بشیریه: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | فرقه ای از | + | '''«بشیریه»''' فرقه ای از [[غلات|غُلاة]] [[شیعه]] و شاخه ای از فرقه [[واقفیه]] (شیعیان هفت امامی) و مفوضه هستند. آنان سلسله [[ائمه اطهار|امامان]] را به [[امام موسی کاظم علیه السلام|امام موسی بن جعفر]] علیه السلام پایان یافته می دانند و معتقدند که امام در زندان [[هارون الرشید]] زندانی نگردیده و در آنجا نمرده است، بلکه زنده و غایب است و روزی باز می گردد. بشیریه، آشکارا زندانی شدن امام کاظم علیه السلام و [[شهادت در راه خدا|شهادت]] آن حضرت را در زندان هارون انکار می کنند. این فرقه معتقدند که حضرت موسی بن جعفر علیه السلام، «امام قائم» و «مهدی موعود» است و سرانجام برای رهبری مردم و گستراندن [[عدل]] بر جهان بازمی گردد و [[رجعت]] می کند. |
| − | + | == پیدایش فرقه بشیریه == | |
| + | با شهادت حضرت موسی بن جعفر علیه السلام جریانی به نام [[واقفیه]] پدید آمد که منکر شهادت ایشان و امامت [[امام رضا]] علیه السلام بودند. این جریان مورد سوء استفاده منحرفین دیگر واقع شد. به عنوان نمونه فردی به نام محمد بن بشیر با اعتقاد به جریان واقفه با افکار و اندیشه های خود، جریانی غلوآمیز را در بین نشر داد که به «بشیریه» معروف است. | ||
| + | |||
| + | محمد بن بشیر از اهالی [[کوفه]] بود و به قبیله [[قبیله بنی اسد|بنی اسد]] منتسب می باشد.<ref>کشى، رجال الکشی، ص 303.</ref> چون او معتقد به اندیشه های باطل بود، از راههای غیر شرعی و غیر متعارف مانند شعبده، به گمراه نمودن مردم اقدام می کرد. وی با شعبده توانست جمعی از مردم را به کیش خود جذب کند. | ||
| + | |||
| + | محمد بن بشیر فرزندش سمیع را جانشین خود نمود و وی را واجب الاطاعة اعلام کرد. جانشینان سمیع را امام نمود تا اینکه امام غائب موسی بن جعفر علیه السلام ظهور کند. او تمام حقوق واجب مالی و غیره را برای این امامان تعیین نمود.<ref>کشى، رجال الکشی، ص 481.</ref> | ||
| + | |||
| + | == اعتقادات بشیریه == | ||
| + | مهمترین عقیده بشیریه که عامل ظهور، استقلال و تمایز آنها از دیگر فرق اسلامی نیز هست، عقیده آنها در باب [[امامت]] است. محمد بن بشیر و اصحابش دعاوی باطلی داشتند، از جمله: | ||
| + | |||
| + | * او شایع نموده بود که آن «موسی بن جعفر» که [[حجت]] خدا بر مردم است، این [[امام موسی کاظم علیه السلام|موسی بن جعفر بن محمد بن علی]] نیست.<ref>شیخ حر عاملى، وسائل الشیعة، ج 28،ص 217.</ref> علی بن حدید می گوید: شخصی این ادعای محمد بن بشیر را به موسی بن جعفر علیه السلام خبر داد و آن حضرت نیز او را سه مرتبه [[لعن]] و نفرین نمود.<ref>کشى، رجال الکشی، ص 482.</ref> | ||
| + | * او معتقد به [[واقفیه|وقف]] در مورد موسی بن جعفر علیه السلام شد و [[شهادت در راه خدا|شهادت]] ایشان را انکار نمود<ref>همان، ص480.</ref> و به [[مهدویت]] ایشان قائل شد و منتظر ظهور و خروج حضرت بود. معتقد بود که آن حضرت در بین مردم است و همه او را می دیدند ولی بعد از غیبت از ادراک مردم پنهان شد.<ref>علامه مجلسى، بحار الأنوار، ج37 ،ص 29.</ref> | ||
