سريه عمرو و حارث: تفاوت بین نسخه‌ها
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) (تعیین رده) |
(ویرایش فنی) |
||
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
پس از این که [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله از [[عمرة القضاء]] مراجعت فرمود چند ماه در [[مدینه]] توقف کرد و در این مدت بیشتر توجه آن حضرت به سوى شمال عربستان و بسط و توسعه [[اسلام]] در آن نواحى معطوف بود. زیرا از سمت جنوب با قرارداد صلح حدیبیه خیالش تا حدودى آسوده شده بود و از آن سو به خوبى مى دانست که با گذشت یکى دو سال خود به خود مردم مکه مسلمان خواهند شد و مقدمات فتح مکه فراهم مى شود، اما قسمت شمال عربستان که تحت نفوذ دو قدرت بزرگ آن زمان یعنى [[ایران]] و [[روم]] بود محیط مساعدى براى [[تبلیغ اسلام]] به شمار مى رفت به خصوص قسمت غربى آن که تحت نفوذ دولت روم و [[دین مسیح]] بود آمادگى بیشترى براى پذیرش اسلام داشتند. | پس از این که [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله از [[عمرة القضاء]] مراجعت فرمود چند ماه در [[مدینه]] توقف کرد و در این مدت بیشتر توجه آن حضرت به سوى شمال عربستان و بسط و توسعه [[اسلام]] در آن نواحى معطوف بود. زیرا از سمت جنوب با قرارداد صلح حدیبیه خیالش تا حدودى آسوده شده بود و از آن سو به خوبى مى دانست که با گذشت یکى دو سال خود به خود مردم مکه مسلمان خواهند شد و مقدمات فتح مکه فراهم مى شود، اما قسمت شمال عربستان که تحت نفوذ دو قدرت بزرگ آن زمان یعنى [[ایران]] و [[روم]] بود محیط مساعدى براى [[تبلیغ اسلام]] به شمار مى رفت به خصوص قسمت غربى آن که تحت نفوذ دولت روم و [[دین مسیح]] بود آمادگى بیشترى براى پذیرش اسلام داشتند. | ||
| − | از این رو فکر رسول خدا بدان سو معطوف گردید و گروهى را به سرکردگى [[عمرو بن کعب غفارى]] براى تبلیغ اسلام به ناحیه [[شام]] به جایى به نام «[[ذات الطلح ]]» فرستاد ولى مردم آن ناحیه دعوت آن ها را نپذیرفته و در صدد قتل آنان - که جمعاً پانزده نفر بودند - بر آمدند و بجز عمرو بن کعب همگى به قتل رسیدند و عمرو بن کعب نیز با زحمتى توانست خود را از معرکه نجات دهد و جان سالم به در برد. | + | از این رو فکر رسول خدا بدان سو معطوف گردید و گروهى را به سرکردگى [[عمرو بن کعب غفارى]] براى تبلیغ اسلام به ناحیه [[شام]] به جایى به نام «[[ذات الطلح]]» فرستاد ولى مردم آن ناحیه دعوت آن ها را نپذیرفته و در صدد قتل آنان - که جمعاً پانزده نفر بودند - بر آمدند و بجز عمرو بن کعب همگى به قتل رسیدند و عمرو بن کعب نیز با زحمتى توانست خود را از معرکه نجات دهد و جان سالم به در برد. |
| − | به دنبال آن نیز پیغمبر اسلام [[حارث بن عمیر]] را با گروهى به سوى [[شرحبیل بن غسان]] که فرماندار شهر بصرى | + | به دنبال آن نیز پیغمبر اسلام [[حارث بن عمیر]] را با گروهى به سوى [[شرحبیل بن غسان]] که فرماندار شهر بصرى<ref>بصری - بر وزن کبری - نام شهری در نزدیکی شام بوده است.</ref> از طرف امپراتور روم بود، فرستاد و نامه اى هم به منظور دعوت به اسلام بدو نوشت ولى [[شر حبیل حارث]] را با همراهان وى به قتل رسانید. |
