امامزاده آقا علی عباس: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۹: | سطر ۹: | ||
}} | }} | ||
| − | + | آستان مقدس امامزاده آقا علی‌عباس و شاهزاده محمد (علیهماالسلام) -از فرزندان [[امام موسی کاظم علیه السلام|امام کاظم]] علیه‌السلام-، در منطقه کویری بادرود در ۳۸ کیلومتری شمال شهر نطنز واقع شده است. | |
| − | + | == زندگی‌نامه == | |
| + | امامزاده آقا علی‌عباس و شاهزاده محمد علیهماالسلام، پس از مهاجرت برادرشان [[امام رضا]] علیه السلام از [[مدینه]] به طوس در سال ۲۰۱ هجری، به همراهی جمعی از [[سادات]] هاشمی و محبان [[اهل البیت|اهل بیت]] علیهم‌السلام از مدینه راهی طوس شدند. | ||
| − | او حرکت آنان را به طرف طوس صلاح ندانست؛ ناچار آنان و همراهان در کاشان و حوالی آن ماندند و بعد به طرف بادافشان که امروز بادرود نام گرفته روانه شدند. حاکم این نواحی هم به حضور آنان رسید و احترام لازم را معمول داشت، اما وقتی روز چهارشنبه، هفتم [[ربیع الاول]] یعنی هشت روز بعد از [[شهادت امام رضا علیه السلام|شهادت امام رضا]] علیه السلام خبر این حادثه به گوش آنان رسید، آنان لباس سیاه پوشیدند و تا مدت چهل روز به عزاداری مشغول شدند. | + | افراد این کاروان عظیم در حوالی کویر مرکزی [[ایران]]، به جهاتی متفرق گشتند و هر دسته و گروه به سویی روان شدند؛ عده ای به همراه [[احمد بن موسی بن جعفر|احمد بن موسی]] (شاهچراغ) به سمت [[شیراز]] و جمعی به ری و حوالی آن و عده ای به منطقه کاشان روی آوردند. این بزرگواران (علی‌عباس و محمد) با همراهان خود به کاشان وارد شدند و مورد استقبال حاکم وقت (عبدالجبار طبرسی) قرار گرفتند و آن‌ها را هفده شبانه‌روز در خانه خود میهمان نمود. او حرکت آنان را به طرف طوس صلاح ندانست؛ ناچار آنان و همراهان در کاشان و حوالی آن ماندند و بعد به طرف بادافشان -که امروز بادرود نام گرفته- روانه شدند. حاکم این نواحی هم به حضور آنان رسید و احترام لازم را معمول داشت، اما وقتی روز چهارشنبه، هفتم [[ربیع الاول]] یعنی هشت روز بعد از [[شهادت امام رضا علیه السلام|شهادت امام رضا]] علیه السلام خبر این حادثه به گوش آنان رسید، آنان لباس سیاه پوشیدند و تا مدت چهل روز به عزاداری مشغول شدند. سپس قصد عزیمت به وطن نمودند، ولی جاسوسان حکومت، خبر حرکت آنان و همراهان را به عنوان یک حرکت انتقام‌جویانه و درگیری با [[مأمون]] به گوش او رساندند و مأمون هم دستور داد ماموران حکومت آنان را سرکوب نمایند. |
| − | + | طبق نقل قولها، روز چهاردهم [[ماه جمادی الاول|جمادی الاولی]] سال ۲۰۳ هجری، امامزادگان از بادافشان در حال كوچ بودند كه لشكر مأمون رسیده و پس از محاصره، آب و نان را از ایشان و اصحابشان منع كرده است. پس از گذشت چندین روز اصحاب آن دو بزرگوار، یک به یک به [[شهادت در راه خدا|شهادت]] رسیدند. آن دو بزرگوار در نیمه شب به قصد فرار از بادافشان بیرون آمده تا بلكه بتوانند خود را از شرّ لشكر مأمون نجات بدهند و به وطن خود باز گردند. پس از طی مقداری از راه، در محلی گم شدند و پس از طلوع صبح، خود را