تاسوعا

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

روز نهم ماه محرم. تاسوعاى سال 61 هجرى امام حسين علیه السلام و يارانش در محاصره‌ نيروهاى كوفه بودند. روزى بود كه آب را به روى اهل بيت و ياران امام بسته بودند، راه ها همه تحت كنترل بود تا كسى به امام نپيوندد.

تهديدهاى سپاه عمر سعد، جدى‌تر و حالت‌ تهاجمى آنان به سوى خيمه‌ها بيشتر مى‌شد. عصر روز پنجشنبه تاسوعا، ابن سعد با دستورى كه از ابن زياد دريافت كرده بود، آماده جنگ با امام حسين‌ علیه السلام شد. گروهى از سپاه ‌كوفه به سوى خيمه‌گاه امام تاختند. امام كنار خيمه‌اش نشسته و به شمشير تكيه داده بود.

زينب، صداى همهمه مهاجمان را شنيد. امام را (كه خواب، چشمانش را ربوده بود) بيدار كرد. سیدالشهدا، خوابى را كه آن لحظه ديده بود نقل كرد كه رسول خدا صلی الله علیه و آله به او فرمود: پيش ما مى‌آيى.

حسين‌ علیه السلام برادرش عباس را همراه جمعى جلو فرستاد تا از هدف ‌مهاجمان آگاه شوند. چون فهميدند كه به قصد جنگ يا گرفتن بيعت آمده‌اند به دستور امام، آن شب را مهلت طلبيدند تا به عبادت و نماز بپردازند و درگيرى به فردا موكول شد.

امام صادق‌ علیه السلام درباره محاصره شدن سيدالشهدا در روز عاشورا فرموده است: «تاسوعا يوم حوصر فيه الحسين و اصحابه بكربلاء واجتمع عليه خيل اهل الشام و اناخواعليه و فرح ابن مرجانة و عمر بن سعد بتوافر الخيل و كثرتها واستضعفوا فيه الحسين و اصحابه و ايقنوا انه لا ياتى الحسين ناصر و لا يمده اهل العراق».

تاسوعا روزى است كه حسين‌ علیه السلام و اصحاب او در كربلا محاصره شدند و سپاه شاميان بر ضد آنان گرد آمد. ابن‌زياد و عمر سعد نيز از فراهم آمدن آن همه سواران خوشحال شدند و آن روز، حسين‌ علیه السلام و يارانش را ناتوان شمردند و يقين كردند كه ديگر براى او ياورى نخواهد آمد و عراقيان‌ نيز او را پشتيبانى نخواهند كرد.

منابع

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.