخ ولیالله مدرس بابلی»''' (۱۳۷۴-۱۲۹۷ ق)، فقیه مجتهد و عالم ربانی [[شیعه]] در قرن ۱۴ قمری و از شاگردان [[آخوند خراسانی]] و [[سید محمدکاظم طباطبایی یزدی|سيد محمدكاظم يزدی]] بود. مدرس بابلی در رأس علما و مراجع مازندران قرار داشت و از مدرسان معروف آن سامان و مسئول توليت [[وقف|موقوفات]] بابل و اموال [[مسجد|مساجد]] آن شهر بود. | |
| − | مدرس [[ | + | {{شناسنامه عالم |
| + | ||نام کامل = ولیالله مدرس بابلی | ||
| + | ||تصویر= | ||
| + | ||زادروز = ۱۲۹۷ قمری | ||
| + | |زادگاه = بابل | ||
| + | |وفات = ۱۳۷۴ قمری | ||
| + | |مدفن = بابل | ||
| + | |اساتید = [[سید محمدکاظم طباطبایی یزدی|سيد محمدكاظم يزدی]]، [[آخوند خراسانی|ملا محمدكاظم خراسانی]]، [[میرزا محمدتقی شیرازی]]،... | ||
| + | |شاگردان = | ||
| + | |آثار = شرح رياض المسائل، رساله در معراج پیامبر اكرم، احوالات امام صادق علیهالسلام، مواعظ و نصايح، عشق به اهل بيت علیهمالسلام،... | ||
| + | }} | ||
| + | ==ولادت== | ||
| + | شيخ ولیالله مدرس بابلی در دهم [[جمادی الاولی]] ۱۲۹۷ قمری در یکی از روستاهای بابُل مازندران پا به عرصه گيتی گذاشت و پدر بزرگوارش حاج شيخ حسين بهنميری (متوفی ۱۳۲۹) از علمای يگانه دوران بوده است. | ||
| − | + | پدرش که در زمان تولد او در [[عتبات عالیات]] بسر میبرد، شبی در عالم خواب حضرت [[اميرالمؤمنين]] (ع) را ديد كه به وی گفت: ای شيخ حسين خداوند به تو پسری عنايت میكند نامش را «ولیالله» بگذار. از خواب بيدار میشود و نامهای برای بستگان خود نوشته و سفارش میكند اگر خداوند مولودی به من عطا فرمود نام وی را «ولیالله» بگذاريد. بعد از چندی كه خود به بابل مراجعت كرد و چشمانش به ديدن فرزندش روشن شد، او را در دامان خود بخوبی تربيت كرد و علوم دينی را به وی تعليم داد. | |
| − | == | + | ==تحصیل و استادان== |
| − | سايت شعائر | + | شيخ ولیالله بابلی علوم مقدماتی را در محضر پدر گرانقدر و ساير علمای شهر چون مرحوم شريعتمدار، مرحوم شيخ نصرالله جويباری، مرحوم شيخ عبدالحسين ابو فاضلی و مرحوم شيخ اسماعيل بن حداد كه هر يک از اعاظم و بزرگان بابل بودند، فرا گرفت. بعد از دو سال اقامت در [[تهران]]، كتابهای خود را فروخت و پياده عازم [[كربلا]] شد واز علما و بزرگان وقت با كمال جديت به استفاده علمی پرداخت و مدتی هم از محضر آقا شيخ غلامحسين مرندی و آقا سيد عبدالله كشميری و عالم كامل حاج شيخ محمدحسين بن شيخ زينالعابدين مازندرانی كسب فيض كرد. |
| − | [[رده:علمای قرن چهاردهم]] | + | |
| + | بعد از دو سال به قصد استفاده از فقيه محقق آيتالله [[میرزا محمدتقی شیرازی]] به [[سامرا]] رفت و در درس خارج آن عالم فرزانه حاضر شد. بعد از دو سال به [[نجف]] اشرف عازم شد و مدت نه سال از دريای فضل و علم آيتالله [[سید محمدکاظم طباطبایی یزدی]] صاحب «[[عروة الوثقی]]» و علامه محقق آخوند [[آخوند خراسانی|ملا محمدكاظم خراسانی]] بهرههای وافری برد و به مقام شامخ [[اجتهاد]] نائل آمد. | ||