پشت حصار قلعه بادافشان دیدند. در این لحظه بود كه این دو بزرگوار فرمودند: «انا لله و انا الیه راجعون». آنان سرانجام پس از دفاع و مقاومت فراوان، توسط لشکر مأمون به شهادت رسیدند. بدن‌های مقدس این شهیدان چند روزی روی زمین قرار داشت و مردم منطقه از بیم سپاه دشمن جرأت نمی‌کردند به بدن‌های شهیدان نزدیک شوند. تا این که زنان روستای خالدآباد، شهامت به خرج داده برای [[خاکسپاری|تجهیز]] و دفن شهیدان اقدام نمودند، بعد مردان به یاری زنان شتافتند و آن دو بزرگوار را در جوار هم به خاک سپردند. | |
| − | |||
| − | بدن‌های مقدس این شهیدان | ||
شیخ محمدحسن مولوی قندهاری (که شهید [[سید عبدالحسین دستغیب|آیت الله دستغیب]] در کتاب «داستان‌های شگفت»، کرامات و حکایات مختلفی از او نقل کرده است) درباره مقام آقا علی عباس می گوید: «منزلت آقا علی عباس علیه السلام در این منطقه مانند منزلت سید محمد علیه السلام<ref>سید محمد فرزند [[امام هادی]] علیه السلام است که مرقدش در نزدیکی شهر [[سامرا]] در کشور عراق قرار دارد. مزارش مشهور به جلالت شان و بروز کرامات معروف است.</ref> است در [[عراق]]». | شیخ محمدحسن مولوی قندهاری (که شهید [[سید عبدالحسین دستغیب|آیت الله دستغیب]] در کتاب «داستان‌های شگفت»، کرامات و حکایات مختلفی از او نقل کرده است) درباره مقام آقا علی عباس می گوید: «منزلت آقا علی عباس علیه السلام در این منطقه مانند منزلت سید محمد علیه السلام<ref>سید محمد فرزند [[امام هادی]] علیه السلام است که مرقدش در نزدیکی شهر [[سامرا]] در کشور عراق قرار دارد. مزارش مشهور به جلالت شان و بروز کرامات معروف است.</ref> است در [[عراق]]». | ||
| − | |||
| − | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | *تذکره امامزاده آقا | + | |
| − | *فرزندان موسی بن جعفر و تذکره آقا | + | *تذکره امامزاده آقا علی‌عباس، آیت‌الله سید عزیزالله حسینی امامت کاشانی. |
| + | *فرزندان موسی بن جعفر و تذکره آقا علی‌عباس، احمد صادقی اردستانی. | ||
*ستارگان کویر، سعید رجبی. | *ستارگان کویر، سعید رجبی. | ||
| − | *[https://hajj.ir/fa/17448 "امامزاده آقا | + | *[https://hajj.ir/fa/17448 "امامزاده آقا علی‌عباس (ع) در کاشان"، حوزه نمایندگی ولی فقیه در امور حج و زیارت]. |
| + | |||
[[رده:امامزادگان]] | [[رده:امامزادگان]] | ||
[[رده:امامزاده های اصفهان]] | [[رده:امامزاده های اصفهان]] | ||
| + | <references /> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۱
| |
|
کشور |
ایران |
|
شهر |
اصفهان،نطنز،بادرود |
| |
| |
| مشاهده در نقشه | |
آستان مقدس امامزاده آقا علی‌عباس و شاهزاده محمد (علیهماالسلام) -از فرزندان امام کاظم علیه‌السلام-، در منطقه کویری بادرود در ۳۸ کیلومتری شمال شهر نطنز واقع شده است.
زندگی‌نامه
امامزاده آقا علی‌عباس و شاهزاده محمد علیهماالسلام، پس از مهاجرت برادرشان امام رضا علیه السلام از مدینه به طوس در سال ۲۰۱ هجری، به همراهی جمعی از سادات هاشمی و محبان اهل بیت علیهم‌السلام از مدینه راهی طوس شدند.
