آیه امانات: تفاوت بین نسخه‌ها
(تعیین رده) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | |||
| − | |||
آیه 58 [[سوره نساء]]/ 4 كه به بازگرداندن امانت‌ها به صاحبانش دستور داده، «آیه امانات» نام گرفته است.<ref> الاتقان، ج 1، ص 66.</ref> | آیه 58 [[سوره نساء]]/ 4 كه به بازگرداندن امانت‌ها به صاحبانش دستور داده، «آیه امانات» نام گرفته است.<ref> الاتقان، ج 1، ص 66.</ref> | ||
| − | + | {{قرآن در قاب|إنَّ اللّهَ يأمُركُم أن تُؤَدّوا الأَمنتِ إلى أهلِها و إذا حَكَمتُم بَينَ النّاسِ أن تَحكُموا بِالعدلِ إنّ اللّهَ نِعمّا يعِظُكُم بهِ إِنّ اللّهَ كانَ سَميعاً بَصِيراً|سوره=4|آیه=58}} | |
| − | |||
در شأن نزول این آیه آمده است كه چون پیامبر صلى الله علیه و آله [[مكه]] را فتح كرد، عثمان بن طلحه (كلیددار كعبه) درِ كعبه را بست و بر بام آن بالا رفت و از دادن كلید سرباز زد. | در شأن نزول این آیه آمده است كه چون پیامبر صلى الله علیه و آله [[مكه]] را فتح كرد، عثمان بن طلحه (كلیددار كعبه) درِ كعبه را بست و بر بام آن بالا رفت و از دادن كلید سرباز زد. | ||
| سطر ۱۷: | سطر ۱۴: | ||
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 372 | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 372 | ||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
| + | [[رده:آیات سوره نساء]] | ||
نسخهٔ ۲ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۶:۱۶
آیه 58 سوره نساء/ 4 كه به بازگرداندن امانت‌ها به صاحبانش دستور داده، «آیه امانات» نام گرفته است.[۱]
در شأن نزول این آیه آمده است كه چون پیامبر صلى الله علیه و آله مكه را فتح كرد، عثمان بن طلحه (كلیددار كعبه) درِ كعبه را بست و بر بام آن بالا رفت و از دادن كلید سرباز زد.
امام على علیه‌السلام بر بالاى كعبه رفت و كلید را از او گرفت و در را باز كرد و پیامبر صلى الله علیه و آله وارد كعبه شد و نماز به جاى آورد. پس از اداى نماز عباس بن عبدالمطلب پیشنهاد كرد. كلید به او سپرده شود تا ضمن سقایت حاجیان، كلیددارى كعبه را نیز عهده دار باشد و خداوند این آیه را نازل فرمود. پس از نزول آیه رسول خدا صلى الله علیه و آله به على علیه‌السلام فرمود: كلید را به عثمان بازگرداند.
على علیه‌السلام كلید را برگرداند و از او دل جویى كرد. عثمان گفت: آن جا به قهر و اكنون به لطف برخورد كردى، سبب چیست؟ امام على علیه‌السلام آیه را براى او خواند و عثمان با جارى ساختن شهادتین بر زبان مسلمان شد.[۲]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 372