| + | * همچنین محمد بن بشیر معتقد به ربوبیت موسی بن جعفر علیه السلام شد و خود را پیامبر ایشان اعلام نمود.<ref>کشى، رجال الکشی، ص 482.</ref> | ||
| + | * قائل به غلو و تناسخ و اتحاد بودند.<ref>بحارالانوار، ج37، ص 15.</ref> | ||
| + | * امامت [[امام رضا]] علیه السلام و اولاد ایشان را انکار می نمودند و ایشان را به خاطر ادعای [[امامت]] کافر می دانست و قائلین به امامت علی بن موسی الرضا(ع) را کافر می شمارند و خون و اموال ایشان را مباح می دانستند و معتقد بودند که امام رضا علیه السلام نسبتی با موسی بن جعفر علیه السلام ندارد.<ref>کشى، رجال الکشی، ص 479.</ref> | ||
| + | * منکر تمام واجبات به جز [[نماز]] یومیه و [[روزه]] ماه مبارک [[رمضان]] هستند. و [[ازدواج|نکاح]] با محارم و لواط را جایز می دانند.<ref>همان.</ref> | ||
| + | |||
| + | == لعن محمد بن بشیر == | ||
| + | [[امام صادق]] و [[امام موسی بن جعفر]] علیهما السلام محمد بن بشیر را [[لعن]] نمودند.<ref>کشى، رجال الکشی، ص 481.</ref> | ||
| + | |||
| + | در بیانی دیگر او را دشنام دهنده به [[خدا]] و [[رسول الله]] و [[اهل بیت]] علیهم السلام معرفی نمودند.<ref>کشى، رجال الکشی، ص 482.</ref> [[امام رضا]] علیه السلام نیز فرمودند: محمد بن بشیر بر پدرم موسی بن جعفر علیه السلام دروغ می بست.<ref>کشى، رجال الکشی، ص 302.</ref> | ||
| + | |||
| + | امام موسی بن جعفر علیه السلام بارها از او بیزاری جست و او را به شدت نفرین نمود و آشکار نمودند که محمد بن بشیر عمدا به ایشان [[دروغ]] می بندد و از خدا خواستند که محمد بن بشیر به بدترین وضع کشته شود.<ref>کشى، رجال الکشی، ص 483.</ref> | ||
| + | |||
| + | علی بن حدید بعد از نقل نفرین امام موسی بن جعفر علیه السلام در مورد محمد بن بشیر می گوید: ندیدم کسی بدتر از وضع محمد بن بشیر کشته شود<ref>کشى، رجال الکشی، ص 483.</ref> و نفرین آن حضرت بوقوع پیوست.<ref>علامه مجلسى، بحار الأنوار، ج 37 ص 29.</ref> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * معارف و معاریف، ج3، ص190. | + | |
| + | *[http://pajoohe.ir/%D9%81%D8%B1%D9%82%D9%87-%D8%A8%D8%B4%DB%8C%D8%B1%DB%8C%D9%87__a-34549.aspx "فرقه بشیریه"، سایت پژوهه]. | ||
| + | *معارف و معاریف، ج3، ص190. | ||
[[رده:انشعابات شیعه]] | [[رده:انشعابات شیعه]] | ||
نسخهٔ ۲ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۴۴
«بشیریه» فرقه ای از غُلاة شیعه و شاخه ای از فرقه واقفیه (شیعیان هفت امامی) و مفوضه هستند. آنان سلسله امامان را به امام موسی بن جعفر علیه السلام پایان یافته می دانند و معتقدند که امام در زندان هارون الرشید زندانی نگردیده و در آنجا نمرده است، بلکه زنده و غایب است و روزی باز می گردد. بشیریه، آشکارا زندانی شدن امام کاظم علیه السلام و شهادت آن حضرت را در زندان هارون انکار می کنند. این فرقه معتقدند که حضرت موسی بن جعفر علیه السلام، «امام قائم» و «مهدی موعود» است و سرانجام برای رهبری مردم و گستراندن عدل بر جهان بازمی گردد و رجعت می کند.
