میرزا موسی تبریزی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
 
سطر ۱: سطر ۱:
==ولادت‌==
+
میرزا موسی تبریزی (م، ۱۳۰۵ ق) از شاگردان [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصاری]] و [[آیت الله سید حسین کوه کمره ای|سید حسین کوه کمره ای]] بوده و کتاب [[أوثق الوسائل (کتاب)|اوثق الوسائل]] ـ که حاشیه بر [[فرائد الاصول (کتاب)|رسائل]] شیخ انصاری است ـ را به نگارش درآورده است.
  
ميرزا موسى بن ميرزا جعفر بن ميرزا احمد آقا مجتهد تبريزى قراه داغى يا قراجه داغى از خاندان بافضيلت و بزرگى در تبريز مى‌باشد.
+
==ولادت‌ و خاندان‌==
او از شاگردان بزرگ سيد حسين كوهكمرى، معروف به سيد حسين ترك (متوفى 1299 قمرى) است.
 
  
==خاندان‌==
+
میرزا موسى بن میرزا جعفر بن میرزا احمد آقا مجتهد تبریزى قراه داغى یا قراچه داغى از خاندان بافضیلت و بزرگى در [[تبریز|تبریز]] مى‌باشد.  زمان ولادت میرزا موسى مشخص نیست. جد او میرزا احمد تبریزى، مشهور به مجتهد (متوفى ۱۲۶۵ یا ۱۲۷۰ قمرى)، ابتدا در دیوان استیفاء نظارت مالیه براى امیر عباس قاجار، فرزند فتحعلى شاه قاجار در تبریز کار مى‌کرد. او هنگامى که تصمیم به آموختن علوم دینى گرفت، با مخالفت امیرعباس مواجه شد و در نتیجه، تمام اموال و املاکش را از او گرفتند و میرزا احمد بدون داشتن ثروتى به اصفهان و سپس به کربلاى معلى رفت و در آنجا به تحصیل علوم دینى مشغول شد و در زمره علماى طراز اول قرار گرفت. او و سه فرزندش میرزا لطفعلى، میرزا جعفر و میرزا رضا پس از گرفتن اجازه اجتهاد از [[سيد علی طباطبائی|سید على طباطبائى]] صاحب «[[ریاض المسائل|ریاض المسائل]]» به تبریز برگشتند.
  
بيت ميرزا احمد، جد مؤلف از اعظم بيوتات علم و رياست در تبريز بوده است. جد او ميرزا احمد تبريزى، مشهور به مجتهد (متوفى 1265 يا 1270 قمرى)، ابتدا در ديوان استيفاء نظارت ماليه براى امير عباس قاجار، فرزند فتحعلى شاه قاجار در تبريز كار مى‌كرد.
+
زعامت و [[مرجعیت|مرجعیت]] در این خاندان باقى ماند تا نوبت به میرزا موسى تبریزى رسید که از فقهاى بزرگ و مجتهدین معروف زمان خود و از مقررین اصلى بحث [[آیت الله سید حسین کوه کمره ای|سید حسین کوه کمرى]]، معروف به سید حسین ترک (متوفى ۱۲۹۹ قمرى) بود.
  
او هنگامى كه تصميم به آموختن علوم دينى گرفت، با مخالفت اميرعباس مواجه شد و در نتيجه، تمام اموال و املاكش را از او گرفتند و ميرزا احمد بدون داشتن ثروتى به اصفهان و سپس به كربلاى معلى رفت و در آنجا به تحصيل علوم دينى مشغول شد و در زمره علماى طراز اول قرار گرفت.
+
==تألیفات‌==
  
او و سه فرزندش ميرزا لطفعلى، ميرزا جعفر و ميرزا رضا پس از گرفتن اجازه اجتهاد از سيد على طباطبائى صاحب «رياض المسائل» به تبريز برگشتند.
+
#[[أوثق الوسائل فی شرح الرسائل]]. بالاترین سند عظمت علمى ایشان کتاب «أوثق الوسائل فی شرح الرسائل» است که از بى‌نظیرترین شروح [[فرائد الاصول (کتاب)|رسائل]] مى‌باشد و از احاطه علمى او بر مباحث [[اصول فقه‌‌‌‌|علم اصول]] حکایت دارد. او به دلیل این که استادش از شاگردان [[شیخ مرتضى انصارى]] و [[صاحب فصول]] بوده به نظریات این دو بزرگوار احاطه کاملى داشته است و این احاطه در جاى جاى کتاب أوثق الوسائل دیده مى‌شود.
 
