حسین بن موسی موسوی علوی: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (سید مهدی خدایی صفحهٔ ابو احمد حسين بن محمد را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به ابواحمد حسین بن موسی موسوی علوی منتقل کرد: نام صحیح و دقی...) |
(تغییرات اساسی در عناوین و مطالب) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | {{خوب}} | |
| + | وی پدر گرامی سید مرتضی علم الهدی و سید رضی مؤلف کتاب شریف نهج البلاغه است | ||
| − | == | + | ==ولادت و نسب== |
| + | ابو احمد،حسین بن موسی در سال ۳۰۴ هجری قمری در بصره به‌دنیا آمد.<ref>المجدی فی انساب الطالبیین، ج۱، ص۱۲۴</ref> نسب او با چند واسطه از پدر و مادر به [[امام موسی کاظم]] علیه‌السلام می‌رسد. <ref> نک: الشجرةالمبارکة فی انساب الطالبیة، ج۱، ص۸۲ـ۸۳ </ref> | ||
| + | پدرش، [[موسی ابرش]]، از کارگزاران عباسیان بود و پدربزرگش، [[محمد اعرج]]، از علمای بغداد. <ref>الشجرةالمبارکة فی انساب الطالبیة، ج۱، ص۸۲ـ۸۳،</ref> | ||
| + | دو دانشمند بزرگوار شیعه یعنی [[سید مرتضی]] علم الهدی و [[سید رضی]] مؤلف کتاب گرانقدر [[نهج البلاغه]] از فرزندان او هستند. | ||
| − | عتبات عالیات عراق ، دکتر اصغر قائدان ، نشر مشعر ، تهران ، ص 149 | + | ==فضل و دانش== |
| + | درباره تحصیلات او اطلاعات چندانی در دسترس نیست اما از شواهد و قراین تاریخی می توان فهمید وی اهل فضل و دانش بوده است. از جمله می توان به داشتن مناصب نقابت و ریاست دیوان مظالم و نیز امیرالحاج بودن او اشاره نمود. <ref> نک: الافادة فی تاریخ الائمة الزیدیة، ج۱، ص۱۸۲و المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۴، ص۱۶۱</ref> | ||
| + | |||
| + | ==جایگاه سیاسی و دینی حسین بن موسی== | ||
| + | او در سالهای زندگی اش بارها توسط خلفای عباسی برای منصب نقابت انتخاب شد.<ref>نک: الافادة فی تاریخ الائمة الزیدیة، ج۱، ص۱۸۲؛ لمنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۴، ص۲۳۷؛ المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۵، ص۷۲</ref> همچنین در سالهای ۳۵۴، ۳۵۵، ۳۵۹، ۳۶۱ و ۳۶۳، حسین به‌عنوان امیرالحاج به حج رفت.<ref>المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۴، ص۱۶۲</ref> | ||
| + | در سال ۳۶۶، حسین واسطه حل اختلاف میان عزالدوله و عضدالدوله بود.<ref>المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۴، ص۲۴۷ـ۲۴۸</ref> عضدالدوله در ۳۶۸، عزالدوله را از بغداد راند و حسین بن موسی را مسئول پس گرفتن دیار مُضَر از والی آن کرد، ولی سال بعد، به اتهام افشای اسرار و ارتباط مخفیانه با عزالدوله، وی را از مقام نقابت عزل و اموالش را مصادره کرد و او را به قلعه‌ای در فارس تبعید نمود.<ref>المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۴، ص۲۶۸</ref> | ||
| + | |||
| + | ==وفات== | ||
| + | حسین بن موسی در اواخر عمر بیمار و نابینا شد.<ref>شرح نهج‌البلاغه ابن ابی الحدید، ج۱، ص۳۱،</ref> در سال ۴۰۰، پس از وقف بخشی از دارایی‌هایش، در بغداد درگذشت. سیدمرتضی بر او نماز خواند. پیکرش را نخست در خانه‌اش دفن کردند و پس از چندی، او را به کربلا بردند و درجوار قبر امام حسین علیه‌السلام به خاک سپردند<ref>المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۵، ص۷۲ | ||
| + | </ref> | ||
| + | ==پانویس== | ||
| + | <references/> | ||
| + | ==منابع== | ||
| + | *دانشنامه جهان اسلام | ||
| + | *عتبات عالیات عراق ، دکتر اصغر قائدان ، نشر مشعر ، تهران ، ص 149 | ||
| + | *ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، چاپ محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت ۱۴۱۲/۱۹۹۲. | ||
[[رده: مدفونین در حرم امام حسین علیه السلام]] | [[رده: مدفونین در حرم امام حسین علیه السلام]] | ||
نسخهٔ ۱۵ اکتبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۹:۵۱
وی پدر گرامی سید مرتضی علم الهدی و سید رضی مؤلف کتاب شریف نهج البلاغه است
ولادت و نسب
ابو احمد،حسین بن موسی در سال ۳۰۴ هجری قمری در بصره به‌دنیا آمد.[۱] نسب او با چند واسطه از پدر و مادر به امام موسی کاظم علیه‌السلام می‌رسد. [۲] پدرش، موسی ابرش، از کارگزاران عباسیان بود و پدربزرگش، محمد اعرج، از علمای بغداد. [۳] دو دانشمند بزرگوار شیعه یعنی سید مرتضی علم الهدی و سید رضی مؤلف کتاب گرانقدر نهج البلاغه از فرزندان او هستند.