افراد این کاروان عظیم در حوالی کویر مرکزی ایران، به جهاتی متفرق گشتند و هر دسته و گروه به سویی روان شدند؛ عده ای به همراه احمد بن موسی (شاهچراغ) به سمت شیراز و جمعی به ری و حوالی آن و عده ای به منطقه کاشان روی آوردند. این بزرگواران (علی‌عباس و محمد) با همراهان خود به کاشان وارد شدند و مورد استقبال حاکم وقت (عبدالجبار طبرسی) قرار گرفتند و آن‌ها را هفده شبانه‌روز در خانه خود میهمان نمود. او حرکت آنان را به طرف طوس صلاح ندانست؛ ناچار آنان و همراهان در کاشان و حوالی آن ماندند و بعد به طرف بادافشان -که امروز بادرود نام گرفته- روانه شدند. حاکم این نواحی هم به حضور آنان رسید و احترام لازم را معمول داشت، اما وقتی روز چهارشنبه، هفتم ربیع الاول یعنی هشت روز بعد از شهادت امام رضا علیه السلام خبر این حادثه به گوش آنان رسید، آنان لباس سیاه پوشیدند و تا مدت چهل روز به عزاداری مشغول شدند. سپس قصد عزیمت به وطن نمودند، ولی جاسوسان حکومت، خبر حرکت آنان و همراهان را به عنوان یک حرکت انتقام‌جویانه و درگیری با مأمون به گوش او رساندند و مأمون هم دستور داد ماموران حکومت آنان را سرکوب نمایند.
طبق نقل قولها، روز چهاردهم جمادی الاولی سال ۲۰۳ هجری، امامزادگان از بادافشان در حال كوچ بودند كه لشكر مأمون رسیده و پس از محاصره، آب و نان را از ایشان و اصحابشان منع كرده است. پس از گذشت چندین روز اصحاب آن دو بزرگوار، یک به یک به شهادت رسیدند. آن دو بزرگوار در نیمه شب به قصد فرار از بادافشان بیرون آمده تا بلكه بتوانند خود را از شرّ لشكر مأمون نجات بدهند و به وطن خود باز گردند. پس از طی مقداری از راه، در محلی گم شدند و پس از طلوع صبح، خود را پشت حصار قلعه بادافشان دیدند. در این لحظه بود كه این دو بزرگوار فرمودند: «انا لله و انا الیه راجعون». آنان سرانجام پس از دفاع و مقاومت فراوان، توسط لشکر مأمون به شهادت رسیدند. بدن‌های مقدس این شهیدان چند روزی روی زمین قرار داشت و مردم منطقه از بیم سپاه دشمن جرأت نمی‌کردند به بدن‌های شهیدان نزدیک شوند. تا این که زنان روستای خالدآباد، شهامت به خرج داده برای تجهیز و دفن شهیدان اقدام نمودند، بعد مردان به یاری زنان شتافتند و آن دو بزرگوار را در جوار هم به خاک سپردند.
شیخ محمدحسن مولوی قندهاری (که شهید آیت الله دستغیب در کتاب «داستان‌های شگفت»، کرامات و حکایات مختلفی از او نقل کرده است) درباره مقام آقا علی عباس می گوید: «منزلت آقا علی عباس علیه السلام در این منطقه مانند منزلت سید محمد علیه السلام[۱] است در عراق».
پانویس
منابع
- تذکره امامزاده آقا علی‌عباس، آیت‌الله سید عزیزالله حسینی امامت کاشانی.
- فرزندان موسی بن جعفر و تذکره آقا علی‌عباس، احمد صادقی اردستانی.
- ستارگان کویر، سعید رجبی.
- "امامزاده آقا علی‌عباس (ع) در کاشان"، حوزه نمایندگی ولی فقیه در امور حج و زیارت.