+
#غایة المأمول فی کشف معضلات الأصول، در دو جلد ضخیم که تقریرات درس استادش سید حسین کوهکمرى است.
درباره استقبال مردم از ميرزا احمد در أعيان الشيعه اينطور آمده است: «فتهانت عليه الناس و أقبل عليه الجمهور و رأس رئاسة عامة». (أعيان الشيعة، ج3، ص69)
+
#حاشیه بر [[قوانين الاصول (کتاب)|قوانین]] که بوسیله خواهرزاده‌اش میرزا على بن لطف على (متوفى ۱۳۴۰ قمرى) جمع‌آورى و تدوین شده است.
 
+
#[[تفسیر قرآن|تفسیر]] میرزا موسى تبریزى.
زعامت و مرجعيت در اين خاندان باقى ماند تا نوبت به ميرزا موسى تبريزى رسيد كه از فقهاى بزرگ و مجتهدين معروف زمان خود و از مقررين اصلى بحث سيد حسين كوهكمرى، معروف به سيد حسين ترك بود.
 
 
 
==شخصيت علمى‌==
 
 
 
بالاترين سند عظمت علمى ايشان كتاب «أوثق الوسائل في شرح الرسائل» است كه از بى‌نظيرترين شروح رسائل مى‌باشد و از احاطه علمى او بر مباحث علم اصول حكايت دارد.
 
 
 
او به دليل اين كه استادش از شاگردان [[شيخ مرتضى انصارى]] و صاحب فصول بوده به نظريات اين دو بزرگوار احاطه كاملى داشته است و اين احاطه در جاى جاى كتاب أوثق الوسائل ديده مى‌شود.
 
 
 
==بزرگان اين خاندان‌==
 
 
 
در اين خاندان، علماى بزرگ ديگرى همچون ميرزا باقر بن احمد تبريزى، ميرزا لطفعلى بن احمد تبريزى، ميرزا جعفر بن احمد تبريزى، ميرزا جواد بن احمد تبريزى، ميرزا على بن لطفعلى بن احمد تبريزى و بزرگان ديگرى به اسلام و مردم خدمت كرده‌اند. (أعيان الشيعة، ج3، ص69)
 
 
 
درباره ميرزا حسن بن باقر بن احمد (متوفى 1337) كه از شاگردان ميرزاى شيرازى معروف به سيد حسين ترك، ميرزا حبيب اللّه رشتى بوده است، در أعيان الشيعه اينطور آمده است: «ثم عاد إلى تبريز فرأس و استوثق له الأمر و راجعه الناس و صار أكبر زعيم ديني في آذربايجان». (أعيان الشيعة، ج5، ص27)
 
 
 
راجع به ميرزا جواد بن احمد (متوفى 1313 قمرى) اينطور آمده است كه پس از برگشتن به تبريز: «تقلد الزعامة الدينية بعد أخيه الميرزا باقر، الذي قام مقام أبيه و عظم شأنه و أطاعه الحكّام والأمراء». (أعيان الشيعة، ج4، ص254)
 
 
 
در معارف الرجال درباره او اينطور آمده است: «كان من العلماء المحققين والأصوليين المدققين، جليل محترم مبجل في النجف، كما أن لهم بيتاً جليلاً محترماً في تبريز». (معارف الرجال، ج3، ص51)
 
 
 
==تأليفات‌==
 
 
 
# [[أوثق الوسائل فی شرح الرسائل]]
 
# غاية المأمول في كشف معضلات الأصول، در دو جلد ضخيم كه تقريرات درس استادش سيد حسين كوهكمرى است.
 
# حاشيه بر قوانين كه بوسيله خواهرزاده‌اش ميرزا على بن لطف على (متوفى 1340 قمرى) جمع‌آورى و تدوين شده است.
 
# تفسير ميرزا موسى تبريزى
 
  
 