فضل و دانش
درباره تحصیلات او اطلاعات چندانی در دسترس نیست اما از شواهد و قراین تاریخی می توان فهمید وی اهل فضل و دانش بوده است. از جمله می توان به داشتن مناصب نقابت و ریاست دیوان مظالم و نیز امیرالحاج بودن او اشاره نمود. [۴]
جایگاه سیاسی و دینی حسین بن موسی
او در سالهای زندگی اش بارها توسط خلفای عباسی برای منصب نقابت انتخاب شد.[۵] همچنین در سالهای ۳۵۴، ۳۵۵، ۳۵۹، ۳۶۱ و ۳۶۳، حسین به‌عنوان امیرالحاج به حج رفت.[۶] در سال ۳۶۶، حسین واسطه حل اختلاف میان عزالدوله و عضدالدوله بود.[۷] عضدالدوله در ۳۶۸، عزالدوله را از بغداد راند و حسین بن موسی را مسئول پس گرفتن دیار مُضَر از والی آن کرد، ولی سال بعد، به اتهام افشای اسرار و ارتباط مخفیانه با عزالدوله، وی را از مقام نقابت عزل و اموالش را مصادره کرد و او را به قلعه‌ای در فارس تبعید نمود.[۸]
وفات
حسین بن موسی در اواخر عمر بیمار و نابینا شد.[۹] در سال ۴۰۰، پس از وقف بخشی از دارایی‌هایش، در بغداد درگذشت. سیدمرتضی بر او نماز خواند. پیکرش را نخست در خانه‌اش دفن کردند و پس از چندی، او را به کربلا بردند و درجوار قبر امام حسین علیه‌السلام به خاک سپردند[۱۰]
پانویس
- ↑ المجدی فی انساب الطالبیین، ج۱، ص۱۲۴
- ↑ نک: الشجرةالمبارکة فی انساب الطالبیة، ج۱، ص۸۲ـ۸۳
- ↑ الشجرةالمبارکة فی انساب الطالبیة، ج۱، ص۸۲ـ۸۳،
- ↑ نک: الافادة فی تاریخ الائمة الزیدیة، ج۱، ص۱۸۲و المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۴، ص۱۶۱
- ↑ نک: الافادة فی تاریخ الائمة الزیدیة، ج۱، ص۱۸۲؛ لمنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۴، ص۲۳۷؛ المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۵، ص۷۲
- ↑ المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۴، ص۱۶۲
- ↑ المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۴، ص۲۴۷ـ۲۴۸
- ↑ المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۴، ص۲۶۸
- ↑ شرح نهج‌البلاغه ابن ابی الحدید، ج۱، ص۳۱،
- ↑ المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۱۵، ص۷۲
منابع
- دانشنامه جهان اسلام
- عتبات عالیات عراق ، دکتر اصغر قائدان ، نشر مشعر ، تهران ، ص 149
- ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، چاپ محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت ۱۴۱۲/۱۹۹۲.