| + | |||
| + | ==آثار و تألیفات== | ||
| + | از شيخ ولیالله مدرس تأليفاتی باقی مانده است، از جمله: | ||
| + | *شرح بر «[[ریاض المسائل (کتاب)|رياض المسائل]]» تا مسائل وضو، | ||
| + | *رساله بزرگی در [[معراج]] [[پیامبر اكرم]] صلی الله علیه وآله، | ||
| + | *احوالات [[امام صادق]] علیهالسلام، | ||
| + | *مواعظ و نصايح (دو جلد)، | ||
| + | *تعليقات و تقريرات در [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]]، | ||
| + | *عشق به [[اهل بيت]] علیهمالسلام. | ||
| + | |||
| + | ==فعالیتهای اجتماعی== | ||
| + | پس از رحلت والد ماجدش، مردم با نامههای مكرر از استاد گرانقدرش [[سید محمدکاظم طباطبایی یزدی|سيد محمدكاظم يزدی]] خواستار مراجعت ايشان به بابل شدند و آن بزرگوار نيز به امر استاد در سال ۱۳۳۰ ق. عازم وطن شد و در بابل از سوی اهالی شهر مورد استقبال شايانی قرار گرفت و در منزل پدری خود كه در محله «نقيب كلا» واقع بود سكنی گزيد و به اقامه وظائف شرعيه پرداخت و در [[مسجد]] زرگر محله و مسجد نقيب كلا اقامه [[نماز جماعت]] كرد. | ||
| + | |||
| + | ايشان در ميان اقران و امثال خود به فضل و فقاهت مشهور بود و [[شیخ کبیر مازندرانی]] (۱۳۴۵-۱۲۴۰ ق) مراتب علمی وی را اعتراف داشته و بر كثيری از دانشمندان و علمای بابل ترجيح میداد. | ||
| + | |||
| + | بعد از فوت مرحوم شيخ کبير، شيخ ولیالله مدرس بابلی در رأس علما و مراجع مازندران بود و در مدرسه مباركه صدر، بر كرسی تدريس تكيه زده و شاگردان زيادی از چشمه جوشان علمی و اخلاقی او بهرهمند شدند. | ||
| + | |||
| + | مدرس بابلی بعد از شيخ کبير، مسئول توليت [[وقف|موقوفات]] بابل و اموال مساجد آن شهر بود، اما اوقاف طاغوتی، اين حق قانونی او را که به طريق صواب مصرف می شد، به اجبار از دست او گرفتند و به دلخواه خود به بيراهه مصرف نمودند و معظم له از اين موضوع خيلی نگران بود. | ||
| + | ==وفات== | ||
| + | آيتالله شيخ ولیالله مدرس بابلی، در اواخر عمر به منظور [[صله رحم]] و تفقد از خويشاندان به «بهنمير» كه وطن اصلی اجداد وی است رهسپار شد و در همانجا در پنجم [[ربيع الثانی]] سال ۱۳۷۴ قمری (۱۳۳۳ شمسی) مبتلا به سكته و در حين انتقال به بابل به رحمت الهی پيوست. عموم طبقات از جمله علما و روحانيون پیکرش را با كمال احترام در بابل [[تشییع جنازه|تشييع]] کردند و در منزلش به خاک سپردند. | ||
| + | |||
| + | مؤلف «گنجينه دانشمندان» از آن بزرگوار چنين ياد میكند: «به خدا سوگند عالمی فاضل، مجتهدی صابر و متواضع و تقیّ و پاک سرشت و متبحر بود و اكثراً ذكر الهی میگفت و بر [[زيارت عاشورا]] مداوم بود و سوگند بخدا كه اخلاقی نيكو و كرامت نفس و مناعت طبع داشت و متهجد بود و بيش از هشتاد سال با همين اوصاف زندگی كرد». | ||
| + | |||
