آمنه خانم قزوینی: تفاوت بین نسخه‌ها
(پروژه1: سنجش کیفی) |
جز (پروژه4: اولویت بندی و رتبه بندی) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| + | {{خوب}} | ||
| + | |||
آمنه خانم قزوینی، (مجتهد، عابد، متوفی سال 1269 هـ.ق) و دختر شیخ محمدعلی قزوینی از علمای قزوین، و نوه سید حسین قزوینی و مادرش ربابه خانم بود. در حدود هفده سالگی با شیخ محمدصالح برغانی [[ازدواج]] کرد. | آمنه خانم قزوینی، (مجتهد، عابد، متوفی سال 1269 هـ.ق) و دختر شیخ محمدعلی قزوینی از علمای قزوین، و نوه سید حسین قزوینی و مادرش ربابه خانم بود. در حدود هفده سالگی با شیخ محمدصالح برغانی [[ازدواج]] کرد. | ||
| سطر ۲۳: | سطر ۲۵: | ||
[[Category:زنان نمونه قرن سیزدهم]] | [[Category:زنان نمونه قرن سیزدهم]] | ||
| + | [[رده: مقاله های مرتبط به دانشنامه]] | ||
نسخهٔ ۲۶ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۵۹
آمنه خانم قزوینی، (مجتهد، عابد، متوفی سال 1269 هـ.ق) و دختر شیخ محمدعلی قزوینی از علمای قزوین، و نوه سید حسین قزوینی و مادرش ربابه خانم بود. در حدود هفده سالگی با شیخ محمدصالح برغانی ازدواج کرد.
او در آغاز نزد برادرش شیخ عبدالوهاب قزوینی درس خواند، سپس در درس فقه و اصول همسرش حاضر شد و حکمت و فلسفه را از ملا آقا حکمی قزوینی در مدرسه صالحیه فراگرفت و در درس شیخ احمد احسایی در قزوین حضور یافت تا این که به درجه بالایی از علم و فضل رسید. همسرش، ملا محمدصالح، زنان را در احکام و مسائل شرعی به رجوع و عمل به دستورات او سفارش می‌کرد. آمنه خانم حوزه درسی برای زنان در کربلا و قزوین برپا کرد. وی از همسر و برادرش و شیخ احمد احسایی اجازات مفصلی داشت.
از آثار او قصیده‌ای طویل در چهارصد و هشتاد بیت از زبان حضرت زینب علیهاالسلام در حوادث کربلا و بعضی رساله‌های دیگر است. بسیاری از مردان و زنان این خانواده اهل علم و فضل و تقوا بودند. وی در سال 1269 جهان را بدرود گفت.
منابع
معاونت پژوهش مرکز حوزه‌های علمیه خواهران, بانوان عالمه و آثار آن‌ها
