حسین بن موسی موسوی علوی: تفاوت بین نسخه‌ها
(تغییرات اساسی در عناوین و مطالب) |
(پروژه2: سنجش کیفی) |
||
| سطر ۲۳: | سطر ۲۳: | ||
*عتبات عالیات عراق ، دکتر اصغر قائدان ، نشر مشعر ، تهران ، ص 149 | *عتبات عالیات عراق ، دکتر اصغر قائدان ، نشر مشعر ، تهران ، ص 149 | ||
*ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، چاپ محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت ۱۴۱۲/۱۹۹۲. | *ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، چاپ محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت ۱۴۱۲/۱۹۹۲. | ||
| + | |||
| + | {{سنجش کیفی | ||
| + | |سنجش=شده | ||
| + | |شناسه= خوب | ||
| + | |عنوان بندی مناسب= خوب | ||
| + | |کفایت منابع و پی نوشت ها= خوب | ||
| + | |رعایت سطح مخاطب عام= خوب | ||
| + | |رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب | ||
| + | |جامعیت= خوب | ||
| + | |رعایت اختصار= خوب | ||
| + | |سیر منطقی= خوب | ||
| + | |کیفیت پژوهش= خوب | ||
| + | |رده=دارد | ||
| + | }} | ||
[[رده: مدفونین در حرم امام حسین علیه السلام]] | [[رده: مدفونین در حرم امام حسین علیه السلام]] | ||
نسخهٔ ۳ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۴۲
وی پدر گرامی سید مرتضی علم الهدی و سید رضی مؤلف کتاب شریف نهج البلاغه است
ولادت و نسب
ابو احمد،حسین بن موسی در سال ۳۰۴ هجری قمری در بصره به‌دنیا آمد.[۱] نسب او با چند واسطه از پدر و مادر به امام موسی کاظم علیه‌السلام می‌رسد. [۲] پدرش، موسی ابرش، از کارگزاران عباسیان بود و پدربزرگش، محمد اعرج، از علمای بغداد. [۳] دو دانشمند بزرگوار شیعه یعنی سید مرتضی علم الهدی و سید رضی مؤلف کتاب گرانقدر نهج البلاغه از فرزندان او هستند.
فضل و دانش
درباره تحصیلات او اطلاعات چندانی در دسترس نیست اما از شواهد و قراین تاریخی می توان فهمید وی اهل فضل و دانش بوده است. از جمله می توان به داشتن مناصب نقابت و ریاست دیوان مظالم و نیز امیرالحاج بودن او اشاره نمود. [۴]
جایگاه سیاسی و دینی حسین بن موسی
او در سالهای زندگی اش بارها توسط خلفای عباسی برای منصب نقابت انتخاب شد.[۵] همچنین در سالهای ۳۵۴، ۳۵۵، ۳۵۹، ۳۶۱ و ۳۶۳، حسین به‌عنوان امیرالحاج به حج رفت.[۶] در سال ۳۶۶، حسین واسطه حل اختلاف میان عزالدوله و عضدالدوله بود.[۷] عضدالدوله در ۳۶۸، عزالدوله را از بغداد راند و حسین بن موسی را مسئول پس گرفتن دیار مُضَر از والی آن کرد، ولی سال بعد، به اتهام افشای اسرار و ارتباط مخفیانه با عزالدوله، وی را از مقام نقابت عزل و اموالش را مصادره کرد و او را به قلعه‌ای در فارس تبعید نمود.[۸]
وفات
حسین بن موسی در اواخر عمر بیمار و نابینا شد.[۹] در سال ۴۰۰، پس از وقف بخشی از دارایی‌هایش، در بغداد درگذشت. سیدمرتضی بر او نماز خواند. پیکرش را نخست در خانه‌اش دفن کردند و پس از چندی، او را به کربلا بردند و درجوار قبر امام حسین علیه‌السلام به خاک سپردند[۱۰]
پانویس
- ↑ المجدی فی انساب الطالبیین، ج۱، ص۱۲۴
- ↑ نک: الشجرةالمبارکة فی انساب الطالبیة، ج۱، ص۸۲ـ۸۳
- ↑ الشجرةالمبارکة فی انساب الطالبیة، ج۱، ص۸۲ـ۸۳،
- ↑ نک: الافادة فی تاریخ الائمة الزیدیة، ج۱، ص۱۸۲و المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۴، ص۱۶۱
- ↑ نک: الافادة فی تاریخ الائمة الزیدیة، ج۱، ص۱۸۲؛ لمنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۴، ص۲۳۷؛ المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۵، ص۷۲
- ↑ المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۴، ص۱۶۲
- ↑ المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۴، ص۲۴۷ـ۲۴۸
- ↑ المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۴، ص۲۶۸
- ↑ شرح نهج‌البلاغه ابن ابی الحدید، ج۱، ص۳۱،
- ↑ المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۵، ص۷۲
منابع
- دانشنامه جهان اسلام
- عتبات عالیات عراق ، دکتر اصغر قائدان ، نشر مشعر ، تهران ، ص 149
- ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، چاپ محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت ۱۴۱۲/۱۹۹۲.