| + | ==منابع== | ||
| + | *[https://mazandaran.iqna.ir/fa/news/1555269/%D9%81%D8%B1%D8%A7%D8%B2%DB%8C-%D8%A8%D8%B1-%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D8%A2%D9%8A%D8%AA%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%B4%D9%8A%D8%AE-%D9%88%D9%84%DB%8C%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D9%85%D8%AF%D8%B1%D8%B3-%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84%DB%8C "فرازی بر زندگی آيتالله شيخ ولیالله مدرس بابلی"، خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا)]. | ||
| + | *"مدرس بابلی"، سايت شعائر. | ||
| + | [[رده:علمای قرن چهاردهم]][[رده:علماء شیعه]][[رده:فقیهان]] | ||
نسخهٔ ۱۰ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۱۴
«آيتالله شيخ ولیالله مدرس بابلی» (۱۳۷۴-۱۲۹۷ ق)، فقیه مجتهد و عالم ربانی شیعه در قرن ۱۴ قمری و از شاگردان آخوند خراسانی و سيد محمدكاظم يزدی بود. مدرس بابلی در رأس علما و مراجع مازندران قرار داشت و از مدرسان معروف آن سامان و مسئول توليت موقوفات بابل و اموال مساجد آن شهر بود.
| نام کامل | ولیالله مدرس بابلی |
| زادروز | ۱۲۹۷ قمری |
| زادگاه | بابل |
| وفات | ۱۳۷۴ قمری |
| مدفن | بابل |
|
| |
| اساتید |
سيد محمدكاظم يزدی، ملا محمدكاظم خراسانی، میرزا محمدتقی شیرازی،... |
|
| |
| آثار |
شرح رياض المسائل، رساله در معراج پیامبر اكرم، احوالات امام صادق علیهالسلام، مواعظ و نصايح، عشق به اهل بيت علیهمالسلام،... |
ولادت
شيخ ولیالله مدرس بابلی در دهم جمادی الاولی ۱۲۹۷ قمری در یکی از روستاهای بابُل مازندران پا به عرصه گيتی گذاشت و پدر بزرگوارش حاج شيخ حسين بهنميری (متوفی ۱۳۲۹) از علمای يگانه دوران بوده است.
پدرش که در زمان تولد او در عتبات عالیات بسر میبرد، شبی در عالم خواب حضرت اميرالمؤمنين (ع) را ديد كه به وی گفت: ای شيخ حسين خداوند به تو پسری عنايت میكند نامش را «ولیالله» بگذار. از خواب بيدار میشود و نامهای برای بستگان خود نوشته و سفارش میكند اگر خداوند مولودی به من عطا فرمود نام وی را «ولیالله» بگذاريد. بعد از چندی كه خود به بابل مراجعت كرد و چشمانش به ديدن فرزندش روشن شد، او را در دامان خود بخوبی تربيت كرد و علوم دينی را به وی تعليم داد.
تحصیل و استادان
شيخ ولیالله بابلی علوم مقدماتی را در محضر پدر گرانقدر و ساير علمای شهر چون مرحوم شريعتمدار، مرحوم شيخ نصرالله جويباری، مرحوم شيخ عبدالحسين ابو فاضلی و مرحوم شيخ اسماعيل بن حداد كه هر يک از اعاظم و بزرگان بابل بودند، فرا گرفت. بعد از دو سال اقامت در تهران، كتابهای خود را فروخت و پياده عازم كربلا شد واز علما و بزرگان وقت با كمال جديت به استفاده علمی پرداخت و مدتی هم از محضر آقا شيخ غلامحسين مرندی و آقا سيد عبدالله كشميری و عالم كامل حاج شيخ محمدحسين بن شيخ زينالعابدين مازندرانی كسب فيض كرد.