پیدایش فرقه بشیریه
با شهادت حضرت موسی بن جعفر علیه السلام جریانی به نام واقفیه پدید آمد که منکر شهادت ایشان و امامت امام رضا علیه السلام بودند. این جریان مورد سوء استفاده منحرفین دیگر واقع شد. به عنوان نمونه فردی به نام محمد بن بشیر با اعتقاد به جریان واقفه با افکار و اندیشه های خود، جریانی غلوآمیز را در بین نشر داد که به «بشیریه» معروف است.
محمد بن بشیر از اهالی کوفه بود و به قبیله بنی اسد منتسب می باشد.[۱] چون او معتقد به اندیشه های باطل بود، از راههای غیر شرعی و غیر متعارف مانند شعبده، به گمراه نمودن مردم اقدام می کرد. وی با شعبده توانست جمعی از مردم را به کیش خود جذب کند.
محمد بن بشیر فرزندش سمیع را جانشین خود نمود و وی را واجب الاطاعة اعلام کرد. جانشینان سمیع را امام نمود تا اینکه امام غائب موسی بن جعفر علیه السلام ظهور کند. او تمام حقوق واجب مالی و غیره را برای این امامان تعیین نمود.[۲]
اعتقادات بشیریه
مهمترین عقیده بشیریه که عامل ظهور، استقلال و تمایز آنها از دیگر فرق اسلامی نیز هست، عقیده آنها در باب امامت است. محمد بن بشیر و اصحابش دعاوی باطلی داشتند، از جمله:
- او شایع نموده بود که آن «موسی بن جعفر» که حجت خدا بر مردم است، این موسی بن جعفر بن محمد بن علی نیست.[۳] علی بن حدید می گوید: شخصی این ادعای محمد بن بشیر را به موسی بن جعفر علیه السلام خبر داد و آن حضرت نیز او را سه مرتبه لعن و نفرین نمود.[۴]
- او معتقد به وقف در مورد موسی بن جعفر علیه السلام شد و شهادت ایشان را انکار نمود[۵] و به مهدویت ایشان قائل شد و منتظر ظهور و خروج حضرت بود. معتقد بود که آن حضرت در بین مردم است و همه او را می دیدند ولی بعد از غیبت از ادراک مردم پنهان شد.[۶]
- همچنین محمد بن بشیر معتقد به ربوبیت موسی بن جعفر علیه السلام شد و خود را پیامبر ایشان اعلام نمود.[۷]
- قائل به غلو و تناسخ و اتحاد بودند.[۸]
- امامت امام رضا علیه السلام و اولاد ایشان را انکار می نمودند و ایشان را به خاطر ادعای امامت کافر می دانست و قائلین به امامت علی بن موسی الرضا(ع) را کافر می شمارند و خون و اموال ایشان را مباح می دانستند و معتقد بودند که امام رضا علیه السلام نسبتی با موسی بن جعفر علیه السلام ندارد.[۹]
- منکر تمام واجبات به جز نماز یومیه و روزه ماه مبارک رمضان هستند. و نکاح با محارم و لواط را جایز می دانند.[۱۰]
لعن محمد بن بشیر
امام صادق و امام موسی بن جعفر علیهما السلام محمد بن بشیر را لعن نمودند.[۱۱]
در بیانی دیگر او را دشنام دهنده به خدا و رسول الله و اهل بیت علیهم السلام معرفی نمودند.[۱۲] امام رضا علیه السلام نیز فرمودند: محمد بن بشیر بر پدرم موسی بن جعفر علیه السلام دروغ می بست.[۱۳]
امام موسی بن جعفر علیه السلام بارها از او بیزاری جست و او را به شدت نفرین نمود و آشکار نمودند که محمد بن بشیر عمدا به ایشان دروغ می بندد و از خدا خواستند که محمد بن بشیر به بدترین وضع کشته شود.[۱۴]
علی بن حدید بعد از نقل نفرین امام موسی بن جعفر علیه السلام در مورد محمد بن بشیر می گوید: ندیدم کسی بدتر از وضع محمد بن بشیر کشته شود[۱۵] و نفرین آن حضرت بوقوع پیوست.[۱۶]
منابع
- "فرقه بشیریه"، سایت پژوهه.
- معارف و معاریف، ج3، ص190.
