نوشتار پیشنهادی هفته ۶: تفاوت بین نسخهها
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | {{نوشتار پیشنهادی صفحه اول | |
| + | |عنوان=شیعه | ||
| + | |متن=شيعه كه در اصل لغت به معناى پيرو مىباشد، به كسانى گفته مىشود كه جانشينى پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم را حق اختصاصى خانواده رسالت مىدانند و در معارف اسلام پيرو مكتب اهل بيت علیهمالسلام مىباشند. | ||
خلاصه تاريخچه شيعه دوازده امامى | خلاصه تاريخچه شيعه دوازده امامى | ||
شیعه عدهای از دوستان و هواداران امام على عليهالسلام بودند كه پس از رحلت پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم براى احياى حقوق اهل بيت علیهمالسلام، در خصوص خلافت و مرجعيت علمى به انتقاد و اعتراض پرداختند و از اكثريت مردم جدا شدند. | شیعه عدهای از دوستان و هواداران امام على عليهالسلام بودند كه پس از رحلت پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم براى احياى حقوق اهل بيت علیهمالسلام، در خصوص خلافت و مرجعيت علمى به انتقاد و اعتراض پرداختند و از اكثريت مردم جدا شدند. | ||
| − | «شيعه» در زمان خلفاى راشدين (11-35 هجرى قمرى) پيوسته زير فشار قرار داشتند و پس از آن در مدت خلافت بنىاميه (40-132) هر گونه امن و مصونيت از جان و مالشان برداشته شده بود، ولى هر چه فشار ستم و بيدادگرى برايشان بيشتر مىشد. در عقيده خود استوارتر مىگشتند و مخصوصاً از مظلوميت خود در پيشرفت عقيده بيشتر بهره مىبردند}}</ | + | «شيعه» در زمان خلفاى راشدين (11-35 هجرى قمرى) پيوسته زير فشار قرار داشتند و پس از آن در مدت خلافت بنىاميه (40-132) هر گونه امن و مصونيت از جان و مالشان برداشته شده بود، ولى هر چه فشار ستم و بيدادگرى برايشان بيشتر مىشد. در عقيده خود استوارتر مىگشتند و مخصوصاً از مظلوميت خود در پيشرفت عقيده بيشتر بهره مىبردند}} |
| + | <noinclude> | ||
| + | [[رده:نوشتارهای پیشنهادی هفته های سال]] | ||
| + | </noinclude> | ||
نسخهٔ ۴ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۰۱
شيعه كه در اصل لغت به معناى پيرو مىباشد، به كسانى گفته مىشود كه جانشينى پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم را حق اختصاصى خانواده رسالت مىدانند و در معارف اسلام پيرو مكتب اهل بيت علیهمالسلام مىباشند.
خلاصه تاريخچه شيعه دوازده امامى شیعه عدهای از دوستان و هواداران امام على عليهالسلام بودند كه پس از رحلت پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم براى احياى حقوق اهل بيت علیهمالسلام، در خصوص خلافت و مرجعيت علمى به انتقاد و اعتراض پرداختند و از اكثريت مردم جدا شدند.
«شيعه» در زمان خلفاى راشدين (11-35 هجرى قمرى) پيوسته زير فشار قرار داشتند و پس از آن در مدت خلافت بنىاميه (40-132) هر گونه امن و مصونيت از جان و مالشان برداشته شده بود، ولى هر چه فشار ستم و بيدادگرى برايشان بيشتر مىشد. در عقيده خود استوارتر مىگشتند و مخصوصاً از مظلوميت خود در پيشرفت عقيده بيشتر بهره مىبردند ...ادامه