بعد از دو سال به قصد استفاده از فقيه محقق آيتالله میرزا محمدتقی شیرازی به سامرا رفت و در درس خارج آن عالم فرزانه حاضر شد. بعد از دو سال به نجف اشرف عازم شد و مدت نه سال از دريای فضل و علم آيتالله سید محمدکاظم طباطبایی یزدی صاحب «عروة الوثقی» و علامه محقق آخوند ملا محمدكاظم خراسانی بهرههای وافری برد و به مقام شامخ اجتهاد نائل آمد.
آثار و تألیفات
از شيخ ولیالله مدرس تأليفاتی باقی مانده است، از جمله:
- شرح بر «رياض المسائل» تا مسائل وضو،
- رساله بزرگی در معراج پیامبر اكرم صلی الله علیه وآله،
- احوالات امام صادق علیهالسلام،
- مواعظ و نصايح (دو جلد)،
- تعليقات و تقريرات در فقه و اصول،
- عشق به اهل بيت علیهمالسلام.
فعالیتهای اجتماعی
پس از رحلت والد ماجدش، مردم با نامههای مكرر از استاد گرانقدرش سيد محمدكاظم يزدی خواستار مراجعت ايشان به بابل شدند و آن بزرگوار نيز به امر استاد در سال ۱۳۳۰ ق. عازم وطن شد و در بابل از سوی اهالی شهر مورد استقبال شايانی قرار گرفت و در منزل پدری خود كه در محله «نقيب كلا» واقع بود سكنی گزيد و به اقامه وظائف شرعيه پرداخت و در مسجد زرگر محله و مسجد نقيب كلا اقامه نماز جماعت كرد.
ايشان در ميان اقران و امثال خود به فضل و فقاهت مشهور بود و شیخ کبیر مازندرانی (۱۳۴۵-۱۲۴۰ ق) مراتب علمی وی را اعتراف داشته و بر كثيری از دانشمندان و علمای بابل ترجيح میداد.
بعد از فوت مرحوم شيخ کبير، شيخ ولیالله مدرس بابلی در رأس علما و مراجع مازندران بود و در مدرسه مباركه صدر، بر كرسی تدريس تكيه زده و شاگردان زيادی از چشمه جوشان علمی و اخلاقی او بهرهمند شدند.
مدرس بابلی بعد از شيخ کبير، مسئول توليت موقوفات بابل و اموال مساجد آن شهر بود، اما اوقاف طاغوتی، اين حق قانونی او را که به طريق صواب مصرف می شد، به اجبار از دست او گرفتند و به دلخواه خود به بيراهه مصرف نمودند و معظم له از اين موضوع خيلی نگران بود.
وفات
آيتالله شيخ ولیالله مدرس بابلی، در اواخر عمر به منظور صله رحم و تفقد از خويشاندان به «بهنمير» كه وطن اصلی اجداد وی است رهسپار شد و در همانجا در پنجم ربيع الثانی سال ۱۳۷۴ قمری (۱۳۳۳ شمسی) مبتلا به سكته و در حين انتقال به بابل به رحمت الهی پيوست. عموم طبقات از جمله علما و روحانيون پیکرش را با كمال احترام در بابل تشييع کردند و در منزلش به خاک سپردند.
مؤلف «گنجينه دانشمندان» از آن بزرگوار چنين ياد میكند: «به خدا سوگند عالمی فاضل، مجتهدی صابر و متواضع و تقیّ و پاک سرشت و متبحر بود و اكثراً ذكر الهی میگفت و بر زيارت عاشورا مداوم بود و سوگند بخدا كه اخلاقی نيكو و كرامت نفس و مناعت طبع داشت و متهجد بود و بيش از هشتاد سال با همين اوصاف زندگی كرد».
منابع
- "فرازی بر زندگی آيتالله شيخ ولیالله مدرس بابلی"، خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا).
- "مدرس بابلی"، سايت شعائر.