این دو ماجرا سبب اندوه پیغمبر و خشم مسلمانان مدینه و آمادگى آن ها براى جنگ با [[امپراتور روم]] گردید و در ماه [[جمادی الاول]] سال هشتم هجرت رسول خدا صلی الله علیه و آله لشکر مجهزى را به [[جنگ رومیان]] به [[موته]] که سر حد [[شام]] بود فرستاد. | این دو ماجرا سبب اندوه پیغمبر و خشم مسلمانان مدینه و آمادگى آن ها براى جنگ با [[امپراتور روم]] گردید و در ماه [[جمادی الاول]] سال هشتم هجرت رسول خدا صلی الله علیه و آله لشکر مجهزى را به [[جنگ رومیان]] به [[موته]] که سر حد [[شام]] بود فرستاد. | ||
| − | + | ==پانویس== | |
| − | + | <references/> | |
| − | |||
| − | |||
| − | == | ||
| − | |||
| − | |||
| + | ==منابع== | ||
| + | هاشم رسولی محلاتی، زندگانی حضرت محمد صلی الله علیه و آله. | ||
[[رده:جنگ های صدر اسلام]] | [[رده:جنگ های صدر اسلام]] | ||
نسخهٔ ۱۸ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۵:۱۱
سریه عمرو و حارث
پس از این که رسول خدا صلی الله علیه و آله از عمرة القضاء مراجعت فرمود چند ماه در مدینه توقف کرد و در این مدت بیشتر توجه آن حضرت به سوى شمال عربستان و بسط و توسعه اسلام در آن نواحى معطوف بود. زیرا از سمت جنوب با قرارداد صلح حدیبیه خیالش تا حدودى آسوده شده بود و از آن سو به خوبى مى دانست که با گذشت یکى دو سال خود به خود مردم مکه مسلمان خواهند شد و مقدمات فتح مکه فراهم مى شود، اما قسمت شمال عربستان که تحت نفوذ دو قدرت بزرگ آن زمان یعنى ایران و روم بود محیط مساعدى براى تبلیغ اسلام به شمار مى رفت به خصوص قسمت غربى آن که تحت نفوذ دولت روم و دین مسیح بود آمادگى بیشترى براى پذیرش اسلام داشتند.
از این رو فکر رسول خدا بدان سو معطوف گردید و گروهى را به سرکردگى عمرو بن کعب غفارى براى تبلیغ اسلام به ناحیه شام به جایى به نام «ذات الطلح» فرستاد ولى مردم آن ناحیه دعوت آن ها را نپذیرفته و در صدد قتل آنان - که جمعاً پانزده نفر بودند - بر آمدند و بجز عمرو بن کعب همگى به قتل رسیدند و عمرو بن کعب نیز با زحمتى توانست خود را از معرکه نجات دهد و جان سالم به در برد.
به دنبال آن نیز پیغمبر اسلام حارث بن عمیر را با گروهى به سوى شرحبیل بن غسان که فرماندار شهر بصرى[۱] از طرف امپراتور روم بود، فرستاد و نامه اى هم به منظور دعوت به اسلام بدو نوشت ولى شر حبیل حارث را با همراهان وى به قتل رسانید.
این دو ماجرا سبب اندوه پیغمبر و خشم مسلمانان مدینه و آمادگى آن ها براى جنگ با امپراتور روم گردید و در ماه جمادی الاول سال هشتم هجرت رسول خدا صلی الله علیه و آله لشکر مجهزى را به جنگ رومیان به موته که سر حد شام بود فرستاد.
پانویس
- ↑ بصری - بر وزن کبری - نام شهری در نزدیکی شام بوده است.
منابع
هاشم رسولی محلاتی، زندگانی حضرت محمد صلی الله علیه و آله.
