جلوه‌های اعجاز معصومین(ع) (کتاب)

جلوه‌‏های اعجاز معصومین(ع)

معرفى اجمالى

جلوه‌هاى اعجاز معصومين ترجمه فارسى «الخرائج و الجرائح» اثر عربى سعيد بن هبه الله قطب راوندى، در تبيين اعجاز، شرح تفصيلى معجزات معصومين(ع)و با استناد به شواهد و حكايات متنوع در 1415ق نگارش يافته است.

نويسنده وجه تسميه كتاب را اين گونه يادآور شده است كه «الخرائج» جمع «خارج»، به معجزات معصومين(ع) اشاره داشته و «الجرائح» جمع «جرح»، به معنى كسب مى‌باشد؛ چون ايشان به وسيله اين معجزات، تصديق ادعاى خود را كسب مى‌كنند.

ساختار

كتاب با دو مقدمه از مترجم و مؤلف آغاز شده و مطالب در دو بخش و هر بخش در چندين باب، مشتمل بر بيان معجزات چهارده معصوم(ع) بوده و به سبك روايى و با محتوايى تاريخى- حديثى- كلامى ارائه شده است.

بخش آغازين كتاب با شرح كوتاهى از زندگانى مؤلف آغاز شده است.

كتاب داراى عناوين اصلى و فرعى زيادى است كه اهم موضوعات آن عبارتند از: وجه تسميه كتاب، شرح تفصيلى معجزات و براهين و اخبار غيبى هر يك از معصومين(ع)، معجزات كم نظير و شگفت‌انگيز معصومين(ع)، دلايل و براهين صادره از معصومين(ع) در اثبات نبوت و امامت، مقايسه اعجاز معصومين(ع) با اعجاز پيامبران(ع)، وجوه و ابعاد اعجاز قرآن، معجزه و تفاوت آن با سحر و حيله، نشانه‌هاى معصومين(ع)، ايمان عبدالمطلب و ابوطالب، دلايل و براهين امامت امام دوازدهم(عج) و شرح احوال و نشانه‌هاى آن حضرت، تاريخ اجمالى نواب خاص حضرت مهدى(عج)، علايم ظهور حضرت مهدى(عج) و شرح اوصاف آن حضرت از زبان معصومين(ع).

گزارش محتوا

مقدمه مترجم، پس بيان شرح حال مؤلف و جايگاه علمى او، به تعريف اعجاز پرداخته است.

مؤلف در مقدمه خود، كسانى كه معجزه انبيا را قبول داشته، ولى معجزه امامت را انكار مى‌كنند را شبيه فلاسفه و براهمه دانسته كه منكر نبوت مى‌باشند.

بخش نخست، در سيزده باب، به بيان و شرح معجزات معصومين(ع)پرداخته است:

باب اول: معجزات پيامبر(ع) را به دسته تقسيم كرده است:

1. معجزاتى كه براى هميشه و هر مكانى، جنبه اعجاز دارد، مانند قرآن كريم.
2. معجزاتى كه براى هر زمان و مكانى نيست كه خود بر چند گونه است:

- معجزاتى كه همه مسلمانان بر آن اجماع دارند.

- معجزاتى كه بعضى مسلمانان شاهد آن بوده و معصومين(ع)نيز آن‌ها را انكار نكرده‌اند.

- اخبارى كه در كتاب‌هاى انبياى پيشين آمده و نبوت پيامبر(ص) را تصديق مى‌كند و...

دوم: به بيان معجزات حضرت على(ع) پرداخته است كه نشان دادن عالم قبر، تعليم قرآن، گواهى جنيان بر وصايت ايشان، آگاهى از نيت مردم و شفاى مريضان از جمله آن‌ها مى‌باشند.

ابواب بعدى نيز به ترتيب معجزات ساير ائمه تا حضرت مهدى(عج) را بيان كرده است.

بخش دوم: به ذكر كرامات و معجزاتى كه دلايل و براهينى بر پيامبرى رسول خدا(ص) و ائمه(ع)مى‌باشند، پرداخته است.

نويسنده در باب هفدهم، بعد از نقل عقيده خرّميه مبنى بر ادامه داشتن نبوت تا قيامت، با ذكر چند دليل، آن را رد كرده است؛ از جمله:

1. فرموده پيامبر(ص) به اين كه پيامبرى بعد از ايشان نيست.
2. اشاره قرآن به خاتميت ايشان.
3. قول پيامبر(ص) به اين كه بعد از ايشان دروغ‌گويانى ادعاى پيامبرى خواهند كرد و...

نويسنده معتقد است، در قرآن كريم معجزات بى‌شمارى وجود دارد؛ از جمله اين كه قرآن مخالفان را به معارضه طلبيده است و عدم پاسخ‌گويى آنان يا به اين علت است كه قرآن به خودى خود معجزه است و يا به خاطر آن است كه خداوند آنان را از معارضه منصرف كرده كه اين نيز دليل بر صدق ادعاى قرآن مبنى بر عدم توان به معارضه آنان مى‌باشد.

مطالب پايانى به نشانه‌ها و مرتبه‌هاى خارق‌العاده ائمه و بيان فرق بين نيرنگ و معجزه اختصاص دارد.

وضعيت ترجمه

كتاب توسط غلام‌حسين محرمى و مجتبى طبرى فراهانى به صورت تحت اللفظى ترجمه شده كه باعث شده است، از سلاست و روانى متن كاسته شود.

وضعيت كتاب

فهرست مطالب در انتهاى كتاب ذكر شده است.

پاورقى‌ها به ذكر منابع و توضيح برخى كلمات و عبارات متن پرداخته است.

منابع مقاله

1. مقدمه و متن كتاب.
2. پارسا با مشاركت بنياد فرهنگى حضرت مهدى موعود(عج) و انتشارات مسجد جمكران، (1388)، «امام مهدى(عج) در آينه قلم كارنامه منابع پيرامون امام مهدى(عليه‌السلام) و مهدويت»، قم، مؤسسه اطلاع رسانى اسلامى مرجع، ج2 ص829.

منبع

ویکی نور