عالم لاهوت: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (8پروژه: رتبه بندی، اولویت بندی ، سنجش کیفی) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{متوسط}} | {{متوسط}} | ||
− | + | «لاهوت» مشتق از [[الله]] و به معانی عالم غیب، عالم الهی، جهان مینوی.<ref> فرهنگ معین </ref> عالم لاهوت عالم خداوندی است که بر همه عوالم وجود مستولی است. خداوند متعال که در [[قرآن]] با نام الله آمده است، محور اصلی قرآن کریم و ادیان الهی است.<ref> کتاب توحید شهید مرتضی مطهری </ref> | |
− | اثبات وجود خدا | + | == اثبات وجود خدا == |
+ | در [[قرآن]] برای اثبات وجود [[الله|خدا]] از براهین زیر استفاده شده است: [[برهان فطرت]]، [[برهان نظم]]،<ref> ابراهیم، ۱۲ و اعراف، ۱۷۱ و فصلت، ۵۴ </ref> [[برهان تمانع]]،<ref> انبیاء، ۲۲ </ref> برهان تغییر و حرکت<ref> انعام، ۷۵-۷۹ و فاطر، ۱۵ و محمد، ۳۸ </ref> برهان علیت،<ref> طور، ۳۵ </ref> [[برهان صدیقین]].<ref> فصلت، ۵۳ </ref> | ||
− | + | == صفات خداوند == | |
+ | به جز نام [[الله]]، خداوند دارای صفات و اوصاف متعددی است.<ref> اعراف، ۱۸۰ و حشر، ۲۲-۲۴ </ref> <ref> دعای جوشن کبیر از مفاتیح الجنان </ref> | ||
− | صفات | + | انواع صفات خداوند به این ترتیب است: |
− | |||
− | به | ||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
+ | * صفات ثبوتی: بخشی از صفات مربوط بذات خداوند است و عین ذات او می باشد. مجموعه صفات ذاتی خداوند در ۴ صفت اصلی قابل جمع است که عبارتند از: واحد، سرمد، عالم و قادر.<ref> اخلاص، ۱ و انبیا، ۱۰۵ </ref> <ref> بقره، ۲۵۷ </ref> | ||
+ | * صفات سلبی: دو صفت [[قدوس|قدّوس]] و [[سبّوح]] در قرآن بعنوان صفت سلبی معروف اند که مفهوم آن دو تنزیه خداوند از صفات محدود ناقص و بشری است؛ اولی تنزیه معنوی و دومی تنزیه مادی.<ref> جلد اول تفسیر موضوعی، آیت الله مکارم شیرازی </ref> <ref> یس، ۸۳ </ref> | ||
+ | * صفات فعلی: بخشی از صفات مربوط به افعال خدا است. اینگونه صفات حادث و ناشی از قدرت و علم اویند. مجموعه صفات فعل خداوند در ۴ صفت اصلی قابل جمع است که عبارتند از: خالق (خلق دفعی)، رب (خلق تدریجی)، حاکم و مالک.<ref> یس، ۸۳ </ref> <ref> جلد اول تفسیر موضوعی، معارف قرآن آیت الله مصباح یزدی</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
− | <references/> | + | <references /> |
[[رده:فلسفه]] | [[رده:فلسفه]] |
نسخهٔ ۱۰ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۳۹
«لاهوت» مشتق از الله و به معانی عالم غیب، عالم الهی، جهان مینوی.[۱] عالم لاهوت عالم خداوندی است که بر همه عوالم وجود مستولی است. خداوند متعال که در قرآن با نام الله آمده است، محور اصلی قرآن کریم و ادیان الهی است.[۲]
اثبات وجود خدا
در قرآن برای اثبات وجود خدا از براهین زیر استفاده شده است: برهان فطرت، برهان نظم،[۳] برهان تمانع،[۴] برهان تغییر و حرکت[۵] برهان علیت،[۶] برهان صدیقین.[۷]
صفات خداوند
به جز نام الله، خداوند دارای صفات و اوصاف متعددی است.[۸] [۹]
انواع صفات خداوند به این ترتیب است:
- صفات ثبوتی: بخشی از صفات مربوط بذات خداوند است و عین ذات او می باشد. مجموعه صفات ذاتی خداوند در ۴ صفت اصلی قابل جمع است که عبارتند از: واحد، سرمد، عالم و قادر.[۱۰] [۱۱]
- صفات سلبی: دو صفت قدّوس و سبّوح در قرآن بعنوان صفت سلبی معروف اند که مفهوم آن دو تنزیه خداوند از صفات محدود ناقص و بشری است؛ اولی تنزیه معنوی و دومی تنزیه مادی.[۱۲] [۱۳]
- صفات فعلی: بخشی از صفات مربوط به افعال خدا است. اینگونه صفات حادث و ناشی از قدرت و علم اویند. مجموعه صفات فعل خداوند در ۴ صفت اصلی قابل جمع است که عبارتند از: خالق (خلق دفعی)، رب (خلق تدریجی)، حاکم و مالک.[۱۴] [۱۵]
پانویس
- ↑ فرهنگ معین
- ↑ کتاب توحید شهید مرتضی مطهری
- ↑ ابراهیم، ۱۲ و اعراف، ۱۷۱ و فصلت، ۵۴
- ↑ انبیاء، ۲۲
- ↑ انعام، ۷۵-۷۹ و فاطر، ۱۵ و محمد، ۳۸
- ↑ طور، ۳۵
- ↑ فصلت، ۵۳
- ↑ اعراف، ۱۸۰ و حشر، ۲۲-۲۴
- ↑ دعای جوشن کبیر از مفاتیح الجنان
- ↑ اخلاص، ۱ و انبیا، ۱۰۵
- ↑ بقره، ۲۵۷
- ↑ جلد اول تفسیر موضوعی، آیت الله مکارم شیرازی
- ↑ یس، ۸۳
- ↑ یس، ۸۳
- ↑ جلد اول تفسیر موضوعی، معارف قرآن آیت الله مصباح یزدی