ابوبکر شبلی: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(←منابع) |
(پروژه3: سنجش کیفی) |
||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۳: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج3، ص301. | * [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج3، ص301. | ||
| + | {{سنجش کیفی | ||
| + | |سنجش=شده | ||
| + | |شناسه= خوب | ||
| + | |عنوان بندی مناسب= خوب | ||
| + | |کفایت منابع و پی نوشت ها= متوسط | ||
| + | |رعایت سطح مخاطب عام= متوسط | ||
| + | |رعایت ادبیات دانشنامه ای= متوسط | ||
| + | |جامعیت= متوسط | ||
| + | |رعایت اختصار= خوب | ||
| + | |سیر منطقی= خوب | ||
| + | |کیفیت پژوهش= خوب | ||
| + | |رده=دارد | ||
| + | }} | ||
[[رده:فقیهان]] | [[رده:فقیهان]] | ||
نسخهٔ ۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۴۷
ابوبکر دلف شبلی خراسانی
قرن: 4
(334-247)، صوفى، فقیه و محدث. اصل وى از شبلیه‌ى اسروشنه ماوراءالنهر بود. در سامرا به دنیا آمد و در بغداد نشو و نما كرد. پدرش از پرده‌داران خلیفه بود. شبلى صحبت جنید و حلاج و خیرالنساج را درك كرد و یكى از مشایخ بزرگ صوفیه گشت.
او فقیه عارفى در مذهب مالك بود، گرچه عده‌اى او را امامى دانسته‌اند. وى از محدثین حدیث روایت و كتابت مى‌كرد. شعر مى‌سرود و الفاظ و حكم و نوادر و حكایات بسیار از او نقل شده است. از او پرسید كه نشانه‌ى عارف چیست؟ گفته: سینه‌اى مشروح، قلبى مجروح و جسمى مطروح.
نسبت به تعظیم شرع مطهر سعى بسیار مى‌نمود. محمد بن عبداللَّه رازى و محمد بن حسن بغدادى و منصور بن عبداللَّه هروى از شاگردان وى مى‌باشند. در بغداد درگذشت و در مقبره‌ى خیزران دفن شد.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج3، ص301.
