سریه حمزة بن عبدالمطلب: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) جز (مهدی موسوی صفحهٔ سريه حمزه را به سریه حمزة بن عبدالمطلب منتقل کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | [[سریه]] در اسلام | + | منظور از «[[سریه]]» در [[اسلام]] جنگهایی است که [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلی الله علیه و آله خود در آن حضور نداشتند و فرماندهی سپاه را در آن جنگها به شخص دیگری می سپردند و تعداد آنها چهل و هفت سریه شمرده شده است.<ref>ابن سعد، طبقات الکبری، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، تهران، انتشارات فرهنگ و اندیشه، چاپ اول، ۱۳۷۴، ۲/۲.</ref> اولین سریه ای که در اولین سال بعد از هجرت [[پیامبر اسلام|رسول اکرم]] صلی الله علیه و آله به [[مدینه]] روی داد، به فرماندهی [[حضرت حمزه علیه السلام|حمزة بن عبدالمطلب]] در ماه [[رمضان]] و آغاز هفتمین ماه [[هجرت پیامبر اسلام به مدینه|هجرت پیامبر]] صلی الله علیه و آله بوده است.<ref>واقدی، محمد بن عمر؛ مغازی تاریخ جنگهای پیامبر صلی الله علیه و آله، ترجمه، محمود مهدوی دامغانی، تهران، مرکز نشر دانشگاهی، چاپ دوم، ۱۳۶۹، ص۶.</ref> |
| − | + | ==ماجرای این سریه == | |
| − | + | [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله مطلع شد که کاروانى از [[قریش]] تحت نظارت و ریاست [[ابوجهل]] به همراهى سیصد نفر از مردم [[مکه]] به سوى [[شام]] مى رود. آن حضرت [[حضرت حمزه علیه السلام|حمزة بن عبدالمطلب]] را با سى نفر از مسلمانان که همگى از [[مهاجران]]<ref>بنا بر نقلی دیگر، نیمی از مهاجر و نیمی از انصار بودند.</ref> و اهل مکه بودند به سوى آنها فرستاد. | |
| − | + | آنان به سیف البحر که از نواحى «عیص» و کرانه‌هاى بحر احمر بود، روانه شدند<ref>ابن هشام، زندگانی محمد صلی الله علیه و آله پیامبر اسلام، ۱/۳۹۴.</ref> و چون به قریش رسیدند یکى از آنها به نام «مجدى بن عمرو» که با هر دو دسته پیمان [[صلح]] داشت، وساطت کرد و از زد و خورد میان دو دسته جلوگیرى نمود و بدون آن که جنگى و برخوردى رخ دهد از یکدیگر جدا شدند. | |
| − | + | حمزه بن عبدالمطلب با یاران خود به [[مدینه]] برگشت و ابوجهل با یاران و کاروان خود به [[مکه]] روانه شد و میان آنها درگیرى به وجود نیامد. چون حمزه به مدینه آمد به پیامبر صلی الله علیه و آله گزارش داد که مجدى بن عمرو واسطه میان دو گروه شده است و مسلمانان از او [[انصاف]] و [[مروت]] دیده‌اند. | |
| − | + | چون گروهى از خویشان مجدى بن عمرو به حضور پیامبر صلی الله علیه و آله رسیدند، نسبت به ایشان نیکى فرمود و بر آنها جامه پوشاند و چون صحبت از مجدى بن عمرو به میان آمد، فرمودند: «نمى‌دانستم که چنین نیک نفس و فرخنده کردار است و یا فرمود: چنین کار آمد باشد».<ref>واقدی، محمد بن عمر؛ مغازی، ص۸ و ابن هشام، زندگانی محمد صلی الله علیه و آله پیامبر اسلام، ۱/۳۹۵.</ref> | |
| − | |||
| − | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * هاشم رسولى محلاتی، زندگانى حضرت محمد صلی الله علیه و آله، | + | *هاشم رسولى محلاتی، زندگانى حضرت محمد صلی الله علیه و آله، ص۲۸۳. |
| − | * رحمان فتاح زاده، | + | *رحمان فتاح زاده، سریه حمزة بن عبدالمطلب، [http://www.pajoohe.ir دانشنامه پژوهه]، بازیابی: ۱۴ بهمن ۱۳۹۲. |
[[رده:سریه های پیامبر اکرم]] | [[رده:سریه های پیامبر اکرم]] | ||
[[رده:جنگ های صدر اسلام]] | [[رده:جنگ های صدر اسلام]] | ||
نسخهٔ ۲۰ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۶:۰۴
منظور از «سریه» در اسلام جنگهایی است که پیامبر صلی الله علیه و آله خود در آن حضور نداشتند و فرماندهی سپاه را در آن جنگها به شخص دیگری می سپردند و تعداد آنها چهل و هفت سریه شمرده شده است.[۱] اولین سریه ای که در اولین سال بعد از هجرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله به مدینه روی داد، به فرماندهی حمزة بن عبدالمطلب در ماه رمضان و آغاز هفتمین ماه هجرت پیامبر صلی الله علیه و آله بوده است.[۲]
ماجرای این سریه
رسول خدا صلی الله علیه و آله مطلع شد که کاروانى از قریش تحت نظارت و ریاست ابوجهل به همراهى سیصد نفر از مردم مکه به سوى شام مى رود. آن حضرت حمزة بن عبدالمطلب را با سى نفر از مسلمانان که همگى از مهاجران[۳] و اهل مکه بودند به سوى آنها فرستاد.
آنان به سیف البحر که از نواحى «عیص» و کرانه‌هاى بحر احمر بود، روانه شدند[۴] و چون به قریش رسیدند یکى از آنها به نام «مجدى بن عمرو» که با هر دو دسته پیمان صلح داشت، وساطت کرد و از زد و خورد میان دو دسته جلوگیرى نمود و بدون آن که جنگى و برخوردى رخ دهد از یکدیگر جدا شدند.
حمزه بن عبدالمطلب با یاران خود به مدینه برگشت و ابوجهل با یاران و کاروان خود به مکه روانه شد و میان آنها درگیرى به وجود نیامد. چون حمزه به مدینه آمد به پیامبر صلی الله علیه و آله گزارش داد که مجدى بن عمرو واسطه میان دو گروه شده است و مسلمانان از او انصاف و مروت دیده‌اند.
چون گروهى از خویشان مجدى بن عمرو به حضور پیامبر صلی الله علیه و آله رسیدند، نسبت به ایشان نیکى فرمود و بر آنها جامه پوشاند و چون صحبت از مجدى بن عمرو به میان آمد، فرمودند: «نمى‌دانستم که چنین نیک نفس و فرخنده کردار است و یا فرمود: چنین کار آمد باشد».[۵]
پانویس
- ↑ ابن سعد، طبقات الکبری، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، تهران، انتشارات فرهنگ و اندیشه، چاپ اول، ۱۳۷۴، ۲/۲.
- ↑ واقدی، محمد بن عمر؛ مغازی تاریخ جنگهای پیامبر صلی الله علیه و آله، ترجمه، محمود مهدوی دامغانی، تهران، مرکز نشر دانشگاهی، چاپ دوم، ۱۳۶۹، ص۶.
- ↑ بنا بر نقلی دیگر، نیمی از مهاجر و نیمی از انصار بودند.
- ↑ ابن هشام، زندگانی محمد صلی الله علیه و آله پیامبر اسلام، ۱/۳۹۴.
- ↑ واقدی، محمد بن عمر؛ مغازی، ص۸ و ابن هشام، زندگانی محمد صلی الله علیه و آله پیامبر اسلام، ۱/۳۹۵.
منابع
- هاشم رسولى محلاتی، زندگانى حضرت محمد صلی الله علیه و آله، ص۲۸۳.
- رحمان فتاح زاده، سریه حمزة بن عبدالمطلب، دانشنامه پژوهه، بازیابی: ۱۴ بهمن ۱۳۹۲.
