جعفر بن محمد دوریستی: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | '''«جعفر بن محمد بن احمد دوریستی رازی»''' یکی از علما و راویان بزرگ [[شیعه]] در قرن پنجم هجری است. او معاصر [[شیخ طوسی]] و از شاگردان [[شیخ مفید]] و [[سید مرتضی]] و [[سید رضی]] می باشد. دوریستی یکی از رجال کثیر الراویه در کتب شیعه است و اغلب علمای بزرگ قرن ششم مانند [[ابن ادریس حلی|محمد بن ادریس حلی]]، [[ابوالفضل شاذان بن جبرئیل قمى|شاذان بن جبرئیل]] و [[ابن شهر آشوب]] و سید مهدی مرعشی حسینی از وی نقل [[حدیث|روایت]] نموده اند. | |
| − | + | با ورود خواجه جعفر بن محمد دوریستی به دوریست - که بخشی از شهر ری قصبه نزدیک [[تهران]] بوده -، این روستا تبدیل به مرکزی علمی در جهان [[اسلام]] شد و شاگردان بسیاری پیرامون او گرد آمدند. از شاگردان درس او، [[خواجه نظام الملک طوسی]]، وزیر دانشمند سلجوقیان بود. نوشته اند دوریستی نزد خواجه نظام الملک خیلی مقرب بود و خواجه ماهی چند دفعه به دیدن او می رفت و از مجالست با او محظوظ بود. در کتاب «النقض» می‌خوانیم: «… شیخ جعفر دوریستی مشهور در فنون و علوم و مصنف کتب و راوی اخبار و از بزرگان این طائفه و علماء بزرگ، در هر دو هفته نظام‌الملک از ری به دوریست رفتی و از خواجه جعفر [[سماع (علم الحدیث)|سماع]] اخبار کردی و بازگشتی…». نظام‌الملک مذهب [[شافعی]] داشت و خواجه جعفر از عالمان بنام [[شیعه|شیعی]] مذهب زمان خود به شمار می‌رفت و خاندان وی همگی به فضیلت و [[تقوا]] معروف‌اند. | |
| − | وفات ابوعبدالله در اواسط | + | وی تألیفاتی به نام «الاعتقادات»، «الرد على الزیدیة»، «یوم و لیلة» و «الكفایة فى العبادات» را از خویش بجا گذاشت. وفات ابوعبدالله دوریستی در اواسط قرن پنجم هجری (470 ق) بوده است. |
| + | |||
| + | لازم به تذکر است که مرحوم [[محدث قمی]] به نقل از [[شیخ حر عاملی]]، از دوریستی دیگری به نام ابومحمد عبدالله بن جعفر بن محمد بن موسی بن جعفر که از فقهای بزرگ شیعه در اواخر قرن ششم است یادآوری نموده و از مقام علمی او نیز تجلیل کرده، ولی متذکر نسبت او با صاحب ترجمه نگردیده است. صاحب [[روضات الجنات (کتاب)|روضات]] شرحی مفصل در این زمینه دارد. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | [http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=37865 جعفر بن محمد بن احمد دوریستی | + | * [http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=37865 "جعفر بن محمد بن احمد دوریستی رازی"، تبیان]. |
| + | * [http://tarikhirani.ir/fa/news/2746/%D8%B9%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1%D8%B4%D8%AA-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D8%AD%D9%84%D9%87-%D8%B7%D8%B1%D8%B4%D8%AA-%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D9%85%D8%B3%D8%AC%D8%AF%D8%AC%D8%A7%D9%85%D8%B9%DB%8C "عالمان درشت در محله طرشت تهران"، احمد مسجدجامعی، سایت تاریخ ایرانی]. | ||
[[رده:علمای قرن پنجم]] | [[رده:علمای قرن پنجم]] | ||
[[رده:راویان حدیث]] | [[رده:راویان حدیث]] | ||
نسخهٔ ۲۸ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۰۶
«جعفر بن محمد بن احمد دوریستی رازی» یکی از علما و راویان بزرگ شیعه در قرن پنجم هجری است. او معاصر شیخ طوسی و از شاگردان شیخ مفید و سید مرتضی و سید رضی می باشد. دوریستی یکی از رجال کثیر الراویه در کتب شیعه است و اغلب علمای بزرگ قرن ششم مانند محمد بن ادریس حلی، شاذان بن جبرئیل و ابن شهر آشوب و سید مهدی مرعشی حسینی از وی نقل روایت نموده اند.
با ورود خواجه جعفر بن محمد دوریستی به دوریست - که بخشی از شهر ری قصبه نزدیک تهران بوده -، این روستا تبدیل به مرکزی علمی در جهان اسلام شد و شاگردان بسیاری پیرامون او گرد آمدند. از شاگردان درس او، خواجه نظام الملک طوسی، وزیر دانشمند سلجوقیان بود. نوشته اند دوریستی نزد خواجه نظام الملک خیلی مقرب بود و خواجه ماهی چند دفعه به دیدن او می رفت و از مجالست با او محظوظ بود. در کتاب «النقض» می‌خوانیم: «… شیخ جعفر دوریستی مشهور در فنون و علوم و مصنف کتب و راوی اخبار و از بزرگان این طائفه و علماء بزرگ، در هر دو هفته نظام‌الملک از ری به دوریست رفتی و از خواجه جعفر سماع اخبار کردی و بازگشتی…». نظام‌الملک مذهب شافعی داشت و خواجه جعفر از عالمان بنام شیعی مذهب زمان خود به شمار می‌رفت و خاندان وی همگی به فضیلت و تقوا معروف‌اند.
وی تألیفاتی به نام «الاعتقادات»، «الرد على الزیدیة»، «یوم و لیلة» و «الكفایة فى العبادات» را از خویش بجا گذاشت. وفات ابوعبدالله دوریستی در اواسط قرن پنجم هجری (470 ق) بوده است.
لازم به تذکر است که مرحوم محدث قمی به نقل از شیخ حر عاملی، از دوریستی دیگری به نام ابومحمد عبدالله بن جعفر بن محمد بن موسی بن جعفر که از فقهای بزرگ شیعه در اواخر قرن ششم است یادآوری نموده و از مقام علمی او نیز تجلیل کرده، ولی متذکر نسبت او با صاحب ترجمه نگردیده است. صاحب روضات شرحی مفصل در این زمینه دارد.
منابع