==وفات‌==
 
==وفات‌==
  
سيد موسى تبريزى، اين عالم و فقيه بزرگوار، در سال 1305 قمرى دار فانى را وداع گفته و به ملكوت حق پيوست.
+
سید موسى تبریزى، این عالم و [[فقیه|فقیه]] بزرگوار، در سال ۱۳۰۵ قمرى دار فانى را وداع گفته و به ملکوت حق پیوست.
  
 
==منابع==
 
==منابع==
* نرم افزار اصول فقه، مرکز نور.
+
 
 +
*نرم افزار اصول فقه، مرکز نور.
  
 
[[رده:علمای قرن چهاردهم]]
 
[[رده:علمای قرن چهاردهم]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۲۶

میرزا موسی تبریزی (م، ۱۳۰۵ ق) از شاگردان شیخ انصاری و سید حسین کوه کمره ای بوده و کتاب اوثق الوسائل ـ که حاشیه بر رسائل شیخ انصاری است ـ را به نگارش درآورده است.

ولادت‌ و خاندان‌

میرزا موسى بن میرزا جعفر بن میرزا احمد آقا مجتهد تبریزى قراه داغى یا قراچه داغى از خاندان بافضیلت و بزرگى در تبریز مى‌باشد. زمان ولادت میرزا موسى مشخص نیست. جد او میرزا احمد تبریزى، مشهور به مجتهد (متوفى ۱۲۶۵ یا ۱۲۷۰ قمرى)، ابتدا در دیوان استیفاء نظارت مالیه براى امیر عباس قاجار، فرزند فتحعلى شاه قاجار در تبریز کار مى‌کرد. او هنگامى که تصمیم به آموختن علوم دینى گرفت، با مخالفت امیرعباس مواجه شد و در نتیجه، تمام اموال و املاکش را از او گرفتند و میرزا احمد بدون داشتن ثروتى به اصفهان و سپس به کربلاى معلى رفت و در آنجا به تحصیل علوم دینى مشغول شد و در زمره علماى طراز اول قرار گرفت. او و سه فرزندش میرزا لطفعلى، میرزا جعفر و میرزا رضا پس از گرفتن اجازه اجتهاد از سید على طباطبائى صاحب «ریاض المسائل» به تبریز برگشتند.

زعامت و مرجعیت در این خاندان باقى ماند تا نوبت به میرزا موسى تبریزى رسید که از فقهاى بزرگ و مجتهدین معروف زمان خود و از مقررین اصلى بحث سید حسین کوه کمرى، معروف به سید حسین ترک (متوفى ۱۲۹۹ قمرى) بود.

تألیفات‌

  1. أوثق الوسائل فی شرح الرسائل. بالاترین سند عظمت علمى ایشان کتاب «أوثق الوسائل فی شرح الرسائل» است که از بى‌نظیرترین شروح رسائل مى‌باشد و از احاطه علمى او بر مباحث علم اصول حکایت دارد. او به دلیل این که استادش از شاگردان شیخ مرتضى انصارى و صاحب فصول بوده به نظریات این دو بزرگوار احاطه کاملى داشته است و این احاطه در جاى جاى کتاب أوثق الوسائل دیده مى‌شود.
  2. غایة المأمول فی کشف معضلات الأصول، در دو جلد ضخیم که تقریرات درس استادش سید حسین کوهکمرى است.
  3. حاشیه بر قوانین که بوسیله خواهرزاده‌اش میرزا على بن لطف على (متوفى ۱۳۴۰ قمرى) جمع‌آورى و تدوین شده است.
  4. تفسیر میرزا موسى تبریزى.

وفات‌

سید موسى تبریزى، این عالم و فقیه بزرگوار، در سال ۱۳۰۵ قمرى دار فانى را وداع گفته و به ملکوت حق پیوست.

منابع

  • نرم افزار اصول فقه، مرکز نور.