حصن منصور: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{بخشی از یک کتاب}} | {{بخشی از یک کتاب}} | ||
| − | + | قلعه «حصن منصور» به نام بانى آن «منصور» از قبیله قیس همزمان با مروان بن محمد آخرین خلیفه [[بنی امیه|اموى]] است.<ref>فتوح البلدان؛ ص ۲۷۷.</ref> [[هارون الرشید|هارون الرشید]] قلعه منصور را در ایام [[خلافت]] پدرش [[مهدی (خلیفه عباسی)|مهدى عباسی]] ساخت و با سپاهیان مجهز کرد.<ref>همان؛ ص ۲۷۸.</ref> ابن خرداذبه، حصن منصور را از مرزهاى جزیره نام برده و مى‌نویسد: از سمیساط تا حصن منصور شش فرسخ و از حصن منصور تا ملطیه ده فرسخ راه است.<ref>المسالک والممالک؛ ص ۷۳ و کتاب الخراج؛ ص ۷۷.</ref> | |
| − | + | این شهر در نیمه اول قرن چهارم قمرى حصار کوچکى بوده است. کشت آن به آب باران بوده و منبر و [[مسجد جامع]] داشته است.<ref> مسالک و ممالک؛ ص ۶۵.</ref> در سال ۳۰۳ قمری رومیان بر ثغور جزیره حمله و حصن منصور را غارت کردند.<ref>تاریخ ابن خلدون؛ ج۲، ص۵۹۶.</ref> | |
| − | مقدسى درباره حصن منصور فقط | + | مقدسى درباره حصن منصور فقط همین قدر اشاره کرده که در مرز واقع است.<ref>احسن التقاسیم؛ بخش ۱، ص۴۰.</ref> به نوشته ادریسى میان سمیساط و ملطیه شهر کوچکى است که حصن منصور نام دارد و آن دژ خوب و مشهورى است و داراى روستاها و آبادی هاست. در آنجا نعمت فراوان است.<ref>نزهة المشتاق؛ ج۲، ص۶۵۱.</ref> |
| − | + | [[یاقوت حموی]] مى‌گوید: حصن منصور از نواحى دیار مُضَر و در مغرب [[فرات]] نزدیک سمیساط واقع است. بر گرد شهر دیوار و خندق است. باروى آن سه دروازه دارد، در میان شهر دژى است که به گرد آن دو دیوار است.<ref>معجم البلدان؛ ج۲، ص۲۶۵.</ref> | |
| + | بعد از قرن هشتم قمرى، حصن منصور به «ادیمان» معروف شد و رومیان (عثمانی ها) در آن زمان آن را «پرها» مى‌گفتند.<ref>سرزمین هاى خلافت شرقى؛ ص ۱۳۱.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | حسین قره چانلو، | + | * حسین قره چانلو، جغرافیاى تاریخى کشورهاى اسلامى، سمت، تهران، ۱۳۸۰، ج۱، ص ۳۲۵-۳۲۶. |
[[رده:شهرهای تاریخی از بین رفته]] | [[رده:شهرهای تاریخی از بین رفته]] | ||
| + | <references /> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۲
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
قلعه «حصن منصور» به نام بانى آن «منصور» از قبیله قیس همزمان با مروان بن محمد آخرین خلیفه اموى است.[۱] هارون الرشید قلعه منصور را در ایام خلافت پدرش مهدى عباسی ساخت و با سپاهیان مجهز کرد.[۲] ابن خرداذبه، حصن منصور را از مرزهاى جزیره نام برده و مى‌نویسد: از سمیساط تا حصن منصور شش فرسخ و از حصن منصور تا ملطیه ده فرسخ راه است.[۳]
این شهر در نیمه اول قرن چهارم قمرى حصار کوچکى بوده است. کشت آن به آب باران بوده و منبر و مسجد جامع داشته است.[۴] در سال ۳۰۳ قمری رومیان بر ثغور جزیره حمله و حصن منصور را غارت کردند.[۵]
مقدسى درباره حصن منصور فقط همین قدر اشاره کرده که در مرز واقع است.[۶] به نوشته ادریسى میان سمیساط و ملطیه شهر کوچکى است که حصن منصور نام دارد و آن دژ خوب و مشهورى است و داراى روستاها و آبادی هاست. در آنجا نعمت فراوان است.[۷]
یاقوت حموی مى‌گوید: حصن منصور از نواحى دیار مُضَر و در مغرب فرات نزدیک سمیساط واقع است. بر گرد شهر دیوار و خندق است. باروى آن سه دروازه دارد، در میان شهر دژى است که به گرد آن دو دیوار است.[۸]
بعد از قرن هشتم قمرى، حصن منصور به «ادیمان» معروف شد و رومیان (عثمانی ها) در آن زمان آن را «پرها» مى‌گفتند.[۹]
پانویس
منابع
- حسین قره چانلو، جغرافیاى تاریخى کشورهاى اسلامى، سمت، تهران، ۱۳۸۰، ج۱، ص ۳۲۵-۳۲۶.
